ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทิวเขาพนมดงรัก"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 22:
}}
'''ทิวเขาพนมดงรัก''' ([[ภาษาเขมร|เขมร]]: ជួរភ្នំដងរែក, ''Chuor Phnom Dângrêk''; {{lang-th|ทิวเขาพนมดงรัก}}, {{RTGS|''Thio Khao Phanom Dongrak''}}, [[ภาษาลาว|ลาว]]: ''Sayphou Damlek'') มาจากภาษาเขมรว่า "พนมดองแร็ก" มีความหมายว่า "ภูเขาไม้คาน" เป็นภูเขาที่ทอดตัวในแนวตะวันออก-ตะวันออก เป็นพรมแดนกั้นระหว่าง [[ประเทศไทย]] และ[[ประเทศกัมพูชา]]
<br />
== เขาพนมดงรักในอดีต ==
เขาพนมดงรักในอดีต เมือหลายพันปีก่อนเป็นที่อยู่ของ ชาวกูย ที่อพยบมาจาก[[แคว้นอัสสัม]]ถูกรุกรานโดย[[ชาวอารยัน|ชนเผ่าอนารยะ]](อารยัน)จนบางส่วนต้องละทิ้งถิ่นฐานอพยพข้ามลงมาตามลำน้ำโขงถึงตอนใต้ บางส่วนไปอาศัยตาม[[ทิวเขาพนมดงรัก|เขาพนมดงรัก]]
มีหลักฐาน [[ศิลาจารึกศิวศักติ]] หรือ [[ศิลาจารึก K. ๓๘๒]] สลักขึ้นด้วยภาษาสันสกฤต [[อักษรเทวนาครี]] เป็นศิลาจารึกที่บอกเล่าเรื่องราวให้ทราบว่าถิ่นที่อยู่อาศัยของ “'''ชาวกวย'''” หรือ “'''ชาวกุย'''” ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก ในดินแดนอิสานประเทศมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเริ่มต้นประวัติศาสตร์สมัย “[[อาณาจักรฟูนัน]]” หรือ “อาณาจักรสุวรรณภูมิ”
<br />
== ศิลาจารึกที่ปราสาทเขาพระวิหาร ==
ศิลาจารึกที่[[ปราสาทเขาพระวิหาร]] เรียกว่า “'''ศิลาจารึกศิวศักติ'''” หรือ “'''ศิลาจารึก K. ๓๘๒'''” สลักขึ้นด้วยภาษาสันสกฤต [[อักษรเทวนาครี]] เป็นศิลาจารึกที่บอกเล่าเรื่องราวให้ทราบว่าถิ่นที่อยู่อาศัยของ “'''ชาวกวย'''” หรือ “'''ชาวกุย'''” ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก ในดินแดนอิสานประเทศมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเริ่มต้นประวัติศาสตร์สมัย “[[อาณาจักรฟูนัน]]” หรือ “อาณาจักรสุวรรณภูมิ” เรืองอำนาจขึ้นในคาบสมุทรอินโดจีน กษัตริย์ฟูนันได้สร้างปราสาทเทพบิดรไว้บนภูเขาพนมดงรัก มอบหมายให้ชาวพื้นเมืองรักษาภายหลังจาก “[[อาณาจักรฟูนัน]]” ถูกกองทัพ[[เจนละ]]โจมตีล่มสลายไป “อาณาเจนละ” เรืองอำนาจขึ้นมาแทนที่ต่อมา “[[เจนละ]]” ถูกกองทัพเรือ[[ศรีวิชัย]]โจมตีล่มสลายถูกแบ่งแยกออกเป็น “อาณาจักรเจนละบก” และ “อาณาจักรเจนละน้ำ” ในสมัย “สมเด็จพระปรเมศวร” หรือ “[[พระเจ้าชัยวรมันที่ 2]]” เสด็จกลับจาก[[ชวา]] พระองค์ทรงสร้าง “เมืองมเหนทรบรรพต” ขึ้นเหนือภูเขาพนมกุเลน ทรงสถาปนาศิวลึงค์อันศักดิ์สิทธิ์ขึ้นในวิหารเหนือยอดภูเขาประกาศความเป็น “กมรเตง ชคตะ ราชยะ” เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว พระองค์ทรงแผ่พระราชอำนาจขึ้นสู่แผ่นดินสูงบนเทือกเขาพนมดงรัก รบพุ่งได้รับชัยชนะชาวพื้นเมืองแล้วทรงเกลี้ยกล่อมให้ยอมสวามิภักดิ์เพื่อรวม “เจนละบก”และ “เจนละน้ำ” เป็นอาณาจักรเดียวกัน
“[[พระเจ้าชัยวรมันที่ 2]]” ทรงอภิเษกสมรสกับสตรี[[ชาวกูย]]เมืองศรีสะเกษผู้เลอโฉมธิดาของ “นางพิณสวรรค์ครามวตี” มีชื่อว่า “ฮยางปราวิตรี” หรือ “'''ปราณ'''” ทรงสถาปนาขึ้นเป็นอัครมเหสีเฉลิมพระนามว่า “พระนางกัมพูชาลักษมี” และทรงแต่งตั้ง “วิษณุวาล” พี่ชายของ “ปราณ” ให้ดำรงตำแหน่ง “ลักษมินทรา” ทำหน้าที่ดูแลพระคลังส่วนพระองค์และรับใช้ใกล้ชิด แต่งตั้งชาวพื้นเมืองผู้สูงศักดิ์และมีชื่อเสียงเลื่องลือให้ดำรงตำแหน่งต่าง ๆ ลดหลั่นกันถ้วนหน้า นับตั้งแต่นั้นมาชาวพื้นเมืองทุกเผ่าพันธุ์บนที่ราบสูงในอิสานประเทศบเกิดความศรัทธาเลื่อมใสยกย่องว่าทรงเป็น “จักรวาทิน” ทรงรวบรวม “เจนละบก” เจนละน้ำ “เขมรต่ำ” “เขมรสูง” “ข่า” “ชอง” “สำแร” และชาวพื้นเมืองทั้งหลายเข้ารวมอยู่ใน “'''อาณาจักรขอมโบราณ'''” นักโบราณคดีเรียกว่ายุคเริ่มต้น “[[สมัยพระนคร]]” (Angkor) หรือ “ราชวงศ์โคกธลอก” (Srog Kmer)
<br />
==ดูเพิ่ม==
* [[อุทยานแห่งชาติตาพระยา]]
| |||