ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอ่ายตน"

พยัญชนะต้นมีตามตารางดังต่อไปนี้ แต่ละตัวมีพื้นเสียงเป็นสระ อะ (บางครั้งเมื่อมีพยัญชนะสะกดจะกลายเป็นสระ อา)

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| က || ၵ || င || ꩡ || ꩬ || ၺ || တ || ထ || ꩫ¹ || ဒ || ပ || ၸ || မ² || ဗ || ယ || ꩺ || လ || ဝ || ꩭ || ဢ

พยัญชนะควบมีตามตารางดังต่อไปนี้

{| class="wikitable""

! ตัวอักษร

| –ျ || –ြ || –ၞ

นอกจากนี้ยังมีพยัญชนะซ้อนสำหรับคำที่ยืมจากภาษาในอินเดีย (เช่นภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต) พยัญชนะตัวบนจะกลายเป็นพยัญชนะสะกด และตัวล่างจะกลายเป็นพยัญชนะต้นของพยางค์ถัดไป

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| –္က || –္ꩬ || –္တ || –္ထ || –္ပ || –္ယ || –္လ

พยัญชนะสะกดมีตามตารางดังต่อไปนี้ ปัจจุบันไม้ซัต –် ใช้เป็นตัวบอกพยัญชนะสะกดอย่างชัดเจน แต่ในเอกสารโบราณอาจไม่ปรากฏ

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| က် || င် || ꩡ် || ၺ် || တ် || ꩫ် || ပ် || မ် || ဝ်

สระในพยางค์เปิด (ไม่มีพยัญชนะสะกด) มีตามตารางดังต่อไปนี้

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| –ႃ¹ || –ႜ || –ီ || –ူ || –ေ || –ေႃ || –ုဝ် || –ိုဝ်

สระในพยางค์ปิด (มีพยัญชนะสะกด) มีตามตารางดังต่อไปนี้

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| ไม่มีรูป || –ိ || –ု || –ျ || –ွ || –ို

สระประสมมีตามตารางดังต่อไปนี้

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| –ံ || –်ံ || –ႝ || –ွႝ || –ွေ || –ိုႜ || –်ွ || –ွဝ် || –်ၞ

ตัวอักษรต่อไปนี้ถือว่าเป็นคำโดยไม่ต้องประสม

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| ꩷ || ꩸ || ꩹

นอกจากการเขียนคำเดิมสองครั้ง ภาษาอ่ายตนสามารถเขียนคำซ้ำโดยใส่ไม้ซัตหรือสระสองครั้งก็ได้ เท่าที่พบมีดังนี้

{| class="wikitable"

! ตัวอักษร

| –်် || –ီီ || –ံံ || –ႝႝ