วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอังกฤษ"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
ผู้ตรวจตรา
การแก้ไข 194,259 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
แทนที่เนื้อหาด้วย " ภ ในประวั10 การ เ ภ..."
ป้ายระบุ: ถูกแทน การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
บรรทัด 1:
{{กึ่งล็อก|small=yes}}
{{ระวังสับสน|ภาษาอังกฤษเก่า}}
{{กล่องข้อมูล ภาษา
| name = ภาษาอังกฤษ
| nativename = English
| familycolor = Indo-European
| pronunciation = /ˈɪŋglɪʃ/ ''อิงกลิช''<br>/ˈɪŋlɪʃ/ ''อิงลิช''
| states = ดู[[#การกระจายทางภูมิศาสตร์|ด้านล่าง]]
| speakers = ภาษาที่หนึ่ง 360 ล้านคน (2553)<ref name=NE>[[Nationalencyklopedin]] "Världens 100 största språk 2010" The World's 100 Largest Languages in 2010</ref><br>ภาษาที่สอง 375 ล้านคน และภาษาที่สองหรือภาษาต่างประเทศ 750 ล้านคน<ref name=BritishCouncilEnglish>{{cite web |url=http://www.britishcouncil.org/learning-elt-future.pdf |title=Future of English|accessdate=24 August 2011 |publisher=The British Council}} (page 10)</ref>
| rank =
| fam2 = [[ภาษากลุ่มเจอร์แมนิก|เจอร์แมนิก]]
| fam3 = [[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก|เจอร์แมนิกตะวันตก]]
| fam4 = [[กลุ่มภาษาแองโกล-ฟรีเชียน|แองโกล-ฟรีเชียน]]
| fam5 = [[กลุ่มภาษาแองกลิก|แองกลิก]]
| nation = {{Collapsible list |titlestyle=font-weight:normal; background:transparent; text-align:left;|title=61 ประเทศ|
|{{flag|Australia}}
|{{flag|New Zealand}}
|{{flag|United Kingdom}}
|{{flag|United States}}
|{{flag|Antigua and Barbuda}}
|{{flag|Bahamas}}
|{{flag|Barbados}}
|{{flag|Belize}}
|{{flag|Botswana}}
|{{flag|Burundi}}
|{{flag|Cameroon}}
|{{flag|Canada}}
|{{flag|Cook Islands}}
|{{flag|Dominica}}
|{{flag|Federated States of Micronesia}}
|{{flag|Fiji}}
|{{flag|The Gambia}}
|{{flag|Ghana}}
|{{flag|Grenada}}
|{{flag|Guyana}}
|{{flag|India}}
|{{flag|Ireland}}
|{{flag|Jamaica}}
|{{flag|Kenya}}
|{{flag|Kiribati}}
|{{flag|Lesotho}}
|{{flag|Liberia}}
|{{flag|Malawi}}
|{{flag|Malta}}
|{{flag|Marshall Islands}}
|{{flag|Mauritius}}
|{{flag|Namibia}}
|{{flag|Nauru}}
|{{flag|Nepal}}
|{{flag|Nigeria}}
|{{flag|Niue}}
|{{flag|Pakistan}}
|{{flag|Palau}}
|{{flag|Papua New Guinea}}
|{{flag|Philippines}}
|{{flag|Rwanda}}
|{{flag|Saint Kitts and Nevis}}
|{{flag|Saint Lucia}}
|{{flag|Saint Vincent and the Grenadines}}
|{{flag|Samoa}}
|{{flag|Seychelles}}
|{{flag|Sierra Leone}}
|{{flag|Singapore}}
|{{flag|Solomon Islands}}
|{{flag|South Africa}}
|{{flag|South Sudan}}
|{{flag|Sudan}}
|{{flag|Swaziland}}
|{{flag|Tanzania}}
|{{flag|Tonga}}
|{{flag|Trinidad and Tobago}}
|{{flag|Tuvalu}}
|{{flag|Uganda}}
|{{flag|Vanuatu}}
|{{flag|Zambia}}
|{{flag|Zimbabwe}}
}}
{{Collapsible list |titlestyle= font-weight:normal; background:transparent; text-align:left; |title=27 รัฐไม่มีเอกราช|
|{{flag|Akrotiri and Dhekelia}}
|{{flag|American Samoa}}
|{{flag|Anguilla}}
|{{flag|Bermuda}}
|{{flag|British Virgin Islands}}
|{{flag|Cayman Islands}}
|{{flag|Curaçao}}
|{{flag|Falkland Islands}}
|{{flag|Gibraltar}}
|{{flag|Guam}}
|{{flag|Hong Kong}}
|{{flag|Isle of Man}}
|{{flag|Jersey}}
|{{flag|Norfolk Island}}
|{{flag|Northern Mariana Islands}}
|{{flag|Pitcairn Islands}}
|{{flag|Puerto Rico}}
|{{flag|Sint Maarten}}
|{{flag|Turks and Caicos Islands}}
|{{flag|U.S. Virgin Islands}}
|{{flag|British Indian Ocean Territory}}
|{{flag|Guernsey}}
|{{flag|Montserrat}}
|{{SHN}}
|{{flag|Christmas Island}}
|{{flag|Cocos (Keeling) Islands}}
|{{flag|Tokelau}}
}}
{{Collapsible list |titlestyle= font-weight:normal; background:transparent; text-align:left; |title=หลายองค์การ|
* [[United Nations]]
* [[European Union]]
* [[Commonwealth of Nations]]
* [[Council of Europe]]
* [[International Criminal Court|ICC]]
* [[International Monetary Fund|IMF]]
* [[International Olympic Committee|IOC]]
* [[International Organization for Standardization|ISO]]
* [[NATO]]
* [[WTO]]
* [[North American Free Trade Agreement|NAFTA]]
* [[Organization of American States|OAS]]
* [[Organisation for Economic Co-operation and Development|OECD]]
* [[Organisation of Islamic Cooperation|OIC]]
* [[OPEC]]
* [[GUAM Organization for Democracy and Economic Development]]
* [[Pacific Islands Forum|PIF]]
* [[UKUSA Agreement]]
* [[Association of Southeast Asian Nations|ASEAN]]
* [[ASEAN Economic Community]]
* [[South Asian Association for Regional Cooperation|SAARC]]
* [[Caribbean Community|CARICOM]]
* [[Turkic Council]]
* [[Economic Cooperation Organization|ECO]]
}}
| iso1 = en|iso2=eng|iso3=eng
|script =
| map = Anglospeak.png
| mapcaption =
{{legend|#0000ff|ประเทศที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการหรือเป็นภาษาราชการโดยพฤตินัย หรือเป็นภาษาประจำชาติ และประชากรส่วนใหญ่พูดเป็นภาษาแม่}}
{{legend|#8ddada|ประเทศที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ แต่มิใช่ภาษาหลัก}}
}}
 
