ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาผู้ไท"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
บรรทัด 103:
== ลักษณะเด่นของภาษาผู้ไท==
 
ภาษาผู้ไทมีลักษณะเด่นอยู่ 7 ประการดังนี้
1. พยัญชนะ "ข,ฆ" /k/ ในภาษาไทยและลาว-อีสานบางคำ ออกเสียงเป็น ห, ฮ /h/ เช่น
{| class="wikitable"
บรรทัด 289:
*ไม่พูดไม่จา = มีเว้ามีจา
 
6. คำที่วางท้ายประโยคคำถาม คือคำว่าอะไร,ทำไม,ไหน,ใคร,ใด-ไร,จะใช้แตกต่างจากภาษาไทยดังนี้
*อะไร = เผอ,ผะเหลอ,ผิเหลอ,อันเลอ
*ทำไม,เพราะอะไร = เอ็ดเผอ,เป่นเผอ
*ไหน = ซิเลอเซอ,สะซิเลอ,เนอเหอ
*ใคร = เพอ-,ผู้เลอ
*เท่าไหร่,แค่ไหน = ท้อเลอ,ฮาวเลอ,ค้าเลอ
*ใด-ไร = เลอ
*อย่างไร = แนวเลอ,สะเลอ,ซิเลอ
*ไย, ทำไม = คือ, เลอ (ภาษาลาวว่า "สัง")
*เมื่อไหร่ = บาดเลอ,ญามเลอ,ฮาเลอ,เท้อเลอ
*ไหม,หรือปล่าว = เบาะ,ติ๊,ยูเบาะ,ยูติ๊
*ล่ะ = เด๋
 
7. คำว่า จัก หรือ จะ ในภาษาไทย ภาษาผู้ไทจะใช้คำว่า หละ หรือ สิ เช่น
*เธอจะไปไหน = เจ้าหละ/สิไปซิเลอ
*ฉันกำลังจะพูด = ข้อยทมหละเว้าทมหละ/สิเว้า
*เขาจะคุยกันเรื่องอะไร = เขาหละ/สิแอ่นกันเลิ่งเผอเด๋วเลิ้งเผอ
___(ข้อ 8 เป็นต้นไปเป็นเพียงปลีกย่อย)___
 
เส้น 315 ⟶ 318:
*ดวงตะวัน = ตะเง็น, โก๊
*ดวงเดือน = โต๊ต่าน, เดิ๋น, ต๊อ
*ประตูหน้าต่าง = ตู่บอง,ปะตูบ่องตู่บอง, ป่องเย่ม
*ขี้โม้ = ขี้จะหาว
*ขึ้นรา = ตึกเหนา
*น้ำหม่าข้าว,น้ำส่งกลิ่นเหม็นเน่า = น้ำโม๊ะ
*สวย = ซับ,งาม
*ตระหนี่,ขี้เหนียว = อีด, ขี้อีด, ขี้ถี่
*ประหยัด = ติ้กไต้, ตักไต้
*หัวเข่า = โหโค้ย
*ลูกอัณฑะ = มะขะหลำ
*หัวใจ = เจ๋อ,มะหูเจอโหเจ๋อ,หูเจอโหเจ๋อ
*หน้าอก = เอิ๊ก,อ๋าง
*เหงือก = เฮ๊อะ
*
*ตาตุ่ม = ปอเผอะ,ปอมเผอะ
*ท้ายทอย = ง้อนด้น
*เอว = โซ่ง,กะโท้ย,แอวแอ๋ว
*ถ่านก่อไฟ = ก้อมี่
*พูดคุย,สนทนา = แอ่นจ๋า
*เกลี้ยกล่อม = โญะ, เญ๊า
*หัน = ปิ่น, (ภาษาลาวว่า งวก)
*ย้ายข้าง = อวาย, ว้าย (ภาษาลาวว่า อ่วย)
*ขอร้อง,วิงวอน = แอ่ว,แอบ
*กันนักกันหนา = กะดักกะด้อ
*มาก,ยิ่ง = แฮง,กะดักกะด้อ-กะด้อ,หลาย