ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศส"

ไม่นานก่อนวันพระราชสมภพปีที่เก้าพระองคค์กลายเป็นกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสและนาวาร์หลังจากที่พระราชบิดาของพระองค์ [[พระเจ้าอ็องรีที่ 4 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าอ็องรีที่ 4]] ถูกลอบปลงพระชมน์ พระราชมารดารของพระองค์[[มารี เดอ เมดิชิ]]ทำหน้าที่ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในช่วงที่พระองค์ทรงพระเยาว์ การปกครองที่ไม่ดีของพระนางและการวางแผนทางการเมืองที่ล้มเหลวของนางและขุนนางชาวอิตาเลียนคนสนิททำให้พระองค์ได้พระราชอํานาจอำนาจคืนในปีพ.ศ. 2160 โดยเนรเทศพระมารดาและผู้ใกล้ชิดของพระนางรวมทั้ง คอนซิโน่ คอนซินี ขุนนางชาวอิตาลีผู้ทรงอิทธิพลในราชสํานักสำนัก

พระองค์ทรงมีบุคลิกเงียบขรึมและน่าพิศวงอย่างยิ่ง ในการบริหารราชการแผ่นดินทรงพึงอัครเสนาบดีชาร์ลส์ อัลเบิร์ต ดยุุกแห่งลิเนสดยุกแห่งลิเนส ต่อมาก็ทรงพึ่งพระคาร์ดินัลรีเชอลีเยอในการปกครองแผ่นดิน พระองค์และพระคาร์ดินัลถูกจดจำในฐานะที่ทรงก่อตั้งมหาวิทยาลัยแห่งชาติฝรั่งเศสและเป็นผู้ยุติการจลาจลของขุนนางฝรั่งเศส ในตอนท้ายของทศตวรรษ1620 ริเชอลิเยอริเริ่มการ "การผูกขาดอำนาจกษัตริย์" ในขณะสิ่งที่เป็นที่จดจําจดจำในรัชกาลของพระองค์คือการก็ยังเป็นเครื่องหมายของการต่อสู้กับพวกอูเกอโนต์และการต่อสู้กับจักรวรรดิสเปน

ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝรั่งเศสในความขัดแย้งกับราชวงศ์ฮับส์บูร์กในช่วง ค.ศ. 1635-59 เกิดขึ้นที่ยุทธการโรครัว (2186) ห้าวันหลังจากการสวรรคตของพระองค์อันเนื่องมาจากภาวะแทรกซ้อนที่ชัดเจนของวัณโรคในพระอันตะ(ลําไส้ใหญ่ลำไส้ใหญ่) การรบครั้งนี้เป็นจุดสิ้นสุดของการเป็นมหาอํานาจมหาอำนาจทางทหารของสเปนในยุโรปและเป็นจุดเริ่มต้นของความรุ่งเรืองของฝรั่งเศสภายในรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 พระโอรสของพระองค์