'''ภาษาอังกฤษ''' หรือ '''ภาษาอังกฤษใหม่''' เป็นภาษาใน[[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก]]ที่ใช้ครั้งแรกใน[[อังกฤษสมัยแองโกล-แซกซัน|อังกฤษสมัยต้นยุคกลาง]] และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก<ref>Mydans, Seth (14 May 2007) [http://www.nytimes.com/2007/05/14/world/asia/14iht-14englede.5705671.html "Across cultures, English is the word"] ''New York Times''. Retrieved 21 September 2011</ref> ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง [[สหราชอาณาจักร]] [[สหรัฐอเมริกา]] [[แคนาดา]] [[ออสเตรเลีย]] [[ไอร์แลนด์]] [[นิวซีแลนด์]] และประเทศใน[[แคริบเบียน]] พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจาก[[ภาษาจีนกลาง]]และ[[ภาษาสเปน]]<ref name="ethnologue" /> มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของ[[สหภาพยุโรป]] หลายประเทศ[[เครือจักรภพแห่งชาติ]] และ[[สหประชาชาติ]] ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ
 
ภ
ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณ[[สกอตแลนด์]]ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของ[[ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่|บริเตนใหญ่]]และ[[สหราชอาณาจักร]]ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่าน[[จักรวรรดิอังกฤษ]] และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20<ref>[[#refAmmon2006|Ammon]], pp.&nbsp;2245–2247.</ref><ref>[[#refSchneider2007|Schneider]], p.&nbsp;1.</ref><ref>[[#refMazrui1998|Mazrui]], p.&nbsp;21.</ref><ref>[[#refHowatt2004|Howatt]], pp.&nbsp;127–133.</ref> ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็น[[ภาษากลาง]]ในหลายภูมิภาค<ref>[[#refCrystal1997|Crystal]], pp.&nbsp;87–89.</ref><ref>[[#refWardhaugh2006|Wardhaugh]], p.&nbsp;60.</ref>
 
