ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สุลต่านอะฮ์มัด มูอัซซัม"

แต่เดิมนั้น ปะหังเป็นเพียงส่วนหนึ่งของ[[ยะโฮร์-เรียว]] แต่เมื่อเกิดการแก่งแย่งอำนาจกันภายใน ทำให้เบนดาหะราอาลี บิดาของหวันอาหมัดตั้งตัวเป็นอิสระใน พ.ศ. 2396 เมื่อเบนดาหะราอาลีถึงแก่อนิจกรรมใน พ.ศ. 2400 ได้เกิดสงครามกลางเมืองระหว่างมูตาฮีร์กับหวันอาหมัด โดยฝ่ายของมูตาฮีร์มีเตเม็งกูอิบราฮิมแห่งยะโฮร์ให้การสนับสนุน ส่วนหวันอาหมัดนั้นมีเจ้าเมือง[[กลันตัน]] เจ้าเมือง[[เตอเริงกานูตรังกานู]] และ[[สุลต่านมะห์มูดแห่งเรียว]]ที่ถูกถอดถอนให้การสนับสนุน ต่อมาอังกฤษเข้ามาสนับสนุนมูตาฮีร์อย่างลับ ๆ ส่วนหวันอาหมัดได้รับการสนับสนุนจาก[[สยาม]]และขุนนางท้องถิ่น ในที่สุด หวันอาหมัดเป็นฝ่ายชนะใน พ.ศ. 2406 มูตาฮีร์ถึงแก่กรรมหลังจากนั้นไม่นาน สงครามกลางเมืองจึงสุดสิ้นลง

หลังลงนามในสนธิสัญญาแล้ว สุลต่านอาหมัดตั้งให้ตวนกูมะห์มูดเป็นผู้สำเร็จราชการ พระองค์เสด็จไปอยู่[[เกาะตาวาร์]] เมื่ออังกฤษเข้ามาเปลี่ยนแปลงระบบราชการ ทำให้ขุนนางท้องถิ่นเสียอำนาจ จึงเกิดการต่อต้านที่เรียกว่า[[กบฏบาฮามัน]]หรือสงครามปะหังใน พ.ศ. 2434 ในช่วงแรก สุลต่านอาหมัดเห็นด้วยกับฝ่ายกบฏ แต่เมื่อถูกบีบจากอังกฤษมากเข้า พระองค์จำต้องแสดงพระองค์อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับกลุ่มกบฏ อังกฤษนำทหารชาวสิกข์จาก[[รัฐเซอลาโงร์]]เข้ามาปราบกบฏใน พ.ศ. 2435 ผู้นำกบฏหนีไปกลันตันและเตอเริงกานูตรังกานูซึ่งขณะนั้นยังเป็นประเทศราชของสยาม อังกฤษพยายามเข้ามาจับผู้นำฝ่ายกบฏที่กลันตัน สยามจึงเข้าแทรกแซง โดยมานำตัวผู้นำกบฏมาไว้ที่กรุงเทพมหานคร