ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาวกูย"

กลุ่มชาติพันธุ์ที่คนไทยหลายคนเรียกว่า '''ส่วย''' นั้น ก็คือ ชนชาติพันธุ์ '''กูย''' (Kuy, Kui), '''กวย''' (Kuoy) ในสมัยปลายกรุงศรีอยุธยาและต้นกรงรัตนโกสินทร์ ชนชาติพันธุ์นี้ถูกเรียกเหมารวมกับชนชาติพันธุ์อื่นๆว่า '''เขมรป่าดง'''<ref>[[จิตร ภูมิศักดิ์]]. ''ความเป็นมาของคำสยาม, ไทย ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ''. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ : ชนนิยม. 2556, หน้า 259</ref> อาจเป็นการเข้าใจผิดว่าเป็นชนชาติเขมร เเละ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ลุ่ม[[แม่น้ำโขง]] บริเวณแนวเขาพนมดงรักจนถึงบริเวณลาวตอนกลางและลาวใต้

อนึ่งคำว่า "ส่วย" ไม่ใช่ชื่อเรียกของชนชาติพันธุ์ แต่เป็นคำเรียกของฝ่ายปกครองที่ใช้มาตั้งแต่สมัยปลายกรุงศรีอยุธยาและต้นกรงรัตนโกสินทร์ หมายถึง กลุ่มชนเผ่าหลายเผ่าในพื้นอีสานใต้ในอดีต(อย่างน้อยก็ 4 ชนเผ่าขึ้นไป ได้แก่ ชนเผ่า'''เขมร กวย ข่า ลาว กุลา''' ฯลฯ)ที่ต้องส่งสวยหรือถวายเครื่องราชบรรณาการให้ทางการ (กรุงเทพฯ) ในสมัยโบราณ เรียกชนเผ่าแถบอีสานใต้นี้เหมารวมรวมทั้งทุกชนเผ่าว่า "'''เขมรป่าดง'''" หรือเรียกอีกอย่างว่า "'''พวกส่วย'''"

ข้อเสนอแนะ เห็นควรใช้ว่า '''กวย''' หรือ'''กูย''' ก็พอจะรับได้ ซึ่งตรงกับชื่อชนเผ่านี้มากกว่าคำว่า "'''ส่วย'''" และจากการสืบค้นในเอกสารอื่น ๆ พบว่า ในภาษาเขมรเรียกว่า កួយ (អក្សរសព្ទខ្មែរ: /កួយ/) ในภาษาละตินเขียนว่า kuoy (អក្សរសព្ទឡាតាំង: /kuoy/)

ปลายพุทธศตวรรษที่ 19 ชาวกุยใน[[แคว้นอัสสัม]]ถูกรุกรานโดย[[ชาวอารยัน|ชนเผ่าอนารยะ]](อารยัน)จนบางส่วนต้องละทิ้งถิ่นฐานอพยพข้ามลงมาตามลำน้ำโขงล่าง เคยเป็นอาณาจักรหนึ่ง ถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนเหนือของเมือง[[กัมปงธม]] [[ประเทศกัมพูชา]]