ในประวั10
ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า [[ภาษาอังกฤษเก่า]] ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์[[ภาษาละติน]] เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรป<ref name="Weissbort">Daniel Weissbort (2006). "Translation: theory and practice : a historical reader". p.100. Oxford University Press, 2006</ref> ภาษาอังกฤษยังได้รับอิทธิพลเพิ่มจาก[[ภาษานอร์สเก่า]]เพราะ[[บริเวณเดนลอว์|การบุกครองของไวกิ้ง]]ในคริสต์ศตวรรษที่ 9 และ 10
 
[[การพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มัน|การ]]
[[การพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มัน]]ในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ทำให้ภาษาอังกฤษยืมคำมาจาก[[ภาษานอร์มัน]]อย่างมาก และสัญนิยมคำศัพท์และการสะกดเริ่มให้ลักษณะความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ[[กลุ่มภาษาโรมานซ์]]<ref>{{cite web |url=http://www.historyworld.net/wrldhis/PlainTextHistories.asp?historyid=ab13 |title=Words on the brain: from 1&nbsp;million years ago?
|work=History of language |accessdate=5 September 2010}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.orbilat.com/Influences_of_Romance/English/RIFL-English-Latin-The_Inflluences_on_Old_English.html |title=Latin Influences on Old English |author=Baugh, Albert C. and Cable, Thomas |year=1978 |work=An excerpt from Foreign Influences on Old English |accessdate=5 September 2010}}</ref> แก่ภาษาที่ต่อมากลายเป็น[[ภาษาอังกฤษกลาง]] [[การเลื่อนสระครั้งใหญ่]] (Great Vowel Shift) ซึ่งเริ่มขึ้นทางตอนใต้ของอังกฤษในคริสต์ศตวรรษที่ 15 เป็นหนึ่งในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นเครื่องหมายของการกำเนิดของภาษาอังกฤษใหม่จากภาษาอังกฤษกลาง
 
เ
เนื่องจากการกลมกลืนคำจากภาษาอื่นมากมายตลอดประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษใหม่จึงมีคำศัพท์ใหญ่มาก โดยมีการสะกดที่ซับซ้อนและไม่สม่ำเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสระ ภาษาอังกฤษใหม่ไม่เพียงแต่กลมกลืนคำจากภาษาอื่นของยุโรปเท่านั้น แต่ยังรวมภาษาอื่นทั่วโลกด้วย [[พจนานุกรมภาษาอังกฤษ ฉบับออกซฟอร์ด]]แสดงรายการคำไว้กว่า 250,000 คำ ซึ่งยังไม่รวมศัพท์เทคนิค วิทยาศาสตร์และ[[สแลง]]<ref>{{cite web |url=http://www.oxforddictionaries.com/page/howmanywords |title=How many words are there in the English Language? |publisher=Oxforddictionaries.com}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.vistawide.com/languages/language_statistics.htm |title=Vista Worldwide Language Statistics |publisher=Vistawide.com |accessdate=31 October 2010}}</ref>
 
