ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษากูย"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 53:
นี้เป็นภาษาบังคับช้างในเบื้องต้นเท่านั้น และเป็นภาษาที่ช้างฟังเข้าใจ{{ต้องการอ้างอิงตรงนี้}}
*หมายเหตุ การพูดต้องพูดย้ำๆ หลายครั้ง
“ภาษากูย” เป็นภาษาพูดของกลุ่มชนเก่าแก่กลุ่มหนึ่งที่ยังใช้ภาษาพูด และรักษาวัฒนธรรมของตนไว้อย่างเด่นชัด แต่ไม่มีภาษาเขียนเป็นลายลักษณ์อักษร 3 ศตวรรษก่อนคริสตกาล อารยธรรมอินเดียแผ่เข้าดินแดนสุวรรณภูมิรวมทั้งเขมรและอีสานใต้ ทำให้ภูมิภาคนี้ได้รับอารยธรรมอินเดียรวมทั้งอารยธรรมทางภาษาเขียนที่ใช้ภาษาปัลลวะ – สันสกฤต และพัฒนามาเป็นภาษาขอม ภาษาเขมร ภาษาไทยในปัจจุบัน ในขณะที่กลุ่มชนชาวกูย ( กวย ) ไม่ปรากฏว่ามีภาษาเขียน นักประวัติศาสตร์ให้ข้อสังเกตว่า ภาษากูยเป็นภาษาโบราณที่ใช้กันมาอย่างต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน ไม่มีตัวอักษร ชาวกูยส่วนมากเชี่ยวชาญทางการจับช้าง การตีเหล็กหรือเป็นเผ่านักรบการเข้าป่าจับช้างก็ดี การรบก็ดี เป็นการเสี่ยงภัยทั้งสิ้น
“ภาษาผีปะกำ” เป็นภาษาพิเศษของชนชาวกูยช้าง ใช้สื่อสารกันเฉพาะระหว่างกำลวงพือหมอช้าง และมะช้างกับเทพเจ้าผีปะกำและบริวารของผีปะกำอันได้แก่ เทวะด้า ( ช้างป่า ) และภูตผีปีศาจอื่นๆโดยจะใช้ภาษาผีปะกำในระหว่างการเดินทางไปคล้องช้าง ซึ่งตามปกติเมื่ออยู่บเนจะใช้ภาษากูย จากการรวบรวมภาษาผีปะกำของจังหวัดสุรินทร์ จำนวน 365 คำ และการศึกษาเชิงเปรีบเทียบพบว่าตรงกับภาษาบาลี – สันสกฤต ประมาณร้อยละ 20 ต่างกันเฉพาะสำเนียงร้อยละ 40 – 50 เป็นภาษาเขมรโบราณอีกร้อยละ 30 ยังหาที่มาไม่ได้ แต่ขออนุมานไว้ในภาษาเขมรโบราณ ( คนละอย่างกับภาษาขอมโบราณหรือภาษาเขมรปัจจุบัน อาจหมายถึงภาษาเขมรและกูยที่ใช้ร่วมกันก่อนที่อารยธรรมอินเดียจะเข้ามาอิทธิพล ) ตัวอย่างเทียบระหว่างภาษาไทย ภาษากูยทั่วไป กับภาษาผีปะกำ
{| class="wikitable"
|+
!'''ภาษาไทย '''
! '''ภาษากูยทั่วๆไป '''
!'''ภาษาผีปะกำ'''
|-
!ผัว-สามี
!กะยะ
! อันโทน
|-
| '''เมีย-ภรรยา'''
| '''กะแดล'''
| '''อันจึง'''
|-
| '''ลูก'''
|'''กอน'''
|'''เจลย'''
|-
| '''ไฟ'''
|'''อู้'''
| '''กำโพด'''
|-
|'''น้ำ'''
| '''เดียะ'''
| '''อวน'''
|-
| '''คน'''
| '''โกย/กูย/กวย/กุย'''
|'''มานุด(มนษย์)'''
|-
| '''ช้างต่อ'''
| '''อาจึงทะเนียะ'''
| '''ทนะ'''
|-
| '''อาบน้ำ'''
|'''ปอยเดียะ'''
|'''ปอยตวน'''
|-
| '''กินข้าว'''
| '''จาโดย'''
| '''กริโกรด'''
|}
== นับเลข ==
เส้น 260 ⟶ 306:
* Gordon, Raymond G., Jr. (ed.) , 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.
* พระสมุทร ถาวรธมฺโม/ทาทอง ผศ.ดร.ประวัติศาสตร์กวย. กทม. ที่ระลึกงานฌาปนกิจศพคุณยายขบวน ชาญเชี่ยว วัดแสงสว่างราฆฎร์บำรุง อ.บัวเชด จ.สุรินทร์. 2551.
{{รายการอ้างอิง}}https://schoolonly.wordpress.com/%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%92%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2/%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2/
== แหล่งข้อมูลอื่น ==
| |||