ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดินีเซี่ยวอี๋ฉุน"

ที่มักเสด็จมาที่ตำหนักฉางชุนของ[[จักรพรรดินีเซี่ยวเสียนฉุน|สมเด็จพระจักรพรรดินี]]บ่อยๆบ่อย ๆ ทรงเกิดความพอพระทัยในตัวของพระนาง จึงรับสั่งให้เข้าเฝ้าถวายองค์

และแต่งตั้งให้เป็นพระสนมหลิง (หลิงกุ้ยเหริน)

ปีต่อมาจึงอวยฐานันดรศักดิ์ขึ้นเป็นสมเด็จพระชายาหลิง (หลิงผิน) ถัดมาอีกสามปีก็ถูกเลื่อนขึ้นเป็นสมเด็จพระมเหสีหลิง (หลิงเฟย) ถัดมาอีกสิบปีเลื่อนเป็นสมเด็จพระมเหสีเอกหลิง (หลิงกุ้ยเฟย) และถัดมาอีกสิบสองปีตำแหน่งสุดท้ายของพระชนม์ชีพที่ได้รับคือสมเด็จพระอัครมเหสีหลิงอี้ (หลิงอี้หวงกุ้ยเฟย)

และหลังจากที่[[จักรพรรดินีจี้]] ทรงสิ้นพระชนม์ [[จักรพรรดิเฉียนหลง]]ก็ไม่ได้ตั้งใครขึ้นเป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีอีกเลย หน้าที่ควบคุมดูแลฝ่ายในทั้งหมดจึงตกอยู่ที่ สมเด็จพระอัครมเหสีหลิงอี้ (หลิงอี้หวงกุ้ยเฟย) เมื่อสิ้นรัชกาลเฉียนหลง [[จักรพรรดิเจียชิ่ง|องค์ชายหย่งเอี๋ยน]] ซึ่งเป็นพระโอรสลำดับที่สิบห้าใน[[จักรพรรดิเฉียนหลง]]และประสูติจากหลิงอี้หวงกุ้ยเฟย ได้ขึ้นครองราชย์เป็น[[จักรพรรดิเจี่ยชิ่ง]] ทรงมีปมในพระทัยที่ว่า ที่พระมารดาของพระองค์ไม่ได้ขึ้นเป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีเพราะว่าพระนางมีชาติกำเนิดที่เป็นชาวฮั่น ซึ่งตามกฏมลเฑียรบาลราชวงศ์ชิงกำหนดไว้ว่าห้ามสตรีจีนเป็นใหญ่เหนือสตรีแมนจู ทำให้[[จักรพรรดิเจียชิ่ง]]เกิดความคับข้องพระทัยมาโดยตลอดพระองค์จึงเปลี่ยนราชสกุลของพระมารดาที่เป็นสกุลฮั่นจาก เว่ย เป็น เว่ยจียา และเลื่อนพระมารดาจากสมเด็จพระอัครมเหสีให้ขึ้นแท่นเป็นสมเด็จพระจักรพรรดินีโดยให้ทรงพระนามว่า '''สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี้ยวอี้ชุน'''