ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาวกูย"

[[หม่อมอมรวงศ์วิจิตร]] กล่าวไว้ในพงศาวดารหัวเมืองมณฑลอีสานกล่าวว่า เดิมพื้นที่ในมณฑลลาวทางนี้ เมื่อก่อนจุลศักราชได้ 1,000 ปี ก็เป็นทำเลป่าดง ซึ่งเป็นที่อาศัยของพวกคนอันสืบเชื้อสายมาแต่[[ขอม]] ต่อมาเรียกกันว่า กูย, กวย, ส่วย ซึ่งยังมีอาศัยอยู่ในฝั่งโขงตะวันออก ซึ่งปรากฏหลักฐานการสร้าง[[ปราสาทหิน]] และจากอิฐดินเผาจำนวนมากมีกระจายอยู่ทั่วไปในแถบอิสานใต้ [[ละโว้]] (ลพบุรี) ไปจนถึงในเขตภาคกลางและภาคเหนือตอนล่าง