ภ
== ความสำคัญ ==
ภาษาอังกฤษใหม่ ที่บางครั้งมีผู้อธิบายว่าเป็นภาษากลางภาษาแรกของโลก<ref>{{cite journal |title=Global English: gift or curse? |doi=10.1017/S0266078405002075 |year=2005 |last1=Smith |first1=Ross |journal=English Today |volume=21 |issue=2 |page=56}}</ref><ref name = "Graddol"/> เป็นภาษาที่ใช้กันมากที่สุดหรือในบางกรณี เป็นภาษาระหว่างประเทศที่ต้องใช้ในการสื่อสาร วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีสารสนเทศ ธุรกิจ การเดินเรือ<ref>{{cite web|title=IMO Standard Marine Communication Phrases|url=http://www.imo.org/OurWork/Safety/Navigation/Pages/StandardMarineCommunicationPhrases.aspx|publisher=International Maritime Organization|accessdate=2 June 2011}}{{ลิงก์เสีย|date=ตุลาคม 2554}}</ref> การบิน<ref>{{cite web|title=FAQ – Language proficiency requirements for licence holders – In which languages does a licence holder need to demonstrate proficiency?|url=http://www.icao.int/icao/en/trivia/peltrgFAQ.htm#23|publisher=International Civil Aviation Organization – Air Navigation Bureau|accessdate=2 June 2011}}</ref> การบันเทิง วิทยุและการทูต<ref name="triumph">{{cite news บัญมัน |url=http://www.economist.com/world/europe/displayStory.cfm?Story_ID=883997 |title=The triumph of English |accessdate=26 March 2007 |date=20 December 2001 |publisher=The Economist }}{{subscription}}</ref> ภาษาอังกฤษเริ่มแพร่ออกนอกหมู่เกาะอังกฤษจากการเติบโตของจักรวรรดิอังกฤษ และเมื่อถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ภาษาอังกฤษก็ไปทั่วโลกอย่างแท้จริง<ref name="wwenglish">{{cite web |url=http://classic-web.archive.org/web/20070401233529/http://www.ehistling-pub.meotod.de/01_lec06.php |title=Lecture 7: World-Wide English |accessdate=26 March 2007|publisher=<sub>E</sub>HistLing }}</ref> หลังการยึดอาณานิคมของอังกฤษตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16 ถึง 19 ภาษาอังกฤษได้กลายเป็นภาษาเด่นในสหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ อิทธิพลทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมที่เพิ่มขึ้นของสหรัฐอเมริกาและสถานภาพ[[อภิมหาอำนาจ]]ตั้งแต่[[สงครามโลกครั้งที่สอง]]ยิ่งเร่งการแพร่ของภาษาไปทั่วโลก<ref name="Graddol">{{cite web |url=http://www.britishcouncil.org/de/learning-elt-future.pdf |format=PDF|title=The Future of English? |accessdate=15 April 2007 |year=1997 |author=[[David Graddol]] |publisher=The British Council }}</ref> ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเด่นของผู้ได้รับ[[รางวัลโนเบล]]ทางวิทยาศาสตร์แทน[[ภาษาเยอรมัน]]ในช่วงครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20<ref>Graphics: [http://www.idsia.ch/~juergen/scilang.html English replacing German as language of Science Nobel Prize winners]. From [[Jürgen Schmidhuber|J. Schmidhuber]] (2010), [http://www.idsia.ch/~juergen/nobelshare.html Evolution of National Nobel Prize Shares in the 20th Century] at [http://arxiv.org/abs/1009.2634 arXiv:1009.2634v1]</ref> ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเด่นเทียบเท่าและอาจแซงหน้า[[ภาษาฝรั่งเศส]]ในทางการทูตตั้งแต่ครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 19
 
ความรู้
ความรู้ภาษาอังกฤษในการปฏิบัติงานกลายเป็นสิ่งจำเป็นในหลายสาขา อาชีพและวิชาชีพ เช่น แพทยศาสตร์และวิชาการคอมพิวเตอร์ ผลคือ กว่าหนึ่งพันล้านคนสามารถพูดภาษาอังกฤษได้อย่างน้อยในระดับพื้นฐาน และยังเป็นหนึ่งในหกภาษาราชการของสหประชาชาติ
 
ผลกระทบห
ผลกระทบหนึ่งของการเติบโตของภาษาอังกฤษ คือ การลดความหลากหลายทางภาษาพื้นเมืองในหลายส่วนของโลก อิทธิพลของภาษาอังกฤษยังมีบทบาทสำคัญในการลดจำนวนภาษา<ref name="Crystal-LanguageDeath">{{cite book | last = Crystal | first = David | authorlink = David Crystal | title = Language Death | publisher = [[Cambridge University Press]] | year = 2002 | doi = 10.2277/0521012716 | isbn = 0-521-01271-6 }}</ref> ในทางตรงข้าม ความหลากหลายภายในโดยธรรมชาติของภาษาอังกฤษ ร่วมกับภาษาผสม (creole) และภาษาแก้ขัด (pidgin) มีศักยะผลิตภาษาใหม่ที่แยกกันชัดเจนจากภาษาอังกฤษตามกาล<ref name="Cheshire">{{cite book | last = Cheshire | first = Jenny | authorlink = Jenny Cheshire | title = English Around The World: Sociolinguistic Perspectives | publisher = [[Cambridge University Press]] | year = 1991 | doi = 10.2277/0521395658 | isbn = 0-521-39565-8 }}</ref>
 
