ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไทลื้อ"

ศิลปะที่โดดเด่นของชาวไทลื้อได้แก่งานผ้าทอไทลื้อ นิยมใช้ผ้าฝ้าย บางสมัยนิยมใช้เส้นไหมจากต่างถิ่น ทอลวดลายที่เรียกว่า "ลายเกาะ" ด้วยเทคนิคการล้วง ซึ่งปัจจุบันนิยมเรียกว่า '''ลายน้ำไหล''' มีการฟื้นฟูและถ่ายทอดศิลปะการทอผ้าแบบไทลื้อในหลายชุมชนของภาคเหนือในปัจจุบัน

 

 

ชาวไทลื้อในสิบสองปันนาบางส่วนได้สมรสกับ[[หุย|ชาวหุย]]และเข้ารีตเป็นมุสลิม พวกเขาจะเรียกแทนตัวว่า "ไทหุย" พูดภาษาและแต่งกายอย่างไทลื้อแต่สวมหมวกและมีผ้าคลุมศีรษะ ในปี พ.ศ. 2553 มีจำนวนไทหุยทั้งหมด 743 คน ตั้งถิ่นฐานที่หมู่บ้านหม่านล้วนหุย และบ้านหม่านซ่ายหุยในเขตเมืองฮาย<ref>{{cite journal|journal= สุขสาระ | author = เจนิชา ประพฤทธิ์มล |volume= 11 |issue= 125 |pages= 10-11 |title= ไทหุย (มุสลิม) ในสิบสองปันนา |url= http://www.thaihealth.or.th/data/ecatalog/384/pdf/384.pdf |date= พฤษภาคม 2557 |language= ไทย }}</ref>