ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าซาร์บอริสที่ 3 แห่งบัลแกเรีย"

'''พระเจ้าซาร์บอริสที่ 3 แห่งบัลแกเรีย''' ([[30 มกราคม]] [[พ.ศ. 2437]] - [[28 สิงหาคม]] [[พ.ศ. 2489]]) (พระนามเต็ม:บอริส คลีเมนต์ โรเบิร์ต มาเรีย ปิอุส ลุดวิก สตานิสเลาส์ ซาเวียร์<ref>Pachanko Dimitrov, "Boris III tsar des Bulgares (1894-1943). Travailleur, citoyen, tsar", Sofia, Ed. Universitaire "Sveti Kliment Ohridski", 1990 (Пашанко Димитров, "Борис ІІІ цар на българите (1894-1943). Труженик, гражданин, цар", София, УИ "Свети Климент Охридски", 1990)]</ref>)เป็นพระโอรสใน[[พระเจ้าซาร์เฟอร์ดินานด์ที่ 1 แห่งบัลแกเรีย]]กับ[[เจ้าหญิงมารี หลุยส์แห่งปาร์มา]] พระองค์ทรงขึ้นครองราชสมบัติหลังจากพระบิดาทรงสละราชบัลลังก์ในปีพ.ศ. 2461 หลังจากความพ่ายแพ้ของ[[ราชอาณาจักรบัลแกเรีย]]ใน[[สงครามโลกครั้งที่ 1]] นับเป็นการพ่ายแพ้ครั้งที่ 2 หลังจากกองทัพ[[บัลแกเรีย]]พ่ายแพ้ใน[[สงครามบอลข่านครั้งที่ 2]]ในปีพ.ศ. 2456 ด้วย[[สนธิสัญญาเนยยี-เซอร์-ไซน์]]ทำให้[[บัลแกเรีย]]ต้องแบ่งดินแดนและจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามแก่ประเทศเพื่อนบ้าน ด้วยเหตุนี้ทำให้เกิดการคุกคามความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ ทำให้เกิดกระแสการต้องการเปลี่ยนแปลงการปกครองอย่างมากในช่วงรัชกาลของพระองค์

อย่างไรก็ตามการที่ทรงกระทำเช่นนี้ทำให้เป็นข่าวใหญ่ไปทั่วยุโรป [[สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 13]]แห่งโรมันคาทอลิกทรงบัพพาชนียกรรมพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ [[สมเด็จพระจักรพรรดิฟรานซ์ โจเซฟที่ 1 แห่งออสเตรีย]]ทรงร้องขอให้เจ้าหญิงมารี หลุยส์ทูลเตือนการกระทำของพระสวามี ทำให้พระเจ้าเฟอร์ดินานด์ทรงลังเลพระทัยเล็กน้อยแต่ในที่สุดฝ่ายรัฐชนะ ทำให้พระองค์ทรงยืนยันความคิดเดิม ในวันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2439 ทรงเข้ารีตนับถือออร์ทอด็อกซ์ และ[[สมเด็จพระเจ้าซาร์จักรพรรดินิโคลัสที่ 2 แห่งรัสเซีย]] (พระโอรสในสมเด็จพระจักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่อะเลคซันดร์ที่ 3 ซึ่งพระเจ้านิโคลัสทรงอภิเษกสมรสกับพระราชนัดดาใน[[สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร|สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย]]แห่ง[[สหราชอาณาจักร]])ได้กลายเป็นพระบิดาอุปถัมภ์ของเจ้าชายบอริส พระเจ้าเฟอร์ดินานด์และเจ้าหญิงมารี หลุยส์ พระมเหสีหลังจากทรงถูกบัพพาชนียกรรม ทรงตัดสินใจให้พระโอรสองค์ที่ 2 คือ [[คิริล, เจ้าชายแห่งเพรสลาฟ|เจ้าชายคีริลแห่งบัลแกเรีย]]เข้ารีตโรมันคาทอลิก เพื่อขอโทษพระสันตะปาปา

ในปีพ.ศ. 2454 เจ้าชายบอริสทรงเดินทางไปยังประเทศต่างๆเพื่อเป็นตัวแทนของบัลแกเรียในเวทีโลก<ref>Constant Schaufelberger, La destinée tragique d’un roi. p.24 </ref> เช่น ทรงเข้าร่วมพระราชพิธีราชาภิเษกของ[[สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5 แห่งสหราชอาณาจักร]]ที่กรุง[[ลอนดอน]] และพระราชพิธีฝังพระศพ[[มาเรีย เพียแห่งอิตาลี สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส|สมเด็จพระราชินีมาเรีย เพียแห่งโปรตุเกส]]ที่เมือง[[ตูริน]] ทำให้มีการติดต่อกับระดับผู้นำประเทศตางๆ ในวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2454 ทรงเข้าเยี่ยมพระบิดาอุปถัมภ์คือ [[สมเด็จพระเจ้าซาร์นิโคลัสที่ 2 แห่งรัสเซีย]] ทรงได้เป็นพยานในเหตุการณ์สำคัญคือ การลอบสังหาร[[พอยเทอ สตอฟพิน]] นายกรัฐมนตรีรัสเซีย ซึ่งทรงเห็นด้วยพระองค์เองที่โรงละครโอเปร่าใน[[เคียฟ]]

ในปีพ.ศ. 2469 พระเจ้าซาร์บอริสเสด็จประพาสต่างประเทศครั้งแรกหลังจากทรงครองราชสมบัติ เสด็จประพาส[[สวิสเซอร์แลนด์]]และ[[อิตาลี]] จนกระทั่งพ.ศ. 2473 ทรงข้ามไป[[ยุโรป]]พร้อมกับ[[เจ้าหญิงยูโดเซียแห่งบัลแกเรีย]] พระขนิษฐา แต่ด้วยความเกรงกลัวจะถูกลอบโจมตี พระองค์ทรงใช้นามแฝงว่า "เคานท์สตานิสลาส วอร์ซอ ริลสกี้" และเป็นพระเจ้าบอริสที่ 3 เมื่อพบปะบุคคลสำคัญอย่างเป็นทางการ พระองค์ทรงเข้าร่วมสันนิบาตชาติใน[[สวิสเซอร์แลนด์]] ทรงเข้าพบ [[แกสตัน โดวเมอกูร์]] ประธานาธิบดี[[ฝรั่งเศส]],[[พอล ฟาน ฮินเดนบูร์ก]] ประธานาธิบดี[[เยอรมนี]], [[สมเด็จพระราชาธิบดีอัลแบร์ที่พระเจ้าอัลแบร์ที่ 1 แห่งเบลเยียม]], [[สมเด็จพระเจ้าวิคเตอร์วิตโตรีโอ เอ็มเอมานูเอลที่นูเอเลที่ 3 แห่งอิตาลี]]และทรงล่าสัตว์ร่วมกับ[[สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5 แห่งสหราชอาณาจักร]] พระองค์ยังทรงเข้าพบ[[อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์]]และนักปรัชญา [[เฮนรี เบิร์กสัน]]

* [[ซีโมน แซ็กซ์-โคบูร์ก-ก็อตธา|พระเจ้าซาร์ซิเมออนที่ 2 แห่งบัลแกเรีย]] ประสูติ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2480 เป็นพระเจ้าซาร์แห่งบัลแกเรียตั้งแต่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2486 – 15 กันยายน พ.ศ. 2489 ได้ลี้ภัยไปยังสเปน และได้กลับมายังบัลแกเรียในปีพ.ศ. 2544 และได้รับการเลือกตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีแห่งบัลแกเรีย