|
การกระทำของคุณกระตุ้นตัวกรองการละเมิดกฎ คำเตือน: ตัวกรองอัตโนมัติระบุว่าการกระทำนี้ไม่เหมาะสม จึงไม่ได้รับอนุญาตให้ดำเนินการต่อ
'''อักษรนำ''' หมายถึง [[พยัญชนะ]]สองตัวเดียวไม่เรียงกัน และไม่ผสมใน[[สระ]]เดียวกัน
หากคุณเชื่อว่าการกระทำของคุณสร้างสรรค์ โปรดแจ้งผู้ดูแลระบบถึงสิ่งที่คุณพยายาม
อักษรนำ คล้ายคลึงกับ[[อักษรควบ|คำควบกล้ำ]] แต่คำควบกล้ำแท้จะประสานเสียงที่ออกไม่เท่าอักษรนำ ในขณะที่คำควบกล้ำไม่แท้จะออกเสียงตัวควบกล้ำหรือเปลี่ยนเป็นเสียงอื่นเลย
นอกจากนั้น
[[อักษรควบ|อักษรควบกล้ำ]]บางตัวก็ใช้เป็นอักษรนำได้ เช่น '''ปร'''ารถนา (อ่านว่า ปราด-ถะ-หนา) (ปราชัย (อ่านว่า ปะ-รา-ไช)ไม่ใช่อักษรควบ )
== ข้อบังคับของการใช้อักษรนำต่างๆ ==
พยัญชนะตัวแรกอาจจะเป็นอักษรสูง อักษรกลาง หรืออักษรต่ำก็ได้ เช่นเดียวกับตัวหลัง แต่ถ้า
* '''อักษรสูงนำ''' พยัญชนะตัวหลัง อาจจะเป็นอักษรสูง อักษรกลาง หรืออักษรต่ำก็ได้
* '''อักษรกลางนำ''' พยัญชนะตัวหลัง เป็นอักษรต่ำได้เพียงอย่างเดียว
* '''อักษรต่ำนำ''' พยัญชนะตัวหลัง เป็นอักษรต่ำได้เพียงอย่างเดียว
== การใช้ ห และ อ นำ ==
ห จะใช้นำได้เฉพาะ[[อัฒสระ]] (คือ พยัญชนะที่มีเสียงกึ่งสระกึ่งพยัญชนะ ได้แก่ ย ร ล ว) และ[[พยัญชนะ]]ตัวสุดท้ายของ[[พยัญชนะวรรค]]เท่านั้น (ได้แก่ [[ง]] [[ญ]] [[ณ]] [[น]] [[ม]] แต่ ณ ไม่มีที่ใช้) เช่น หยด หยอก หย่า หรีด หลง หล่อ หวัง หงอก หญ้า หญิง หนู หมา ฯลฯ
ในขณะที่ อ จะใช้นำได้เฉพาะตัว ย และมีอยู่เพียง 4 คำเท่านั้น ได้แก่ อย่า อยู่ อย่าง อยาก โดยมีผู้คิดค้น[[นีโมนิค]] (Mnemonic หรือ ข้อความช่วยจำ) ขึ้นว่า อย่าอยู่อย่างอยาก
== การเขียน ==
จะเขียนพยัญชนะตัวแรกตามด้วยพยัญชนะตัวที่สอง โดยพยัญชนะตัวแรกอาจจะเป็นอักษรหมู่ใดก็ได้ เช่นเดียวกับพยัญชนะตัวหลัง โดยถ้าตัวหลังเป็นอักษรเดี่ยว พยัญชนะตัวแรกก็จะบังคับให้ผันพยัญชนะตัวที่สองขึ้นเสียงสูง
[[สระ]]ตัวใดที่ใช้เขียนไว้ข้างหน้า ก็ต้องเขียนไว้ข้างหน้าอักษรนำเหมือน[[อักษร]]ธรรมดา เช่น เขนย แสยง ไฉน ฯลฯ [[สระ]]ตัวใดใช้เขียนคร่อม ก็ต้องเขียนคร่อมอักษรนำเหมือน[[อักษร]]ธรรมดาด้วย เช่น เฉลียว เขยิบ ฯลฯ [[สระ]]ที่ใช้เขียนไว้ข้างบน ข้างล่าง และหลังพยัญชนะ รวมทั้งรูป[[วรรณยุกต์]]ด้วย ให้เขียนไว้ที่ตัวที่ 2 ของอักษรนำ เช่น สระ สมิง ฉลุ ฯลฯ ทั้งนี้แสดงให้เห็นว่า แม้จะเขียนคู่กันเป็น 2 ตัว ก็ต้องถือว่าได้ประสมเป็นตัวเดียวกันแล้ว เพราะเราไม่มีการเขียนพยัญชนะ 2 ตัว ให้เป็นตัวเดียวกันได้เหมือนพยัญชนะ[[บาลี]]และ[[สันสกฤต]]
