ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ต้นไม้เงินต้นไม้ทอง"

ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ได้ปกครองหัวเมืองประเทศราช อันได้แก่ หัวเมืองมลายู ([[ไทรบุรี]], [[ปัตตานี]], [[กลันตัน]] และ[[ตรังกานูเตอเริงกานู]]), หัวเมืองลาวพุงขาว ([[อาณาจักรล้านช้าง|ล้านช้าง]]), หัวเมืองลาวพุงดำ ([[อาณาจักรล้านนา|ล้านนา]]), หัวเมืองเขมร ([[กัมพูชา]]) และหัวเมือง[[กะเหรี่ยง]] (ตะวันตกของพม่าในปัจจุบัน)<ref name="ดอกไม้"/> ซึ่งประเทศราชเหล่านี้จะต้องส่งต้นไม้เงินต้นไม้ทองและเครื่องบรรณาการมาทุก ๆ สามปี มูลค่าของดอกไม้เงินดอกไม้ทองในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 อาจจะสูงถึงราว ๆ หนึ่งพัน[[ดอลลาร์สเปน]]เลยทีเดียว<ref name="andaya">อันดายา, บาร์บารา วัดสัน และ อันดายา, ลีโอนาโด วาย. ''ประวัติศาสตร์มาเลเซีย''. มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย, 2549, ISBN 9749377672, หน้า 111 - 112</ref> ทั้งนี้การส่งบรรณาการดังกล่าวไม่มีกฎเกณฑ์ว่ามากน้อยเพียงใดเพราะขึ้นอยู่กับผลิตผลในท้องถิ่น หรือเป็นสิ่งของที่ทางกรุงเทพฯ ที่แจ้งความต้องการไป<ref name="ดอกไม้"/>