ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดนตรีสมัยคลาสสิก"

'''ยุคสมัยคลาสสิก''' ({{lang-en|Classical period}}) เป็นยุคของดนตรีระหว่าง ค.ศ. 1750–1820 ดนตรีมีการเปิดกว้างสู่ประชาชนเป็นดนตรีนอกโบสถ์ (secular music) มากขึ้น ดนตรียุคสมัยคลาสสิกมีลักษณะความเป็นจริง มีความสมดุล และชัดเจนในรูปแบบ ในยุคนี้ดนตรีบรรเลงมีความเด่นกว่าเพลงร้อง ดนตรียุคสมัยคลาสสิกเป็นดนตรีบริสุทธิ์ (absolute music) คือ ดนตรีที่ไม่มีจินตนาการอยู่เบื้องหลัง ไม่มีบทกวีประกอบ เป็นดนตรีที่มีแต่เสียงดนตรีบริสุทธิ์ ตรงข้ามกับดนตรีใน[[ยุคดนตรีสมัยโรแมนติก (ดนตรี)|ยุคสมัยโรแมนติก]]ที่เป็นดนตรีพรรณนา (program music) คือดนตรีที่มีเรื่องราว ยุคนี้มีกรุงเวียนนาของออสเตรียเป็นศูนย์กลางของดนตรี

==ลักษณะดนตรียุคคลาสสิกก==

ในยุคสมัยคลาสสิกเลิกนิยมการสอดประสานของทำนอง (counterpoint) แต่หันมานิยมการใส่เสียงประสานแบบสหศัพท์ (homophony) คือการเน้นทำนองหลักเพียงแนวเดียว โดยมีแนวเสียงอื่นประสานให้ทำนองไพเราะมากขึ้น มีแนวประสานเป็น[[คอร์ด]]หรืออาร์เปจโจ (arpeggio) หลายแนวที่มีจังหวะคล้ายก้น โดยเลิกใช้แนวเบสต่อเนื่อง (basso continuo) และความสำคัญของการด้นสดหรือการแสดงเชิงปฏิภาณ (improvisation) เริ่มหมดไปในยุคนี้ เพราะดนตรีส่วนมากมีการเขียนเสียงประสานครบถ้วน คีตกวีจะระบุวิธีการบรรเลงอย่างชัดเจน

เครื่องดนตรีในยุคนี้ได้รับการพัฒนามากขึ้น ในวงออร์เคสตรามีการใช้เครื่องดนตรีครบทุกประเภท การใช้เครื่องดนตรีในยุคสมัยคลาสสิกจะพบว่าใช้เปียโนเป็นส่วนมาก ไม่ค่อยมีการใช้[[ฮาร์ปซิคอร์ด]]อีก ในช่วงปลายศตวรรษคริสต์ศตวรรษที่ 19 มีการใช้เครื่อง[[คลาริเน็ต]] [[ฟลูต]] และ[[บาสซูน]]

==คีตกวีในยุคสมัยคลาสสิก==

==บทประพันธ์ที่สำคัญในยุคสมัยคลาสสิก==