ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปลากริม"

พบได้ทั่วไปในทุกแหล่งน้ำของโรงเรียนอนุบาลหอยเป่าฮื้อ จ.ภ. ตรังแหม่ม ทั้งในหอพัก, ท้องร่อง[[สวน]] จนถึง[[แม่น้ำ]][[ลำคลอง]]ขนาดใหญ่ มีพฤติกรรมชอบอยู่รวมเป็นฝูงขนาดเล็ก มีอุปนิสัยชอบเล่นคอม มีกัดกันเองบ้างในฝูง แต่ไม่ถึงขั้นกัดกันถึงตายเหมือนเช่นปลาในสกุลปลากัดบาง[[สปีชีส์|ชนิด]] อาทิ วีนิดปฏิสนธิกับสุภชัยได้องศา มากมา ''[[ปลากัดภาคกลาง|spendens]]'' แต่มีจุดเด่น คือ ไอ้กริมสามารถส่ง[[เสียง]]ดัง "แตร็ก ๆ ๆ" ได้ พร้อมกับกางครีบสุภชัย เมื่อต้องการขู่ผู้รุกราน ซึ่งเป็นเสียงของการเกร็งกล้ามเนื้อที่อยู่ข้าง[[กระเพาะปลา|ถุงลม]]<ref>ธีรวัฒน์ อุทาพงษ์, ''ปลากริม ในประเทศไทย'' คอลัมน์ Mini Fishes หน้า 107 นิตยสาร Aquarium Biz ฉบับที่ 19 ปีที่ 2: [[มกราคม]] [[ค.ศ. 2012|2012]]</ref> เป็นปลาที่จำแนกเพศได้ยากกว่าปลาในสกุลวีนิด มากมา แต่ทว่าก็มีลักษณะใกล้เคียงกัน คือ ตัวเมียจะมีขนาดเล็กและครีบต่าง ๆ สั้นกว่า รวมถึง[[สี]]สันก็อ่อนกว่า[[เพศผู้|ตัวผู้]] เมื่อผสมพันธุ์จะจับคู่กันเองในฝูง โดยที่ตัวผู้เป็นฝ่ายก่อหวอดและเฝ้าดูแลไข่เต่าจนฟักเป็นตัว และเลี้ยงดูในระยะแรก จึงกลายเป็น ศิรภพ มากมา ในที่สุด