มี
== ประวัติ ==
{{โครงส่วน}}
 
การประม
== การกระจายทางภูมิศาสตร์ ==
มีผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่งราว 360 ล้านคน ปัจจุบัน ภาษาอังกฤษอาจเป็นภาษาที่มีผู้พูดเป็นภาษาแม่มากที่สุดเป็นอันดับสาม รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน<ref name = "ethnologue">{{cite web|url=http://www.sil.org/ethnologue/top100.html |title=Ethnologue, 1999 |accessdate=31 October 2010 |archiveurl=http://web.archive.org/web/19990429232804/www.sil.org/ethnologue/top100.html |archivedate=29 April 1999}}</ref> อย่างไรก็ดี เมื่อรวมผู้ที่พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่และมิใช่ภาษาแม่แล้ว ภาษาอังกฤษก็อาจเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากที่สุดในโลก แม้อาจน้อยกว่าผู้พูด[[ภาษาจีน]]รวมกัน (ขึ้นอยู่กับว่านับรวมเป็น "ภาษา" หรือนับแยกเป็น "ภาษาถิ่น")<ref name=autogenerated1>[http://www2.ignatius.edu/faculty/turner/languages.htm Languages of the World (Charts)], Comrie (1998), Weber (1997), and the Summer Institute for Linguistics (SIL) 1999 Ethnologue Survey. Available at [http://www2.ignatius.edu/faculty/turner/languages.htm The World's Most Widely Spoken Languages]</ref><ref name=Mair>{{cite journal|url=http://sino-platonic.org/complete/spp029_chinese_dialect.pdf|format=PDF|journal=Sino-Platonic Papers|last=Mair|first=Victor H.|authorlink=Victor H. Mair|title=What Is a Chinese "Dialect/Topolect"? Reflections on Some Key Sino-English Linguistic Terms|year=1991|ref=harv}}</ref>
 
<br />
การประมาณซึ่งรวมผู้พูดเป็นภาษาที่สองนั้นแปรผันอย่างมากตั้งแต่ 470 ล้านคน ถึงกว่าหนึ่งพันล้านคน ขึ้นอยู่กับว่านิยามและวัด[[การรู้หนังสือ]]หรือความชำนาญอย่างไร<ref>{{cite web |url=http://columbia.tfd.com/English+language |title=''English Language'' |accessdate=26 March 2007 |year=2005 |publisher=Columbia University Press }}</ref><ref>[http://www.oxfordseminars.com/graduate-career-assistance/esl-teaching-jobs.php 20,000 ESL Teaching Jobs] Oxford Seminars. Retrieved 17 April 2012</ref> เดวิด คริสทอล (David Crystal) ศาสตราจารย์ด้านภาษาศาสตร์ คำนวณว่าผู้ที่พูดมิใช่ภาษาแม่นั้นมีมากกว่าผู้พูดเป็นภาษาแม่เป็นสัดส่วน 3 ต่อ 1<ref>{{Cite book | last = Crystal | first = David | author-link = David Crystal | title = English as a Global Language | edition = 2nd |publisher = Cambridge University Press | page = 69 | year = 2003 | url = http://books.google.com/?id=d6jPAKxTHRYC | isbn = 978-0-521-53032-3}}, cited in
=== ประเทศษาหลัก ===
{{Cite journal | last = Power | first = Carla | title = Not the Queen's English | journal = Newsweek | date = 7 March 2005 | url = http://www.newsweek.com/id/49022 | ref = harv}}</ref>
ภา
 
