ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อำเภออุทุมพรพิสัย"

'''อุทุมพรพิสัย''' (ในอดีตเขียน "อุทุมพรพิไสย") เป็น[[อำเภอ]]ที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของ[[จังหวัดศรีสะเกษ]] โดยเป็นอำเภอเก่าแก่ของจังหวัดศรีสะเกษ (1 ใน 6 อำเภอแรกเริ่มเมื่อมีการก่อตั้งจังหวัดศรีสะเกษมี 6 อำเภอ คือ ร่วมกับ[[อำเภอเมืองศรีสะเกษ]] [[อำเภอกันทรารมย์]] [[อำเภอกันทรลักษ์]] [[อำเภอขุขันธ์]] และ[[อำเภอราษีไศล และอำเภอ]]

อุทุมพรพิสัย) เป็นอำเภอที่[[พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช|พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช]]เคยเสด็จพระราชดำเนินทางรถไฟเยี่ยมพสกนิกรเมื่อครั้งอดีต และเป็นอำเภอที่มีความหนาแน่นของประชากรสูงที่สุดของจังหวัดศรีสะเกษ

ในปัจจุบัน มีอำเภอที่แยกจากอำเภออุทุมพรพิสัยไปแล้ว 4 อำเภอ คือ [[อำเภอห้วยทับทัน]] [[อำเภอบึงบูรพ์]] [[อำเภอเมืองจันทร์]] และ[[อำเภอโพธิ์ศรีสุวรรณ]]

อำเภออุทุมพรพิสัยตั้งขึ้นเมื่อปี [[พ.ศ. 2454]] เดิมเรียกว่า '''อำเภอประจิม''' โดยมีที่ว่าการอำเภอตั้งอยู่บ้านสำโรงใหญ่ หมู่ที่ 1 ตำบลสำโรง มีพระประชุมชันตุนิกรเป็นนายอำเภอคนแรก

ต่อมาเมื่อปี [[พ.ศ. 2457]] นายบุญมา ศิลปาระยะ ดำรงตำแหน่งนายอำเภอ ได้พิจารณาเห็นว่าบริเวณโดยรอบที่ว่าการอำเภอประจิม มีต้นมะเดื่อขึ้นอยู่จำนวนมาก ถือได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของอำเภอจึงได้เปลี่ยนชื่อจากอำเภอประจิมเป็น '''อำเภออุทุมพรพิสัย''' ซึ่งมีความหมายว่า "ถิ่นของต้นมะเดื่อใหญ่" ปีต่อมา [[พ.ศ. 2480]] นายสง่า สุขรัตน์ ดำรงตำแหน่งนายอำเภอ จึงได้พิจารณาถึงสภาพความเหมาะสมของทำเลที่ตั้งที่ว่าการอำเภอและได้วางโครงการย้ายที่ตั้งที่ว่าการอำเภอจากที่เดิมมาตั้งอยู่ที่ใหม่ ณ บ้านตำแย หมู่ที่ 7 ตำบลกำแพง ใกล้กับ[[ทางรถไฟสายกรุงเทพฯ-อุบลราชธานีตะวันออกเฉียงเหนือ]] ซึ่งเป็นที่ตั้งของที่ว่าการอำเภอในปัจจุบัน

และต่อมาในปี [[พ.ศ. 2491]] ร.ต.ท. พวง ศรีบุญลือ ดำรงตำแหน่งนายอำเภอ ได้ดำเนินการหาทุนสร้างที่ว่าการอำเภออุทุมพรพิสัย พร้อมทั้งสถานีตำรวจและบ้านพักข้าราชการขึ้นจนแล้วเสร็จและให้ย้ายที่ว่าอำเภอจากที่เดิมคือ บ้านสำโรงใหญ่ หมู่ที่ 1 ตำบลสำโรง มาอยู่ ณ ที่ว่าการอำเภอแห่งใหม่ คือ บ้านตำแย หมู่ที่ 7 ตำบลกำแพง สืบจนมาถึงปัจจุบัน

* [[โรงพยาบาลชุมชน]]ขนาด 120 เตียง 1 แห่ง (กำลังปรับขยาย อีก 114 เตียง ตึก 5 ชั้น กำลังก่อสร้าง )

''';อุดมศึกษา'''

''';อาชีวศึกษา'''

''';มัธยมศึกษา'''

ปราสาทสระกำแพงใหญ่สร้างขึ้นในศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธแบบมหายานเพื่อเป็นที่ประดิษฐานเทวรูป จากการขุดแต่งบูรณะปราสาทแห่งนี้ของกรมศิลปากร เมื่อปี [[พ.ศ. 2532]] ได้ค้นพบปฏิมากรรมสำริดขนาดใหญ่เฉพาะองค์สูง 140 เซนติเมตร และรวมความสูงทั้งฐาน 180 เซนติเมตร ศาสตราจารย์หม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศสกุล ให้ความเห็นว่าเป็นรูปของนันทิเกศวรหรือนันทีศวร ลักษณะพิเศษ คือเป็นสำริดกะไหล่ทอง เดิมอาจจะตั้งอยู่หน้าปราสาทหลังกลางภายในมุขหน้าปราสาท เพราะโดยปกติจะประจำอยู่กับเทวาลัยของพระอิศวร ประติมากรรมชิ้นนี้เป็นศิลปะขอมแบบบาปวนตอนปลาย สำคัญมากนับเป็นประติมากรรมชิ้นเอกชิ้นหนึ่งที่พบในประเทศไทย ปัจจุบันจัดแสดงพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ พิมาย

[[ปราสาทสระกำแพงน้อย|ปราสาทหินวัดสระกำแพงน้อย]] ตั้งอยู่ที่บ้านกลาง ตำบลขะยุง อำเภออุทุมพรพิสัย ห่างจากตัวจังหวัด 9 กิโลเมตร อยู่ด้านขวามือติดถนนบนเส้นทางสายศรีสะเกษ-อุทุมพรพิสัย ปราสาทหินสระกำแพงน้อยประกอบด้วยปรางค์และวิหาร ก่อด้วยศิลาแลง สันนิษฐานว่าปราสาทหินแห่งนี้เดิมเป็นศาสนสถานมาก่อน แล้วต่อมาใน[[พุทธศตวรรษที่ 18]] รัชสมัยของ[[พระเจ้าชัยวรมันที่ 7]] อาจมีการบูรณะหรือสร้างเพิ่มเติมขึ้นมาใหม่ สังเกตได้จากมีสถาปัตยกรรมแบบบายนอยู่ด้วย สิ่งก่อสร้างดังกล่าวเรียกกันในสมัยนั้นว่า "อโรคยศาล" หมายถึง สถานพยาบาลหรือสุขศาลาประจำชุมชน