ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อำเภอท้ายเหมือง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Hakim dorloh (คุย | ส่วนร่วม) ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
Hakim dorloh (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
บรรทัด 19:
| คำขวัญ = ท่าเรือทับละมุ น้ำพุร้อนบ่อดาน<br />อุทยานเขาลำปี ประเพณีปล่อยเต่า<br />เที่ยวชมเขาหน้ายักษ์ พักผ่อนริมหาดทราย
}}
'''ท้ายเหมือง''' เป็นอำเภอหนึ่งใน[[จังหวัดพังงา]] คำว่า "ท้ายเหมือง" น่าจะมาจากการประกอบอาชีพร่อนหาแร่ตามท้ายรางเหมืองแร่ของประชาชน ซึ่งในขณะที่เข้ามาร่อนหาแร่นั้นจะพูดกันว่าร่อนแร่ท้ายเหมือง ครั้นนานเข้าคำว่าร่อนแร่หายไปเหลือเรียกสั้นๆว่า ''ท้ายเหมือง''
อำเภอท้ายเหมืองเดิมที่ตั้งของอำเภอท้ายเหมืองเป็นพื้นที่ป่า มีต้นไม้ใหญ่น้อยขึ้นกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ แต่เนื่องด้วยพื้นที่แห่งนี้อุดมสมบรูณ์ไปด้วยแร่ดีบุก จึงมีผู้คนเข้ามาบุกเบิกทำกิจการเหมืองแร่บริเวณนี้กันมากมาย จากการทำกิจการเหมืองแร่นี้เองประชาชนได้พากันเข้ามาร่อน หาแร่บริเวณท้ายรางของเหมืองโดยมาปลูกเพิงเล็ก ๆ อาศัยหลับนอนเพื่อร่อนหาแร่ เรียกกันว่า ร่อนแร่ท้ายเหมือง ครั้นนานเข้าประชาชนจากท้องถิ่นอื่นก็เริ่มอพยพเข้ามาร่อนหาแร่กันมากขึ้น มีการทำธุรกิจการค้าเกิดขึ้นชุมชนที่เดิมมีขนาดเล็ก ก็ขยับขยายกลายเป็นชุมชนขนาดใหญ่ ทางราชการจึงตั้งชุมชนแห่งนี้เป็นตำบล ชื่อตำบลท้ายเหมือง ตามคำเรียกขานของชาวบ้าน และต่อมาตำบลท้ายเหมืองมีความเจริญขึ้นอย่างแต่เนื่องทางราชการจึงยกฐานะขึ้นเป็น "กิ่งอำเภอท้ายเหมือง" ในปี 2451 โดยขึ้นกับอำเภอทุ่งมะพร้าว ครั้นนานเข้าประชาชนได้มาติดต่อราชาการกับกิ่งอำเภอท้ายเหมืองมากขึ้น ทางราชการพิจารณาเห็นว่าถ้าจะตั้งอำเภออยู่ที่ทุ่งมะพร้าวตามเดิมคงไม่เหมาะสม จึงได้ยกฐานะกิ่งอำเภอขึ้นเป็นอำเภอชื่อ "อำเภอท้ายเหมือง" ในปี พ.ศ. 2453 และลดฐานะอำเภอทุ่งมะพร้าวลงเป็น "[[กิ่งอำเภอ]]" ต่อมาได้มีการสร้างถนนสายตะกั่วป่า - ท่านุ่น ขึ้น การคมนาคมระหว่างอำเภอท้ายเหมืองกับกิ่งอำเภอทุ่งมะพร้าวมีความสะดวกรวดเร็วขึ้น ทางราชการจึงยุบกิ่งอำเภอทุ่งมะพร้าวเป็นตำบลชื่อ "ตำบลทุ่งมะพร้าว" ขึ้นอยู่ในเขตปกครองของอำเภอท้ายเหมืองจนถึงปัจจุบัน
|