ในบางปร
ประเทศที่มีประชากรผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่มากที่สุด ได้แก่ สหรัฐอเมริกา (226 ล้านคน)<ref name="US speakers">{{cite web|url=http://www.census.gov/prod/2005pubs/06statab/pop.pdf|title=U.S. Census Bureau, Statistical Abstract of the United States: 2003, Section 1 Population|format=PDF|publisher=U.S. Census Bureau}} Table 47 gives the figure of 214,809,000 for those five years old and over who speak exclusively English at home. Based on the American Community Survey, these results exclude those living communally (such as college dormitories, institutions, and group homes), and by definition exclude native English speakers who speak more than one language at home.</ref> สหราชอาณาจักร (61 ล้านคน)<ref name="Crystal">{{cite web|url=http://www.cambridge.org/catalogue/catalogue.asp?isbn=0521530334 |title=''The Cambridge Encyclopedia of the English Language''|edition=2nd|author= Crystal, David|location= Cambridge, UK|publisher= Cambridge University Press|year=1995}}</ref> แคนาดา (18.2 ล้านคน)<ref name="Canada speakers">[http://www12.statcan.ca/english/census06/data/highlights/language/Table401.cfm Population by mother tongue and age groups, 2006 counts, for Canada, provinces and territories–20% sample data], Census 2006, [[Statistics Canada]].</ref> ออสเตรเลีย (15.5 ล้านคน)<ref name="Australia speakers">[http://www.censusdata.abs.gov.au/ABSNavigation/prenav/ViewData?action=404&documentproductno=0&documenttype=Details&order=1&tabname=Details&areacode=0&issue=2006&producttype=Census%20Tables&javascript=true&textversion=false&navmapdisplayed=true&breadcrumb=TLPD&&collection=Census&period=2006&productlabel=Language%20Spoken%20at%20Home%20by%20Sex%20-%20Time%20Series%20Statistics%20(1996,%202001,%202006%20Census%20Years)&producttype=Census%20Tables&method=Place%20of%20Usual%20Residence&topic=Language& Census Data from Australian Bureau of Statistics] Main Language Spoken at Home. The figure is the number of people who only speak English at home.</ref> ไนจีเรีย (3-5 ล้านคน)<ref>{{cite journal|author=Ihemere, Kelechukwu Uchechukwu|year= 2006|url=http://www.njas.helsinki.fi/pdf-files/vol15num3/ihemere.pdf |title=A Basic Description and Analytic Treatment of Noun Clauses in Nigerian Pidgin|journal=Nordic Journal of African Studies|volume= 15|issue=3|pages= 296–313}}</ref> ไอร์แลนด์ (3.8 ล้านคน)<ref name="Crystal" /> แอฟริกาใต้ (3.7 ล้านคน)<ref name="SA speakers">[http://www.statssa.gov.za/publications/CinBrief/CinBrief2001.pdf Census in Brief], page 15 (Table 2.5), 2001 Census, [[Statistics South Africa]]</ref> และนิวซีแลนด์ (3.6 ล้านคน) ตามลำดับ ข้อมูลมาจากสำมะโนปี 2549<ref>{{cite web |title=About people, Language spoken |url=http://www.stats.govt.nz/Census/2006-census-data/classification-counts-tables/about-people/language-spoken.aspx |archiveurl=http://web.archive.org/web/20091015063211/http://www.stats.govt.nz/Census/2006-census-data/classification-counts-tables/about-people/language-spoken.aspx |archivedate=2009-10-15 |publisher=[[Statistics New Zealand]] |date=2006 census |accessdate=28 September 2009}} (links to Microsoft Excel files)</ref>
หลายประเทศ อย่าง[[ฟิลิปปินส์]] [[จาเมกา]]และ[[ไนจีเรีย]]ยังมีผู้พูดภาษาถิ่นต่อเนื่อง (dialect continuum) เป็นภาษาแม่อีกหลายล้านคน ซึ่งมีตั้งแต่ภาษาครีโอล (creole language) อิงภาษาอังกฤษไปจนถึงภาษาอังกฤษรุ่นที่เป็นมาตรฐานมากกว่า [[ประเทศอินเดีย]]เป็นประเทศที่มีผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองมากที่สุด คริสทอลอ้างว่า เมื่อรวมผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่และไม่เป็นภาษาแม่รวมกัน ปัจจุบัน ประเทศอินเดียมีประชากรที่พูดหรือเข้าใจภาษาอังกฤษมากกว่าประเทศใดในโลก<ref>Crystal, David (2004-11-19) [http://education.guardian.co.uk/tefl/story/0,,1355064,00.html Subcontinent Raises Its Voice], ''Guardian Weekly''.</ref><ref>{{cite journal|author=Zhao, Yong and Campbell, Keith P. |year=1995|title=English in China|journal= World Englishes |volume=14 |issue=3|pages= 377–390|quote= Hong Kong contributes an additional 2.5&nbsp;million speakers (1996 by-census)|doi=10.1111/j.1467-971X.1995.tb00080.x}}</ref>
 
