ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไดโจไดจิง"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Setawut (คุย | ส่วนร่วม)
แทนที่ "ฟุจิวะระ" → "ฟูจิวาระ" +แทนที่ "โชกุนโทะกุงะวะ" → "เอโดะ" ด้วยสจห.
Miwako Sato (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
'''ไดโจไดจิง''' หรือ '''ดาโจไดจิง''' ({{lang-ja|太政大臣}} ''Daijō-daijin/Dajō-daijin''; "อัครมหาเสนาบดี")<ref>''Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary'', Kenkyusha Limited, {{ISBN|4-7674-2015-6}}</ref> เป็นตำแหน่งราชการในญี่ปุ่น เป็นหัวหน้าคณะเสนาบดีซึ่งเรียก "[[ไดโจกัง]]" ปรากฏใน[[ยุคนาระ]]และยุคหลังจากนั้น แล้วสิ้นอำนาจไปช่วงหนึ่ง ก่อนจะรื้อฟื้นขึ้นมาในช่วงสั้น ๆ ตาม[[รัฐธรรมนูญเมจิ]] แล้วยุบเลิกไปโดยสถาปนาตำแหน่ง[[นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น|นายกรัฐมนตรี]]ขึ้นมาแทน
{{ต้องการอ้างอิง}}
{{ไดโจคัง}}
'''ไดโจไดจิง''' (太政大臣) หรือ '''อัครมหาเสนาบดี''' เป็นตำแหน่งสูงสุดของขุนนางฝ่ายบริหารของ[[ญี่ปุ่น]] เริ่มปรากฏครั้งแรกในปี [[พ.ศ. 1246]] โดยมีเจ้าชายโอะซะกะเบะเป็นผู้ประเดิมตำแหน่ง หลังจากนั้นใน[[ยุคเฮอัง]] คนใน[[ตระกูลฟูจิวาระ]]ได้เป็นผู้ผูกขาดตำแหน่งไดโจไดจิงเรื่อยมา
 
[[เจ้าชายโอโตโมะ]] (ค.ศ. 648–672) โอรสองค์โปรดของ[[จักรพรรดิเท็นจิ]] (ค.ศ. 626–672) เป็นบุคคลแรกที่ได้รับตำแหน่งไดโจไดจิง โดยดำรงตำแหน่งนี้ในช่วงที่จักรพรรดิเท็นจิครองราชย์ (ค.ศ. 661–672)<ref>Ponsonby-Fane, Richard (1959). ''The Imperial House of Japan'', p. 53.</ref> ตำแหน่งนี้ปรากฏอย่างเป็นทางการครั้งแรกใน[[ประมวลกฎหมายอาซูกะคิโยมิฮาระ]] ฉบับ ค.ศ. 689 ซึ่งให้มีหน่วยงานกลางที่เรียก "ไดโจกัง" ประกอบด้วยเสนาบดีสามคน คือ ไดโจไดจิง (อัครมหาเสนาบดี), [[ซาไดจิง]] (มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย), และ[[อูไดจิง]] (มหาเสนาบดีฝ่ายขวา) ต่อมา ตำแหน่งเหล่านี้นำไปรวมอยู่ใน[[ประมวลกฎหมายไทโฮ]] ฉบับ ค.ศ. 702<ref name="hall232">Hall, John Whitney ''et al.''. (1993). [https://books.google.com/books?id=nCJwEDzyxNgC&pg=PA232&dq=Asuka+code ''The Cambridge History of Japan'', p. 232].</ref>
โครงสร้างการบริหาร จะแบ่งออกไปสามส่วน คือ ส่วนแรก ไดโจไดจิง หรืออัครมหาเสนาบดี เป็นผู้กุมอำนาจส่วนกลาง และประกอบด้วย ''ซะไดจิง'' (左大臣) มหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย และ''อุไดจิง'' (右大臣) มหาเสนาบดีฝ่ายขวา โดยอัครมหาเสนาบดี จะเป็นประธานของสภาอำมาตย์และหัวหน้าของบรรดาข้าราชการ โดยเฉพาะมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา ตลอดจนสี่ขุนนางใหญ่และสามขุนนางเล็ก แต่ในสมัย[[เอโดะ]] ซึ่งเป็นยุคที่[[ตระกูลโทกูงาวะ]]เรืองอำนาจ ตำแหน่งไดโจไดจิงเป็นตำแหน่งที่ไม่มีอำนาจแต่ก็มีการสืบตำแหน่งเรื่อยมา พอถึงรัชสมัย[[สมเด็จพระจักรพรรดิเมจิ]] ใน ค.ศ. 1885 จึงได้ยกเลิกตำแหน่งนี้ และเปลี่ยนเป็นตำแหน่ง[[นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น|นายกรัฐมนตรี]]แทน เพื่อให้เป็นอย่างสากล
 
ไดโจไดจิงเป็นประธานไดโจกัง และมีอำนาจควบคุมดูแลข้าราชการทั้งปวง ครั้น[[ตระกูลฟูจิวาระ]]ได้[[เซ็ชโชและคัมปากุ|สำเร็จราชการแทนจักรพรรดิ]]และมีอิทธิพลมากขึ้นเรื่อย ๆ อำนาจหน้าที่ของผู้ดำรงตำแหน่งต่าง ๆ ในระบบไดโจกังก็ถดถอยลงตามลำดับ ปรากฏว่า ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 10 ไดโจไดจิงไม่มีอำนาจจะออกความเห็นในที่ประชุมราชการอีกแล้ว เว้นแต่ไดโจไดจิงกับผู้สำเร็จราชการเป็นบุคคลเดียวกัน หรือเว้นแต่เพื่อสนับสนุนตระกูลฟูจิวาระ จนคริสต์ศตวรรษที่ 12 ตำแหน่งนี้ก็สิ้นอำนาจโดยสิ้นเชิง และมักปล่อยให้ว่างไว้นาน ๆ<ref>Dickson, Walter G. ''et al.''. (1898). {{Google books|s9YeAAAAMAAJ|"The Eight Boards of Government" in ''Japan'', p. 60.|page=60}}</ref>
== ดูเพิ่ม ==
 
* [[เซ็สโซและคัมปะกุ]]
รัฐธรรมนูญเมจิรื้อฟื้นตำแหน่งนี้ขึ้นมา ซึ่งทำให้เกิดการแต่งตั้ง[[ซันโจ ซาเนโตมิ]] เป็นไดโจไดจิงเมื่อ ค.ศ. 1871 แต่ใน ค.ศ. 1885 ก็ยุบเลิกตำแหน่งไดโจไดจิงไปใช้ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแทน
 
{{ต้องการ==อ้างอิง}}==
{{reflist}}
 
[[หมวดหมู่:ตระกูลฟูจิวาระ]]
[[หมวดหมู่:ราชสำนักญี่ปุ่น]]
{{โครง}}