ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โรซาริโอ กัสเตยาโนส"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
2ndoct (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560
BotKung (คุย | ส่วนร่วม)
เก็บกวาดบทความด้วยบอต
บรรทัด 1:
{{ลิงก์ไปภาษาอื่น}}
{{กล่องข้อมูล นักเขียน
|name=โรซาริโอ กาสเตญาโนส ฟิเกโรอา
เส้น 30 ⟶ 31:
ตลอดอาชีพนักเขียนของเธอ กาเตญาโนสได้เขียนบทกวีและบทความมากมาย บทละครใหญ่เรื่องหนึ่ง และนวนิยายสามเรื่อง ได้แก่ กึ่งอัตชีวประวัติ ''Balún Canán'' และ ''Oficio de Tinieblas'' (แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า ''The Book of Lamentations'') ซึ่งเล่าเรื่องราวการจลาจลของชนพื้นเมือง Tzotzil ใน[[รัฐเชียปัส]] โดยมีพื้นฐานมาจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 19 แม้เธอจะไม่ใช่ชาวพื้นเมืองแท้ๆ กาสเตญาโนสได้แสดงความห่วงใยและความเข้าใจชะตากรรมของชนพื้นเมืองอย่างมาก ''Cartas a Ricardo'' เป็นคอลเลกชันจดหมายที่เธอส่งให้สามี ริการ์โด เกรฺรา (Ricardo Guerra) ซึ่งถูกตีพิมพ์หลังจากเสียชีวิตไปแล้ว เช่นเดียวกับนิยายเรื่องที่สามของเธอ ''Rito de iniciación'' ซึ่งเป็นนิยายรูปแบบนวนิยายของการศึกษา (Bildungsroman) เกี่ยวกับหญิงสาวที่ค้นพบความเป็นนักเขียนของตัวเอง ใน ''Cartas Ricardo'' มีจดหมาย 28 ฉบับที่กาสเตญาโนสส่งมาจาก[[ประเทศสเปน]] (ค.ศ. 1950-1951) ซึ่งเธอเดินทางไปกับเพื่อนนักกวีชื่อโดโลเรส กาสโตร (Dolores Castro)
 
''Ciudad Real'' คือชุดของเรื่องสั้นที่ตีพิมพ์ในปีค.ศ. 1960 ใจความสำคัญที่กาสเตญาโนสถ่ายทอดในเรื่องสั้นเหล่านี้คือความแตกต่างระหว่างกลุ่มคนผิวขาวและคนพื้นเมือง รวมทั้งยังพูดถึงความแตกต่างระหว่างผู้ชายและผู้หญิงด้วย การสื่อสารเป็นประเด็นสำคัญในงานเขียนของกาสเตญาโนส โดย ''Ciudad Real'' แสดงให้เห็นถึงความตึงเครียดระหว่างคนพื้นเมืองของรัฐ[[รัฐเชียปัส|เชียปัสเม็กซิโก]] และคนผิวขาวที่ไม่สามารถสื่อสารซึ่งกันและกัน และไม่ไว้ใจกันเพราะพูดคนละภาษา เนื้อเรื่องลักษณะนี้ และเรื่องราวความโดดเดี่ยวของบุคคลชายขอบมักปรากฎปรากฏในงานคอลเลกชันนี้ของเธอเสมอ อย่างไรก็ตามเรื่องสั้นสุดท้ายของคอลเลคชันนี้ค่อนข้างแตกต่างจากเรื่องอื่นๆ โดยในเรื่องนี้อาร์เธอร์ ตัวละครหลักผู้รู้ทั้ง[[ภาษาสเปน]]และภาษาพื้นเมือง และสามารถทำลายกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างสองกลุ่มที่แตกต่างกันตลอดทั้งนวนิยาย ในตอนท้ายอาร์เธอร์เชื่อมโยงตัวเองเข้ากับธรรมชาติ (นับเป็นสิ่งที่หาได้ยากในงานของกาสเตญาโนส) และพบความสงบสุขกับตัวเองและกับโลก มันเป็นเรื่องสั้นเรื่องเดียวในคอลเลคชันนี้ที่จบอย่างมีความสุข
 
กาสเตญาโนสชื่นชมนักเขียนเช่น [[กาบริเอลา มิสตรัล]][[กาบริเอลา มิสตรัล|(Gabriela Mistral)]] , เอมิลี่ ดิกคินสัน (Emily Dickinson) , [[ซีมอน เดอ โบวัวร์]] ([[ซีมอน เดอ โบวัวร์|Simone de Beauvoir]]) , [[เวอร์จิเนีย วูล์ฟ]] [[เวอร์จิเนีย วูล์ฟ|(Virginia Woolf)]] และ Simone Weil <ref>{{Cite book|title=The Oxford Encyclopedia of Women in World History|last=|first=|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref> ''Valium 10'' บทกวีของกาสเตญาโนส เป็นบทกวีสารภาพบาปและเป็นบทกวีประเภทสตรีนิยมที่ยิ่งใหญ่ เปรียบได้กับบทกวี ''Daddy'' ของซิลเวีย แพลต (Sylvia Plath)