ภาษาอังก[[ฮ่องกง|องกง]]
=== ประเทศที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก ===
ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักใน[[แองกวิลลา]] [[ประเทศแอนติกาและบาร์บูดา|แอนติกาและบาร์บูดา]] ออสเตรเลีย [[บาฮามาส]] [[บาร์บาโดส]] [[เบลีซ]] [[เบอร์มิวดา]] [[บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี]] [[หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน]] แคนาดา [[หมู่เกาะเคย์แมน]] [[ดอมินีกา]] [[หมู่เกาะฟอล์คแลนด์]] [[ยิบรอลตาร์]] [[เกรนาดา]] [[กวม]] [[เกิร์นซีย์]] [[กายอานา]] ไอร์แลนด์ [[เกาะแมน]] จาไมกา [[เจอร์ซีย์]] [[มอนต์เซอร์รัต]] [[นาอูรู]] นิวซีแลนด์ [[หมู่เกาะพิตแคร์น]] [[เซนต์เฮเลนา อัสเซนชัน และตริสตันดากูนยา]] [[ประเทศเซนต์คิตส์และเนวิส|เซนต์คิตส์และเนวิส]] [[เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์]] สิงคโปร์ [[เกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช]] [[ตรินิแดดและโตเบโก]] [[หมู่เกาะเติกส์และหมู่เกาะเคคอส]] สหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา
 
แ
ในบางประเทศซึ่งภาษาอังกฤษมิใช่ภาษาที่มีผู้พูดมากที่สุด แต่เป็นภาษาราชการ ได้แก่ [[บอตสวานา]] [[แคเมอรูน]] [[สหพันธรัฐไมโครนีเซีย]] [[ฟิจิ]] [[แกมเบีย]] [[กานา]] อินเดีย [[เคนยา]] [[คิริบาส]] [[เลโซโท]] [[ไลบีเรีย]] [[มอลตา]] [[หมู่เกาะมาร์แชลล์]] [[มอริเชียส]] [[นามิเบีย]] ไนจีเรีย ปากีสถาน [[ปาเลา]] [[ปาปัวนิวกินี]] ฟิลิปปินส์ [[รวันดา]] [[เซนต์ลูเซีย]] [[ซามัว]] [[ประเทศเซเชลส์|เซเชลส์]] [[เซียร์ราลีโอน]] [[หมู่เกาะโซโลมอน]] [[ศรีลังกา]] [[ซูดาน]] [[เซาท์ซูดาน]] [[สวาซิแลนด์]] [[แทนซาเนีย]] [[ยูกันดา]] [[แซมเบีย]]และ[[ซิมบับเว]] นอกจากนี้ยังมีบางประเทศที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการร่วมในบางดินแดน เช่น [[กลุ่มเกาะซันอันเดรส โปรบีเดนเซีย และซันตากาตาลีนา]]ของโคลอมเบีย และ[[มัสคีโทโคสท์]]ของนิการากัว ซึ่งเป็นผลจากการยึดเป็นอาณานิคมของอังกฤษในพื้นที่
 
=== ภาษาอั ===
ภาษาอังกฤษยังเป็นหนึ่งใน 11 ภาษาราชการที่ได้รับสถานภาพเท่ากันในแอฟริกาใต้ ภาษาอังกฤษยังเป็นภาษาราชการใน[[ดินแดนในภาวะพึ่งพิง]]ปัจจุบันของออสเตรเลีย ([[เกาะนอร์ฟอล์ก]] [[เกาะคริสต์มาส]]และ[[หมู่เกาะโคโคส (คีลิง)|เกาะโคคอส]]) และสหรัฐอเมริกา ([[อเมริกันซามัว]] [[กวม]] [[หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา]] [[เปอร์โตริโก]] และ[[หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐอเมริกา]] และอดีตอาณานิคมอังกฤษ [[ฮ่องกง]]
ภาษาอังก
 
แม้รัฐบาลกลางสหรัฐอเมริกาจะไม่มีภาษาราชการ แต่ภาษาอังกฤษได้รับสถานะราชการโดยรัฐบาลของ 30 จาก 50 รัฐ แม้จะมิได้ระบุสถานะราชการ ภาษาอังกฤษยังเป็นภาษาสำคัญในอดีตอาณานิคมและรัฐในอารักขาของสหราชอาณาจักรหลายแห่ง เช่น [[บาห์เรน]] [[บังกลาเทศ]] บรูไน [[ไซปรัส]] มาเลเซียและ[[สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์]]
 
