ผลต่างระหว่างรุ่นของ "รัฐบาลเมจิ"

หลังจาก [[การฟื้นฟูเมจิ]] ผู้นำของซามูไรที่ล้มล้าง [[รัฐบาลโชกุนโทกูงาวะ]] ไม่มีวาระชัดเจนหรือแผนการพัฒนาล่วงหน้าเกี่ยวกับวิธีการบริหารประเทศญี่ปุ่น พวกเขามีหลายสิ่งร่วมกัน - ตามที่แอนดรูว์ กอร์ดอนกล่าวว่า {{คำพูด|มันเป็นสถานะกลางของพวกเขาและตำแหน่งที่ไดรับเงินเดือนที่ไม่ปลอดภัยของพวกเขาควบคู่ไปกับความรู้สึกทะเยอทะยานและสิทธิ์ในการปกครองของพวกเขา ผู้ก่อความไม่สงบและโครงการปฏิรูปที่กว้างขวางของพวกเขา}} ส่วนใหญ่อยู่ในช่วงกลางทศวรรษที่ 40 และส่วนใหญ่มาจากสี่ [[แคว้นศักดินา]] ของญี่ปุ่นตะวันตก (โชชู, ซัตสึมะ, โทซะ และ ฮิเซ็น) แม้ว่าจะมาจากตระกูลซามูไรที่มีอันดับต่ำกว่า แต่พวกเขาได้เพิ่มบทบาทการเป็นผู้นำทางทหารในโดเมนแคว้นศักดินาของตนและมาจากพื้นฐานการศึกษาของ [[ขงจื้อ]] ซึ่งเน้นความภักดีและการบริการสู่สังคม ในที่สุดทั้งสองมีประสบการณ์ในการเดินทางไปต่างประเทศหรือประสบการณ์ผ่านการติดต่อกับที่ปรึกษาต่างประเทศในญี่ปุ่น เป็นผลให้พวกเขารู้ถึงความเหนือกว่าทางทหารของชาติตะวันตกและความต้องการของญี่ปุ่นในการรวมเป็นหนึ่งเดียวและเพื่อเสริมกำลังให้ตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงชะตากรรมของอาณานิคมของประเทศเพื่อนบ้านในทวีปเอเชีย

ในช่วงต้นเดือนมีนาคม ค.ศ. 1868 ด้วยผลของ [[สงครามโบชิง]] ยังคงไม่แน่นอนรัฐบาลเมจิคนใหม่ได้เรียกผู้แทนจากทุกพื้นที่มาที่เกียวโตเพื่อจัดตั้งสภาที่ปรึกษาชั่วคราวแห่งชาติ ในเดือนเมษายนปี 1868 มีการประกาศใช้ [[กฎบัตรสาบานคำปฏิญาณ]] ซึ่งจักรพรรดิเมจิได้กำหนดกรอบทั่วไปสำหรับการพัฒนาและความทันสมัยของญี่ปุ่น