== การออกเสียง ==
การออกเสียง จะออกเสียงพยัญชนะสองตัวผสมกันคนละครึ่ง พอแยกออกได้ว่าพยัญชนะอะไรผสมกัน แต่การผสมนี้จะไม่สนิทเท่าอักษรควบแท้
มียกเว้นอยู่สองกรณี ที่จะไม่ออกเสียงพยัญชนะอีกตัว ได้แก่
* ตัว ห เมื่อเป็นตัวนำอักษรเดี่ยว ไม่ต้องออกเสียงคนละครึ่งเหมือน[[อักษร]]นำอื่น ๆ แต่ให้ออกเสียงประสมกันสนิทเหมือน[[อักษรควบแท้]] เช่น หนู หมอ ใหญ่ ฯลฯ
* ตัว อ เมื่อนำหน้า ตัว ย ไม่ต้องออกเสียงเหมือนอักษรนำธรรมดา ให้ออกเสียงทำนองเดียวกับ ห นำ แต่เป็นเสียงอักษรกลาง คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก มี 4 คำเท่านั้น
ถ้าพยัญชนะข้างหน้าเป็นอักษรกลางหรืออักษรสูง แล้วพยัญชนะข้างหลังเป็นอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยว เวลาอ่านให้ผันเสียงอักษรต่ำนั้นเป็นเสียงสูงตามอักษรที่เป็นตัวนำ แต่ถ้าพยัญชนะข้างหน้าเป็นอักษรต่ำ หรือพยัญชนะข้างหลังไม่ใช่อักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยว ให้อ่านออกเสียงพยัญชนะนั้นตามปกติเมื่ออกเสียงจะต้องมีคำควบกล้ำผสมอยู่ด้วย
== วิธีสังเกตอักษรนำ ==
# สังเกต[[เสียง]] ออกเสียงประสมกันแต่ไม่กล้ำกันสนิทเหมือน[[อักษรควบ]]แท้ สามารถแยกเป็นสองพยางค์ได้ ยกเว้น [[ห]] และ [[อ]] ที่เป็นตัวนำ (กล่าวคือ อักษรนำที่ ห และ อ นำนั้นเป็นอักษรนำ แต่ไม่อ่านแบบอักษรนำ )
# คำที่มีสระหน้าหรือสระคร่อม (สระหน้า บน-หลัง) คำที่มีอักษรนำส่วนใหญ่จะอยู่ติดกับอักษรหลัก และรูปสระล้อมรอบอยู่ด้านนอก เช่น เฉลย แสลง (สะ-แหลง) ไฉน เสมียน เถลิง เสลา ฯลฯ มีส่วนน้อยที่อักษรแยกจากกันเช่น ขโมย ทแยง สแลง (สะ-แลง)
# สังเกตรูป[[พยัญชนะ]] คือ ถ้าอักษรนำเป็น[[อักษรสูง]] หรือ[[อักษรกลาง]] [[อักษรเดี่ยว]]ซึ่งเป็นตัวที่ 2 จะต้องออกเสียงเป็นเสียงสูงหรือกลางตามไปด้วย เช่น กนก ถนน สนิม ขนม ฯลฯ ในที่นี้ นก นน และ นิม ต้องออกเสียงให้เป็น หนก หนน หนิม ซึ่งผิดกับเมื่ออยู่ตามลำพัง
[[หมวดหมู่:ภาษาไทย]]
{{โครงภาษา}}
| 