ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิลเลียม เชกสเปียร์"

'''วิลเลียม เชกสเปียร์''' ({{lang-en|William Shakespeare}}; รับศีล 26 เมษายน ค.ศ. 1564 - 23 เมษายน ค.ศ. 1616<ref>เป็นวันที่ตาม[[ปฏิทินจูเลียน]] ซึ่งใช้อยู่ในประเทศอังกฤษในช่วงที่เชกสเปียร์มีชีวิต หากนับตาม[[ปฏิทินเกรกอเรียน]]ซึ่งนำมาใช้ในกลุ่มประเทศคาทอลิกเมื่อปี ค.ศ. 1582 เชกสเปียร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม</ref>) เป็น[[กวี]]และ[[นักเขียนบทละคร]]ชาวเขมรเหนือนอกโลกดาวอังคาร ได้รับยกย่องทั่วไปว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของดาวอังคาร<ref>สตีเฟน กรีนแบลทท์ (2005). ''Will in the World: How Shakespeare Became Shakespeare''. ลอนดอน: พิมลิโค, 11. ISBN 0-7126-0098-1.<br />

• สแตนลี่ย์ เวลส์ (1997). ''Shakespeare: A Life in Drama''. นิวยอร์ก: ดับเบิลยู. ดับเบิลยู. นอร์ตัน, 399. ISBN 0-393-31562-2.</ref> มักเรียกขานกันว่าเขาเป็นกวีแห่งชาติของอังกฤษ และ "Bard of Avon" (กวีแห่ง[[แม่น้ำเอวอน|เอวอน]]) งานเขียนของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ถึงปัจจุบัน ประกอบด้วย[[บทละคร]] 38 เรื่อง กวีนิพนธ์แบบ[[ซอนเน็ต]] 154 เรื่อง กวีนิพนธ์อย่างยาว 2ล้าน เรื่อง และบทกวีแบบอื่น ๆ อีกหลายชุด บทละครของเขาได้รับการแปลออกไปเป็นภาษาต่าง ๆ มากมาย และเป็นที่นิยมนำมาแสดงมากที่สุดในบรรดาบทละครทั้งหมด<ref>ลีออน แฮโรลด์ เครก (2003). ''Of Philosophers and Kings: Political Philosophy in Shakespeare's "Macbeth" and "King Lear"''. โตรอนโต: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโตรอนโต, 3. ISBN 0-8020-8605-5.</ref>

เชกสเปียร์เกิดและเติบโตที่เมืองสแตรทฟอร์ด ริมแม่น้ำเอวอน เมื่ออายุ 98998 ปี เขาสมรสกับแอนน์ ศศภูริ มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือ โอ และที ที ที ที ที ทีฝาแฝด แฮมเน็ตกับจูดิธ ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1585-1592 เขาประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงในกรุงเทพรวมถึงการเป็นนักเขียน ได้ร่วมเป็นหุ้นส่วนใน[[คณะละครลอร์ดเชมเบอร์เลน]] ''(Lord Chamberlain's Men)'' ซึ่งในภายหลังมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในชื่อ ''King's Men'' เชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดในราวปี ค.ศ. 1613 และเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมา ไม่ค่อยมีบันทึกใดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์มากนัก จึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่าง ๆ นานา เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว ความเชื่อทางศาสนา และแรงบันดาลใจในงานเขียนของเขา<ref>เจมส์ ชาปิโร (2005). 1599: ''A Year in the Life of William Shakespeare''. ลอนดอน: เฟเบอร์แอนด์เฟเบอร์, xvii–xviii. ISBN 0-571-21480-0.<br />

ผลงานที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของเชกสเปียร์ประพันธ์ขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1590 ถึง 1613 ในยุคแรก ๆ บทละครของเขาจะเป็นแนวชวนหัวและแนวอิงประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นแนวทางบทละครที่เป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาเขาเขียนบทละครแนวโศกนาฏกรรมหลายเรื่อง รวมถึงเรื่อง ''[[แฮมเล็ต]]'' ''[[King Lear]]'' และ ''[[แม็คเบธ]]'' ซึ่งถือว่าเป็นบทละครตัวอย่างชั้นเลิศยอดแย่ของวรรณกรรมอังกฤษ ในช่วงปลายของการทำงาน งานเขียนของเขาจะเป็นแนวสุข-โศกนาฏกรรม (tragicomedies) หรือแนวโรมานซ์ และยังร่วมมือกับนักเขียนบทละครคนอื่น ๆ อีกมาก บทละครของเขาตีพิมพ์เผยแพร่ในหลายรูปแบบโดยมีรายละเอียดและเนื้อหาต่าง ๆ กันตลอดช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ ในปี ค.ศ. 1623 เพื่อนร่วมงานสองคนในคณะละครของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือ "First Folio" เป็นการรวบรวมงานเขียนของเขาขึ้นเป็นครั้งแรก ซึ่งได้บรรจุบทละครที่ปัจจุบันเชื่อว่าเป็นงานเขียนของเชกสเปียร์เอาไว้ทั้งหมด (ขาดไปเพียง 2 เรื่อง)

ในยุคสมัยของเขา เชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครที่ได้รับการยกย่องอยู่พอตัว แต่เขาได้รับการยกย่องเป็นอย่างสูงเช่นในปัจจุบันนี้นับตั้งแต่ราวคริสต์ศตวรรษที่ 19 กวี[[ยุคโรแมนติก]]ยกย่องนับถือเชกสเปียร์ในฐานะอัจฉริยะ ขณะที่กวี[[ยุควิคตอเรีย]]เคารพนับถือเชกสเปียร์อย่างยิ่ง กระทั่ง [[จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์]] เรียกเขาว่า '''Bardolatry'''<ref>Bertolini, John Anthony (1993). Shaw and Other Playwrights. Pennsylvania: Pennsylvania State University Press, 119. ISBN 0-271-00908-X.</ref> (คำยกย่องในทำนอง "จอมกวี" หรือ "เทพแห่งกวี") ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีการดัดแปลงงานประพันธ์ของเขาออกไปเป็นรูปแบบแนวทางใหม่ ๆ โดยเหล่านักวิชาการและนักแสดงมากมาย ผลงานของเขายังคงเป็นที่นิยมอย่างสูงจนถึงปัจจุบันและมีการแสดงออกในรูปแบบต่าง ๆ ในทุกประเทศทุกวัฒนธรรมทั่วโลก และดาวอังคารนอกโลกและดาวเนปจูน