|
|posteriori=รากศัพท์มาจาก [[กลุ่มภาษาโรมานซ์]] กับ [[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิก]], ระบบไวยากรณ์มาจาก [[กลุ่มภาษาสลาวิก]]
|ancestor=[[Proto-Esperanto]]
|dialects=[[ภาษาอิโดอิดอ]] และ [[Esperantido]] อื่น ๆ
|agency={{lang|eo|[[สถาบันเอสเปรันโต|Akademio de Esperanto]]}}
|script=[[อักษรละติน]] ([[อักษรภาษาเอสเปรันโต]])<br/>[[อักษรเบรลล์ภาษาเอสเปรันโต]]
}}
'''ภาษาเอสเปรันโต''' (Esperanto) หรือชื่อเดิม '''Lingvo Internacia''' เป็น[[ภาษาประดิษฐ์]]ในกลุ่มภาษาช่วยในการสื่อสารสากล (International auxiliary language) ที่ใช้กันมากที่สุดในโลก<ref>Byram, Michael (2001). Routledge Encyclopedia of Language Teaching and Learning. Routledge. pp. 464. ISBN 0-415-33286-9.</ref> เป็นหนึ่งในภาษาที่มีกลุ่มผู้ใช้น้อยกลุ่มหนึ่งของโลก โดยถูกออกแบออกแบบมาเพื่อใช้เป็นเครื่องสื่อสารทางเลือกและเป็นผลงานสรรสร้างสรรค์ทางศิลปะอย่างหนึ่ง<ref>[http://www.esperantio.net/index.php?id=3549 Nia tradukarto vekis grandan intereson en PEN] HeKo, nro 682 7-B, la 22-an de Junio 2018.</ref> ในปี พ.ศ.2555 ภาษาเอสเปรันโตถูกเพิ่มเ้ขาเข้าไปใน[[กูเกิล แปลภาษา|กูเกิลแปลภาษา]]<ref>Google Translate Blog (2012) [https://translate.googleblog.com/2012/02/tutmonda-helplingvo-por-ciuj-homoj.html Tutmonda helplingvo por ĉiuj homoj]</ref> ในปี พ.ศ.2559 ปรากฎชื่อภาษาเอสเปรันโตในลิสต์รายชื่อภาษาที่เป็นที่รู้จักและเรียนมากในประเทศฮังการี<ref>[https://web.archive.org/web/20160705083402/nyak.hu/doc/statisztika.asp?strId=_43_ Oktatási Hivatal: Nyelvvizsga-statisztikák.] Nyelvvizsgáztatási Akkreditációs Központ. จาก[https://nyak.oh.gov.hu/doc/statisztika.asp ต้นฉบับ]เมื่อวันที่ 2016-07-05.</ref> ชื่อภาษาเอสเปรันโตมาจากนามปากกา “D-ro Esperanto„ ในหนังสือของ [[แอล.แอล. ซาเมนฮอฟ]] (L.L. Zamenhof) จักษุแพทย์ชาวยิว ซึ่งเป็นหนังสือพื้นฐานของภาษานี้เล่มแรก (โดยมักเรียกชื่อหนังสือเล่มนี้ว่า [[Unua Libro]]) ซึ่งเขียนในภาษารัสเซีย ได้รับการอนุญาตจำหน่ายเมื่อวันที่ [[26 กรกฎาคม]] [[พ.ศ. 2430|พ.ศ. 2430]] โดยต้องการให้ภาษาเอสเปรันโตเป็นภาษาที่เรียนรู้ได้ง่าย และเป็นภาษาที่สอง
ประมาณการกันว่ามีผู้พูดภาษาเอสเปรันโตมากกว่า 2,000,000 คน และที่ไม่เหมือนกับภาษาประดิษฐ์อื่นคือมีผู้ที่พูดภาษานี้มาตั้งแต่เกิดประมาณ 2,000 คน [[สมาคมเอสเปรันโตสากล]] (Universala Esperanto-Asocio) มีสมาชิกอยู่ในมากกว่า 120 ประเทศ
