ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โยฮัน เซบัสทีอัน บัค"

ระหว่างปี [[พ.ศ. 2260]] (ค.ศ.1717) ถึง [[พ.ศ. 2266]] (ค.ศ.1723) เขาได้ตำรงตำแหน่งผู้ดูแลวิหารประจำราชสำนักของเจ้าชายอันฮัลท์-เคอเทิน เจ้าชายเป็นนักดนตรีและนักเล่น[[ฮาร์ปซิคอร์ด]] ช่วงเวลาอันแสนสุขของการเติบโตในหน้าที่การงาน ได้เป็นแรงผลักดันให้เขาประพันธ์ผลงานที่ยิ่งใหญ่มากมาย สำหรับบรรเลงด้วย [[ลิวต์]] (Lute) [[ฟลูต]] [[ไวโอลิน]] ([[โซนาตา]]และบทเพลงสำหรับเดี่ยว[[ไวโอลิน]]) [[ฮาร์ปซิคอร์ด]] (หนังสือ ''เว็ลเท็มเปอร์คลาเวียร์'' เล่มที่สอง) [[เชลโล]]([[สวีท]]สำหรับเดี่ยวเชลโล) และบทเพลงบรันเด็นเบอร์ก คอนแชร์โต้ หกบท

 

 

บัคได้ใช้แนวทางเดิมในการประพันธ์บทเพลงใหม่ ๆ แต่ความเป็นอัจฉริยะ ความคิดสร้างสรรค์ และความฉลาดของเขาทำให้ผลงานทุกชิ้นมีเอกลักษณ์ และถูกนับเป็นหนึ่งในผลงานยอดเยี่ยมแห่งประวัติศาสตร์[[ดนตรีตะวันตก]] โดยเฉพาะ ''"เซนต์แมทธิวแพชชัน"'' ''"แมส ในบันไดเสียงบีไมเนอร์"'' ''"เว็ลเท็มเปอร์คลาเวียร์"'' ''"มิวสิกคัล ออฟเฟอริ่ง"'' ดนตรีของบัคหลุดพ้นจากรูปแบบทั่วไป โดยที่เขาได้ใช้ความสามารถของเขาอย่างเต็มพิกัด และถ่ายทอดออกมาเป็นบทเพลงจนถึงขีดสุดของความสมบูรณ์แบบ