ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ระบบรวบอำนาจเบ็ดเสร็จ"

{{ระบอบการปกครอง}}

 

มโนทัศน์ระบบรวบอำนาจเบ็ดเสร็จพัฒนาขึ้นครั้งแรกในความหมายเชิงบวกในคริสต์ทศวรรษ 1920 โดยฟาสซิสต์อิตาลี มโนทัศน์ดังกล่าวกลายมาโดดเด่นในวจนิพนธ์การเมืองต่อต้านคอมมิวนิสต์ของ[[โลกตะวันตก|ตะวันตก]]ระหว่าง[[สงครามเย็น]] เพื่อเน้นความคล้ายที่รับรู้ระหว่าง[[นาซีเยอรมนี]]และระบอบ[[ฟาสซิสต์]]อื่นด้านหนึ่ง กับ[[คอมมิวนิสต์]][[สหภาพโซเวียต|โซเวียต]]อีกด้านหนึ่ง<ref>Andrew Defty, Britain, America and Anti-Communist Propaganda 1945-1953: The Information Research Department, 2007, chapters 2-5</ref><ref>Achim Siegel, The totalitarian paradigm after the end of Communism: towards a theoretical reassessment, 1998, page 200 "Concepts of totalitarianism became most widespread at the height of the Cold War. Since the late 1940s, especially since the Korean War, they were condensed into a far-reaching, even hegemonic, ideology, by which the political elites of the Western world tried to explain and even to justify the Cold War constellation"</ref><ref>Nicholas Guilhot, The democracy makers: human rights and international order, 2005, page 33 "The opposition between the West and Soviet totalitarianism was often presented as an opposition both moral and epistemological between truth and falsehood. The democratic, social, and economic credentials of the Soviet Union were typically seen as "lies" and as the product of a deliberate and multiform propaganda...In this context, the concept of totalitarianism was itself an asset. As it made possible the conversion of prewar anti-fascism into postwar anti-communism</ref><ref>David Caute, Politics and the novel during the Cold War, 2009, pages 95-99</ref><ref>George A Reisch, How the Cold War transformed philosophy of science: to the icy slopes of logic, 2005, pages 153-154</ref>