ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ป้ายระบุ: ผู้ใช้ใหม่เพิ่มลิงก์ไปยังเว็บอื่น การแก้ไขแบบเห็นภาพ
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 20:
ทรงได้รับการศึกษาชั้นต้นจาก[[โรงเรียนอัสสัมชัญ]] และศึกษาต่อชั้นมัธยม 4 ที่[[โรงเรียนเทพศิรินทร์]] แต่สอบตกชั้นมัธยม 7 จึงออกจากโรงเรียน เดินทางไปศึกษาต่อ[[วิชากฎหมาย]]ที่สำนักมิดเดิ้ลเทมเปิ้ล กรุง[[ลอนดอน]] [[ประเทศอังกฤษ]] แต่โดยที่ไม่โปรดในเรื่องกฎหมาย จึงทรงคลุกคลีอยู่กับหมู่[[นักหนังสือพิมพ์]]อังกฤษ จนล้มเหลวในเรื่องการศึกษา แต่โชคดีที่ได้รับพระราชทานทุนจาก[[รัชกาลที่ 7]] ให้ไปศึกษาวิชาการต่างประเทศ ที่เมือง[[จอร์จทาวน์]] [[สหรัฐอเมริกา]] แต่ประชวรหนักทำให้ต้องเดินทางกลับประเทศไทย
 
ม.จ. หม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ ทรงเข้ารับราชการใน[[กรมไปรษณีย์]] และ[[กรมสาธารณสุข]][[กระทรวงมหาดไทย]] ทรงสนพระทัยในการประพันธ์มาตั้งแต่ครั้งเรียนอยู่ที่โรงเรียนเทพศิรินทร์ โดยทรงร่วมกับนาย[[กุหลาบ สายประดิษฐ์]] ทำหนังสือ ในห้องเรียน เมื่อมาทำงานที่กรมสาธารณสุข ได้ทรงนิพนธ์นวนิยายเรื่องแรก คือ "ละครแห่งชีวิต" โดยที่[[สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ [[กรมพระนครสวรรค์วรพินิต]] [[เสนาบดี]]กระทรวงมหาดไทย ทรงประทานเงินทุนในการจัดพิมพ์ เมื่อพ.ศ. 2472 ซึ่งแม้ว่าจะมีราคาสูงถึงเล่มละ 3.50 บาท แต่ปรากฏว่าขายหมดทั้ง 2,000 เล่ม จนต้องมีการพิมพ์ครั้งที่สอง
 
ในปี พ.ศ. 2473 ทรงนิพนธ์เรื่อง ผิวเหลืองหรือผิวขาว (ต่อมาใช้ชื่อ ผิวเหลืองผิวขาว) และตามมาด้วย รวมเรื่องสั้น วิมานทลาย กับครอบจักรวาล
 
ม.จ. หม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ ทรงประสบความผิดหวังในเรื่องความรักและชีวิต เนื่องจากฐานะทางเศรษฐกิจตกต่ำ จึงเสด็จหนีไป[[ฮ่องกง]]ในปลายเดือนมกราคม พ.ศ. 2474 ดำรงชีวิตด้วยการเขียนบทความลงพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ฮ่องกง
 
ม.จ. หม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ สิ้นชีพิตักษัย เมื่อวันที่ [[18 พฤษภาคม]] [[พ.ศ. 2475]] ตามเอกสารฮ่องกงระบุว่าด้วย[[ไข้มาลาเรีย]] แต่มีผู้เห็นเหตุการณ์กล่าวว่า เป็นการเปิดแก๊สฆ่าตัวตาย
 
== ผลงาน ==