ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พิชิต ช.ศิริวัฒน์"

พิชิต เดิมเคยใช้ชื่อว่า '''พิชิตน้อย ศิษย์บางพระจันทร์''' เคยชกมวยไทยมาก่อน โดยชกมาตั้งแต่อายุ 9 ขวบ เคยชิงแชมป์ของเวทีลุมพินีถึง 2 ครั้ง กับ [[คมพยัคฆ์ สิงห์มณี]] แต่ไม่ประสบความสำเร็จ จึงหันมาชกมวยสากลอาชีพ โดยขึ้นชกครั้งแรกเมื่อ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2536 ชนะคะแนน เมลวิน มากราโม ที่ กรุงเทพฯ ทำสถิติชกชนะรวดมาตลอด 8 ครั้ง จึงได้ขึ้นชิงแชมป์โลกในรุ่นไลท์ฟลายเวท ของสมาคมมวยโลก (WBA) กับ [[เลโอ กาเมซ]] นักชาวเวเนซุเอลา ที่[[มหาวิทยาลัยรามคำแหง]] เมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2537 พิชิตน้อยทำคะแนนนำมาตลอดเพราะมีความได้เปรียบทุกอย่าง ทั้งสถานที่ และอายุ แต่ทว่าเมื่อถึงยกที่ 6 ถูกหมัดสวนของกาเมซสวนมาทำให้กรรมการปรี่เข้าไปนับจนถึง 9 และจับแพ้น็อกทีเคโอไปในที่สุด

หลังจากนั้นเมื่อพิชิตพี่ชายได้แขวนนวมไปแล้ว พิชิตน้อย ได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น พิชิต ช.ศิริวัฒน์ มีผู้สนับสนุนคือ นาย[[ชัยภักดิ์ ศิริวัฒน์]] พร้อมกับ [[ดาวรุ่ง เอ็มพีปิโตรเลี่ยมชูวัฒนะ]] ที่เสียแชมป์โลกไปก่อนหน้านั้น พิชิตชกทำฟอร์มอีกหลายครั้ง จนได้ตำแหน่งแชมป์[[สมาคมมวยแห่งทวีปเอเชีย|พาบา]] (PABA) เมื่อ พ.ศ. 2538 และได้ชิงแชมป์โลกอีกครั้งในรุ่นเดิม สถาบันเดิมกับ [[เคจิ ยามางูจิ]] นักมวยชาวญี่ปุ่นที่[[จังหวัดโอซะกะ|โอซะซากะ]] ในปลายปี [[พ.ศ. 2539]] ซึ่งไม่มีการถ่ายทอดสดกลับมาทาง[[ประเทศไทย]]เนื่องจากติดพิธีสวนสนามของ[[พิธีถวายสัตย์ปฏิญาณตนและสวนสนามของทหารรักษาพระองค์|ทหารรักษาพระองค์ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว]] ปรากฏว่าพิชิตสามารถเอาชนะน็อกทีเคโอไปได้เพียงยกที่ 2 อย่างรวดเร็วผิดความคาดหมาย และหลังจากนั้นพิชิตสามารถป้องกันตำแหน่งไว้ได้อีกหลายครั้ง จนกระทั่งในปี [[พ.ศ. 2543]] พิชิตไม่ได้ป้องกันตำแหน่งนานแล้ว จึงถูกปลด หลังจากนั้นอีกประมาณปีกว่าจึงได้มีโอกาสชิงแชมป์โลกนี้อีกครั้งที่สหรัฐอเมริกา แต่ว่าเป็นฝ่ายแพ้น็อกไป

หลังจากนั้น พิชิตได้เดินทางไปประกอบอาชีพเป็นเทรนเนอร์ที่ประเทศญี่ปุ่นอยู่ระยะหนึ่ง โดยเดินทางตาม อิสมาแอลเอล ซาลาสลัส เทรนเนอร์ชาวคิวบา ที่เป็นเคยผู้ฝึกสอนมาก่อน รวมทั้งได้ขึ้นชกไปด้วยที่นั่นเป็นจำนวน 2 ครั้ง ก่อนที่จะแขวนนวมไปในที่สุด โดยครั้งสุดท้ายสามารถเอาชนะคะแนนนักมวยดาวรุ่งชาวญี่ปุ่นที่โอซาก้าได้ด้วยกะได้ด้วย