เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ป้ายระบุ: ผู้ใช้ใหม่เพิ่มลิงก์ไปยังเว็บอื่น แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขด้วยแอปสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขด้วยแอปสำหรับแอนดรอยด์ |
|
|
'''ปรางค์นางผมหอม''' ตั้งอยู่ที่ [[อำเภอลำสนธิ]] [[จังหวัดลพบุรี]] ลักษณะเป็น[[ปรางค์]]องค์เดียวโดด ๆ ก่อด้วยอิฐไม่โบกปูน เช่นเดียวกับ[[เทวสถานปรางค์แขก]] ประตูเข้าภายในปรางค์ได้ ภายในปรางค์เป็นห้องโถง กรอบประตูสร้างด้วยแท่งหิน รอบ ๆ ปรางค์ยังมีก้อนหินขนาดใหญ่อยู่เกลื่อนกลาด ใกล้กันนั้น เป็นด่านกักสัตว์บ้านโคกคลีเป็นเนินดินมีซากอิฐ เข้าใจว่าเป็นวิหารหรือเจดีย์ ชาวบ้านเรียกโคกคลีน้อย สันนิษฐานว่าสถานที่แห่งนี้แต่เดิมเป็นเมืองโบราณ<ref>[http://www.ezytrip.com/Thailand/th/Central/LopBuri/02752/02752.htm ข้อมูลของ "ปรางค์นางผมหอม"] {{th}}</ref>
'''''' ตำนานรักสามเศร้าของพระนางปราค์ผมหอม
ในสมัยขอมเรืองอำนาจมีเมืองหนึ่งชื่อเมืองศรีเทพ มีพระมหากษัตริย์ปกครองอย่างผาสุขพระองค์มีพระโอรสพระองค์หนึ่งไม่ปรากฏนามซึ่งมีพระชันษาสมควรที่จะมีคู่ครอง พระองค์จึงสั่งให้เหล่าเสนาอำมาตย์ตีฆ้องร้องป่าวหาคนที่จะมาอภิเษกกับเจ้าชาย พระองค์จึงชุกคิดได้ว่ามีพระสหายปกครองบ้านเมืองอยู่เมืองพิมายมีพระธิดาที่มีศิริโฉมงดงามกว่านางใดในแผ่นดินชื่อนางผมหอม(นางผู้มีผมที่หอม) พระองค์จึงได้ตั้งขบวนกับพระโอรสเพื่อไปสู่ขอนางผมหอมที่เมืองพิมาย เมื่อเดินทางไปถึงเมืองพิมายก็ได้เที่ยวชมเมืองพิมายนครกว้างใหญ่และได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากพระสหายทรงพอพระทัยมาก ฝ่ายพระโอรสก็ได้เจอกับนางผมหอมซึ่งเกิดมีความรักต่อกัน เมื่อถึงวันต้องกลับเมืองศรีเทพเมืองของพระองค์ พระองค์จึงทรงขอเจ้าเมืองพิมายให้นำนางผมหอมกลับไปด้วยเพื่อไปเที่ยวชมเมืองศรีเทพบ้างซึ่งพระสหายก็ทรงอนุญาตให้นางผมหอมไปด้วย นางผมหอมมีม้าตัวหนึ่งคู่พระทัยซึ่งทรงโตมาด้วยกันตั้งแต่ทรงพระเยาว์นางจึงนำม้าไปด้วยโดยขี่หลังม้าไป ขบวนเสด็จของพระราชาเมืองศรีเทพก็ได้เดินทางกลับ เมื่อเดินทางมาถึงช่องเขาขาดซึ่งปัจจุบันเป็นรอยต่อระหว่างจังหวัดนครราชสีมากับจังหวัดลพบุรี ขบวนของพระองค์ก็ทรงหยุดตั้งพลับพลาที่ประทับริมฝั่งแม่น้ำแห่งหนึ่ง นางผอมหอมมีความต้องการที่จะสรงน้ำจึงเสด็จไปสรงน้ำที่แม่น้ำใกล้ๆลำน้ำแห่งนั้นนางนั่งสรงน้ำที่แท่นหิน(ภายหลังต่อมาเรียกแท่นนางผมหอม)ด้วยพระทัยที่เบิกบานในขณะนั้น นางได้สระผมแล้วเส้นผมไว้ได้เสด็จประพาสป่า พระองค์มีความรุ้สึกกระหายอย่างเป็นกำลังจึงลงไปที่ลำน้ำ เมื่อไปถึงลำน้ำพระองค์ได้ทอดพระเนตรเห็นพระเกษาที่ไปติดที่ท่าน้ำมีกลิ่นหอมมาก ด้วยผมบุญและกรรมพระองค์เกิดหลงรักเจ้าของเส้นผมที่มีกลิ่นหอมนางนี้ ทั้งที่พระองค์ยังไม่เคยเห็นหน้านางมาก่อน พระองค์จึงตั้งสัตย์อธิษฐานแม่นว่าเคยทำบุญร่วมกันก็ขอให้ได้พบนางผู้นี้ พระองค์จึงขี่ม้าคู่พระทัยขึ้นไปตามลำน้ำ เมื่อพระองค์ขี่มาเรื่อยๆจนมาถึงพลับพลาที่ประทับของพระราชาเมืองศรีเทพ จึงเดินเข้าไปทำซักถาม พระองค์จึงจำได้ว่าพระโอรสของเมืองศรีเทพเป็นพระสหายรักของพระองค์ พระองค์ดีใจมากที่ได้เจอพระสหายจึงได้สนทนากันเป็นการใหญ่ ภายหลังพระองค์จึงได้บอกวัตถุประสงค์ที่ได้เดินทางมาถึงที่นี้ มาภายหลังเมื่อเจ้าชายเมืองละโว้ได้เจอกับนางผมหอมละรู้ว่านางเป็นเจ้าของเส้นผมที่ตนตามหาเจ้าชายเกิดหลงรักนางทันทีอย่างได้นางมาเป็นพระชายาแต่รู้ว่านางเป็นคู่หมั้นหมายของพระสหายพระองค์เสียพระทัยเป็นอย่างมาก แต่ก็เพราะความที่ว่าพระองค์หลงรักนางผมหอมเป็นอย่างมากถึงอย่างไรก็ต้องได้นางมาเป็นชายาให้ได้ เจ้าชายเมืองละโว้จึงทรงท้าพนันตีคลีกับเจ้าชายเมืองศรีเทพ ผู้ใดแข่งชนะจะได้ครอบครองนางผมหอม กษัตริย์ทั้งสองแข่งขันตีคลีขับเคี่ยวกันเป็นเวลานานยังไม่รู้แพ้รู้ชนะ (บริเวณที่ตีคลีกันนั้นปัจจุบันเรียกว่า บ้านโคกคลี) นางผมหอมรู้ว่าตนเป็นต้นเหตุ ด้วยความเสียใจจึงผูกคอตาย กษัตริย์ทั้งสองเสียพระทัยเป็นอย่างมากจึงพากันกระโดดน้ำตาย ร่างที่ไร้วิญญาณของนางผมหอม ได้ถูกนำไปบรรจุไว้ในปรางค์ ผู้คนเรียกปรางค์นั้นว่า "ปรางค์นางผมหอม"
รูปปั้นนางผมหอมที่อยู่ในองค์ปรางค์
'''''' ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 2 บ้านโคกคลี ต.หนองรี อ.ลำสนธิ จ.ลพบุรี ห่างจากตลาดหนองรี 2 กิโลเมตร ลักษณะเป็นปรางค์องค์เดียวโดด ๆ ก่อด้วยอิฐไม่โบกปูนเช่นเดียวกับเทวสถานปรางค์แขก
สภาพปัจจุบันยอดปรางค์นางผมหอมหักลงมาหมดแล้วมีประตูเข้าภายในปรางค์ได้ ภายในปรางค์เป็นห้องโถง กรอบประตูสร้างด้วยแท่งหิน รอบ ๆปรางค์ยังมีก้อนหินขนาดใหญ่อยู่เกลื่อนกลาด ห่างจากปรางค์นางผมหอมไม่มากนักเป็นด่านกักสัตว์บ้านโคกคลีเป็นเนินดินมีซาก อิฐ เข้าใจว่าเป็นวิหารหรือเจดีย์ชาวบ้านเรียกโคกคลีน้อย และยังมีเนินกว้างอีกแห่ง ชาวบ้านเรียก โคกคลีใหญ่ที่ตั้งของปรางค์ นางผมหอม มีแม่น้ำมาบรรจบกันสองสาย คือ ลำสนธิและลำพระยากลาง ปรางค์นางผมหอมมีแม่น้ำมาบรรจบกัน 2 สาย คือ ลำสนธิ กับลำพระยากลาง สันนิษฐานว่าสถานที่แห่งนี้แต่เดิมเป็นเมืองโบราณลักษณะปรางค์นางผมหอมเป็นปรางค์องค์เดียวโดดๆนักโบราณคดีสันนิษฐานว่ามีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 16 – 17 เป็นศิลปะสถาปัตยกรรมแบบบาปวน ก่อด้วยอิฐก้อนใหญ่ไม่มีปูนสอ เช่นเดียวกับปรางค์แขกสภาพปัจจุบันยอดหักลงมาหมดแล้ว มีประตูเข้าไปภายในปรางค์ได้ ภายในปรางค์เป็นห้องโถงกรอบประตูสร้างด้วยแท่งหิน รอบๆ ปรางค์ยังมีก้อนหินใหญ่อยู่กระจัดกระจาย อยู่ในความรับผิดชอบดูแลของกรมศิลปากร และมีความเชื่อกันในสังคมพื้นบ้านว่าถ้าได้ไปสักการบูชา หรือขอพร จะทำให้เป็นผู้ที่มีเสน่ห์ มีเมตตามหานิยม ชาวบ้านโคกคลี จึงเชื่อว่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ มีการกราบไหว้ บูชา โดยมีเครื่องกราบไหว้ ได้แก่ ดอกไม้ ธูป เทียน พวงมาลัย น้ำหวาน ผลไม้ ชุดไทย เครื่องแต่งหน้า ฯลฯ [[http://oknation.nationtv.tv/blog/poppy19/2015/03/03/entry-1]]
== อ้างอิง ==
|
