ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนี"

'''สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนีพันปีหลวง''' ({{lang-en|Queen Elizabeth, The Queen Mother}}), '''เอลิซาเบธ แองเจลา มาร์เกอริต โบวส์-ลีออน''' ({{lang-en|Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon}}; 4 สิงหาคม พ.ศ. 2443 - 30 มีนาคม พ.ศ. 2545) เป็นสมเด็จพระราชินีมเหสีใน[[สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 แห่งสหราชอาณาจักร]] ตั้งแต่ พ.ศ. 2479 จนกระทั่งพระองค์เสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 2495 หลังจากการเสด็จสวรรคตของพระสวามีได้ดำรงพระอิสริยยศเป็น '''สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ พระราชชนนีพันปีหลวง''' เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนกับพระธิดาองค์โตคือ [[สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร|สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2]] ก่อนการเสด็จขึ้นครองราชสมบัติของพระสวามีในช่วงระหว่างปี [[พ.ศ. 2466]] จนถึงปี [[พ.ศ. 2479]] ทรงดำรงพระอิสริยยศเป็น[[ดัชเชสแห่งยอร์ก]] อีกทั้งยังทรงเป็น[[สมเด็จพระราชินีแห่งไอร์แลนด์]]และ[[จักรพรรดินีแห่งอินเดีย]]พระองค์สุดท้ายอีกด้วย ประชาชนนิยมเรียกพระองค์ท่านว่า ''ควีนมัม''

 

 

ในปี [[พ.ศ. 2479]] เอลิซาเบธได้ทรงกลายเป็นพระราชินีอย่างไม่คาดฝันเมื่อ[[สมเด็จพระเจ้าเอดเวิร์ดที่ 8]] ได้ทรงสละราชสมับติอย่างกะทันหันเพื่อไปอภิเษกกับนาง[[วอลลิส ซิมป์สัน]] แม่ม่ายชาวอเมริกันที่เคยหย่าร้างแล้วสองครั้ง ในฐานะสมเด็จพระราชินี พระองค์ได้โดยเสด็จพระราชสวามีไปในการเสด็จเยือนทางการทูตยัง[[ประเทศฝรั่งเศส]]และ[[ทวีปอเมริกาเหนือ]]ในช่วงก่อนเกิด[[สงครามโลกครั้งที่ 2]] ในระหว่างสงครามด้วยความแข้มแข็งเด็ดเดี่ยวที่ไม่ย่อท้ออย่างเห็นได้ชัดทำให้เกิดแรงสนับสนุนทางจิตใจต่อสาธารณชนอังกฤษอย่างมากเท่ากับการสำเหนียกรู้ถึงภาระหน้าที่ในฐานะที่เป็นเครื่องมือในการชวนเชื่อ ได้ทำให้[[อดอล์ฟ ฮิตเลอร์]]กล่าวถึงพระองค์ว่าเป็น ''"ผู้หญิงที่อันตรายที่สุดในยุโรป"'' หลังจากสงครามพระพลานามัยของพระสวามีได้อ่อนแอลงและทรงกลายเป็นม่ายเมื่อพระชนมายุ 51 พรรษา