== ประวัติ ==
ภาษาเอสเปรันโตคิดค้นขึ้นช่วงปลาย [[คริสต์ทศวรรษ 1870]] และต้น [[คริสต์ทศวรรษ 1880]] โดย[[แอล.แอล. ซาเมนฮอฟ|ซาเมนฮอฟ]]ในช่วงเวลาพัฒนา 10 ปีนั้น ซาเมนฮอฟได้ใช้เวลาในการแปลวรรณกรรมต่าง ๆ มาเป็นภาษาเอสเปรันโต รวมทั้งการเขียนและพัฒนาหลักไวยกรณ์ต่างๆยกรณ์ต่าง ๆ ของภาษา โดยหนังสือไวยกรณ์เล่มแรกในภาษาเอสเปรันโต ชื่อ Международный языкъ. Предисловіе и полный учебникъ หรือที่เรียกกันว่า [[อูนูอาลิโบร]] (Unua Libro ความหมายในภาษาเอสเปรันโตว่า ''หนังสือเล่มแรก'') ตีพิมพ์ที่ [[วอร์ซอว์|กรุงวอร์ซอว์]] ในเดือน [[กรกฎาคม]] [[พ.ศ. 2430]] ซึ่งหลังจากนั้นจำนวนผู้ใช้ภาษาเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วภายใน 20 ปีต่อมา โดยเริ่มต้นจาก[[จักรวรรดิรัสเซีย]] และ [[ยุโรปตะวันออก]] และได้เข้าสู่ [[ยุโรปตะวันตก]] [[อเมริกา]] [[ประเทศจีน]] และ [[ประเทศญี่ปุ่น]] ต่อมาในปี [[พ.ศ. 2448]] [[การประชุมเอสเปรันโตโลก|การประชุมเอสเปรันโตสากล]] ได้จัดตั้งขึ้น โดยจัดครั้งแรกที่เมือง บูโลญจน์ ซูร์ แมร์ (Boulogne-sur-Mer) ใน[[ประเทศฝรั่งเศส]] และหลังจากนั้นมีการจัดประชุมกันทุกปี (ยกเว้นช่วงสงครามโลก) โดยเปลี่ยนสถานที่จัดไปทั่วโลก
ในปัจจุบันภาษาเอสเปรันโตไม่ได้เป็น[[ภาษาทางการ]]ของประเทศใด แต่ได้มีการเรียนการสอนในหลายประเทศ อย่างไรก็ตามในต้น[[คริสต์ศตวรรษที่ 20]] บริเวณ[[โมเรสเนต|ฉนวนโมเรสเนต]] (Neutral Moresnet, 2359-2462) ได้ถือว่าเป็นรัฐแรกที่ใช้ภาษาเอสเปรันโตเป็นภาษาทางการ
ในปัจจุบันมีอยู่บางโรงเรียนที่มีการสอนภาษาเอสเปรันโต มีมากใน [[ประเทศจีน|จีน]] [[ประเทศฮังการี|ฮังการี]] [[ประเทศบัลแกเรีย|บัลแกเรีย]] และ [[ประเทศออสเตรเลีย|ออสเตรเลีย]] นอกจากนี้คนส่วนมากเรียนรู้ภาษา โดยการเรียนรู้ด้วยตัวเอง และมีการสอนโดยอาสาสมัครต่างๆ ผ่านทางอินเทอร์เน็ต เช่นเว็บไซต์ [[lernu!]]
นักวิจัยหลายท่านได้ศึกษาว่าการเรียนรู้ภาษาเอสเปรันโต ช่วยให้ผู้ที่ใช้ภาษาใน[[ภาษากลุ่มอินโดยูโรเปียน]] (เช่น ภาษาอังกฤษ ภาษาเยอรมัน) เรียนภาษาอื่นๆอื่น ๆ ได้ง่ายยิ่งขึ้น อาจเนื่องมาจาก รูปแบบของภาษา ไวยากรณ์ และคำศัพท์ต่างๆต่าง ๆ<ref>Williams, N. (1965) 'A language teaching experiment', Canadian Modern Language Review 22.1: 26-28</ref> การวิจัยพบว่า เปรียบเทียบกลุ่มนักเรียน 2 กลุ่ม โดย กลุ่มแรก เรียนภาษาเอสเปรันโต 1 ปี และภาษาฝรั่งเศส 3 ปี กับกลุ่มที่สอง เรียนภาษาฝรั่งเศส 4 ปี ผลออกมาว่า กลุ่มแรกสามารถใช้ภาษาฝรั่งเศสได้ดีกว่ากลุ่มที่สอง ที่เรียนภาษาฝรั่งเศสมากกว่าหนึ่งปี
== ตัวอักษร ==
| 