ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม"

นักวิจารณ์เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมบางท่านโต้แย้งว่า การสงวนรักษาหรืออนุรักษ์ไว้ซึ่งเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่อาศัยพื้นฐานแห่งความแตกต่างเป็นแรงกดดันให้เกิดความแตกแยกขึ้นในสังคม และว่า[[คตินิยมสากล]] ([[:en:Cosmopolitanism|Cosmopolitanism]]), ให้ความมีสำนักร่วมแก่บุคคลในการเป็นพลเมืองหนึ่งเดียวกันมากกว่า <ref>[http://books.google.com/books?id=_A6qIkbYB_kC ''The Limits of Nationalism''] by Chaim Gans. ISBN 978-0-521-00467-1 ISBN 0-521-00467-5</ref> แต่ก็ไม่เป็นไปในเชิงของการแตกแยกเสมอไป เมื่อพิจารณาถึงความเกี่ยวพันทางปฏิบัติในสังคมสากล รัฐอาจมีส่วนเป็นผู้สร้างการเชื่อมโยงที่ให้พื้นฐานกลางๆ และกำหนดวิธีเพื่อการบ่งชี้ที่สามารถผลัดเปลี่ยนไปมาระหว่างวัฒนธรรมที่ต่างกัน ตัวอย่างอาจเห็นได้จากการจัดระเบียบของโลกทั้งเก่าและใหม่ ในระเบียบของโลกเก่า รัฐในยุโรปต่างแบ่งปันและร่วมวัฒนธรรมระดับสูงที่เป็นภาวะเอกพันธุ์ที่เนื่องมาจากประวัติศาสตร์ที่มีรากมาจากที่เดีนวกันของ "การมีความสัมพันธ์เชิงรุนแรงที่เกิดบ่อยครั้ง และวัฒนธรรมเกรโกโรมันดั้งเดิม" (Brown 2001) บราวน์ได้ให้ข้อถกเถียงไว้ว่า การค้นคิดของโลกตะวันตกเกี่ยวกับ "[[รัฐชาติ]]" (nation-state) คือสิ่งพิสูจน์ถึงความความเป็นปัจจัยที่เย้ายวนและเป็นตัวหลอมรวมตัวสำคัญในหลายวัฒนธรรม <ref>C Brown (2001) ''Understanding International Relations''. Hampshire, Palgrave</ref>

 

 

== ดูเพิ่ม ==