ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ราชวงศ์พระร่วง"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เกษแก้ว (คุย | ส่วนร่วม)
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
เกษแก้ว (คุย | ส่วนร่วม)
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
บรรทัด 36:
ศิลาจารึกสมัยสุโขทัยตอนปลายกลางพุทธศตวรรษที่ 20 อันเรียกว่าจารึกปู่สบถหลานกระทำเมื่อกษัตริย์สุโขทัยกับกษัตริย์น่านทรงให้สัตย์สาบานต่อกันในการร่วมรบต่อสู้กับอาณาจักรอยุธยาที่กำลังแผ่ขยายอำนาจขึ้นมารุกรานอาณาจักรสุโขทัย พิธีสัตย์สาบานอันศักดิ์สิทธิ์กระทำภายในวิหารหลวงวัดใหญ่พระมหาธาตุกลางเมืองสุโขทัย มีการกล่าวอัญเชิญดวงพระวิญญาณพระราชบรรพบุรุษของกษัตริย์ทั้งสองฝ่ายมาร่วมเป็นทิพยพยานสักขี หลักฐานดังกล่าวทำให้ทราบว่าพระราชบรรพบุรุษของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์มีพระนามว่า "ปู่ขุนจิดขุนจอด" เป็นต้นสายก่อนที่จะถึงพระองค์ ปู่ขุนจิดขุนจอดเป็นกลุ่มคนเชื้อสายไทซึ่งจารึกเรียกว่า "ไทเลืองหรือชาวเลือง" และเป็นกลุ่มชนชั้นปกครองหรือชนชั้นนำของชาวเลืองจารึกจึงกล่าวว่ากลุ่มไทผู้ดีผีชาวเลือง ไทเลืองหรือชาวเลืองเป็นกลุ่มคนที่พูดด้วยภาษาไทยตั้งถิ่นฐานอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำโขง แม่น้ำอู เดียนเบียนฟู บริเวณตอนบนของแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้อันเป็นเขตเวียดนามเหนือ ลาว และ ไทยในปัจจุบัน
 
คำว่า "ราชวงศ์พระร่วง" หรือแม้แต่คำว่า "พระร่วง" ไม่ปรากฏในศิลาจารึกสมัยสุโขทัยเลยแม้แต่หลักเดียว จารึกปู่สบถหลานอีกเช่นกันเรียกกลุ่มพระมหากษัตริย์ผู้ครองสุโขทัยว่า "วงศสุกโขไทหรือสุโขไท" คำว่าพระร่วงมักเป็นชื่อที่อาณาจักรข้างเคียงภายนอกเรียกกลุ่มเจ้าของสุโขทัยไม่ว่าจะเป็นทางล้านนา ล้านช้าง อยุธยา มอญ นครศรีธรรมราช ละโว้ และ เขมร โดยเรียกตามพระเกียรติคุณของกษัตริย์สุโขทัยที่ปรากฏทรงมีอานุภาพยิ่งใหญ่ที่สุด คือ พ่อขุนรามคำแหงมหาราชนั่นเอง ฝ่ายล้านนาเรียกว่าพญาร่วง ฝ่ายอยุธยาเรียกว่าสมเด็จพระร่วงเจ้า ต่อมาชั้นหลังคำว่าพระร่วงได้กลายเป็นใช้เรียกกลุ่มเจ้าของสุโขทัยทั้งหมดในแบบครอบคลุมตามกาลเวลาที่ผู้คนได้เลือนความทรงจำไป แต่โดยที่ความหมายในทางเฉพาะเจาะจงหมายถึงบุคคลพระองค์ใดก็ยังคงอยู่ไปพร้อมกันในหลักฐานต่างๆที่ถูกบันทึกไว้
 
ในความทรงจำของผู้คนตั้งแต่ประมาณสมัยอยุธยาตอนกลางลงมาคำว่าพระร่วงเป็นไปในลักษณะที่เรียกว่าปรัมปราบอกเล่ากล่าวขานของชนในพื้นถิ่นหลายแห่งโดยเฉพาะในท้องที่จังหวัดสุโขทัย กำแพงเพชร อุตรดิตถ์ และ พิษณุโลก เพราะบรรดาราชวงศ์ที่เคยปกครองอันเป็นกลุ่มบุคคลได้สูญหายไปหมดอำนาจไปจากท้องที่อย่างสมบูรณ์แล้ว เหลือแต่เรื่องราวอันเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ความเลื่อมใสศรัทธา อิทธิฤทธิ์อภินิหาร ความน่ามหัศจรรย์ตามการเล่าของชาวบ้านกับความเชื่อความนับถือสืบทอดกันมาอยู่ในสถานที่ต่างๆเป็นจำนวนมากและเกาะกลุ่มอยู่แต่ในเฉพาะพื้นที่ภาคเหนือตอนล่างภาคกลางตอนบนเท่านั้น หากที่ใด สิ่งอันใด มีคำว่าพระร่วงเข้าไปผูกหรือเกี่ยวข้อง ที่นั้นสิ่งนั้นย่อมมีความพิเศษเหนือความธรรมดาทั้งสิ้น