=== ภาษาอังกฤษในฐานะภาษาสากล ===
ภาษาอังกฤษมักถูกเรียกว่าเป็น "[[ภาษาสากล]]" เพราะมีการพูดอย่างกว้างขวาง และแม้จะมิใช่ภาษาราชการในประเทศส่วนใหญ่ แต่ปัจจุบัน มีการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศมากที่สุด ตามสนธิสัญญาระหว่างประเทศ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของการสื่อสารการบิน<ref>{{cite web|url=http://www.icao.int/Newsroom/Pages/icao-promotes-aviation-safety-by-endorsing-english-language-testing.aspx |title=ICAO Promotes Aviation Safety by Endorsing English Language Testing |publisher=International Civil Aviation Organization|date=13 October 2011}}</ref>และในทะเล<ref>{{cite web|url=http://www.imo.org/Safety/index.asp?topic_id=357 |title=IMO Standard Marine Communication Phrases |publisher=International Maritime Organization |archiveurl=http://web.archive.org/web/20031227092334/www.imo.org/Safety/index.asp?topic_id=357|archivedate=27 December 2003}}</ref> ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหประชาชาติและองค์การระหว่างประเทศอีกหลายแห่ง ซึ่งรวมถึง[[คณะกรรมการโอลิมปิกสากล]]
 
แม้อักษ
ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่มีการศึกษาเป็นภาษาต่างประเทศมากที่สุดในสหภาพยุโรป ถึง 89% ในเด็กวัยเรียน นำหน้าภาษาฝรั่งเศสที่ 32% ขณะที่การรับรู้ประโยชน์ของภาษาต่างประเทศในบรรดาชาวยุโรป คือ 68% สนับสนุนภาษาอังกฤษ มากกว่าภาษาฝรั่งเศสที่ 25%<ref name="srv06">[http://ec.europa.eu/education/languages/pdf/doc631_en.pdf 2006 survey] by [[Eurobarometer]].</ref> ในบรรดาบางประเทศสหภาพยุโรปที่ไม่พูดภาษาอังกฤษ ประชากรผู้ใหญ่จำนวนมากอ้างว่าสามารถสนทนาภาษาอังกฤษได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สวีเดน 85%, เดนมาร์ก 83%, เนเธอร์แลนด์ 79%, ลักเซมเบิร์ก 66% และในฟินแลนด์ สโลวีเนีย ออสเตรเลีย เบลเยียมและเยอรมนี กว่า 50%<ref>{{cite web|url=http://ec.europa.eu/public_opinion/archives/ebs/ebs_237.en.pdf |title=Microsoft Word&nbsp;– SPECIAL NOTE Europeans and languagesEN 20050922.doc |format=PDF |accessdate=21 April 2010}}</ref> ในปี 2555 หากไม่นับผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ ชาวยุโรป 38% มองว่าตนสามารถพูดภาษาอังกฤษ<ref>http://ec.europa.eu/public_opinion/archives/ebs/ebs_386_en.pdf</ref> แต่ชาวญี่ปุ่นเพียง 3% ที่มองเช่นนั้น<ref name="net-lang.net">http://net-lang.net//externDisplayer/displayExtern/_path_/netlang_EN_pdfedition.pdf</ref>
 
ส่ว
หนังสือ นิตยสารและหนังสือพิมพ์ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษพบได้ในหลายประเทศทั่วโลก และภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ใช้มากที่สุดในแวดวงวิทยาศาสตร์ โดยดัชนีการอ้างอิงวิทยาศาสตร์รายงานเมื่อปี 2540 ว่า บทความของดัชนีฯ 95% เขียนในภาษาอังกฤษ แม้เพียงครึ่งหนึ่งจะมาจากผู้ประพันธ์ในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ
 
วรรณกรรมภาษาอังกฤษคิดเป็น 28% ของวรรณกรรมทั้งหมดที่ตีพิมพ์ทั่วโลก และคิดเป็น 30% ของเนื้อหาเว็บในปี 2554 (จาก 50% ในปี 2543)<ref name="net-lang.net"/>
 
การใช้ภาษาอังกฤษที่เพิ่มขึ้นทั่วโลกนี้ได้มีผลกระทบใหญ่หลวงต่อภาษาอื่นจำนวนมาก จนนำไปสู่ภาษาเปลี่ยนหรือกระทั่งภาษาตาย<ref>David Crystal (2000) Language Death, Preface; viii, Cambridge University Press, Cambridge</ref> และการอ้างจักรวรรดินิยมทางภาษา<ref name="one"/> ภาษาอังกฤษเองก็เปิดรับการเปลี่ยนแปลงทางภาษามากขึ้น เพราะความหลากหลายในภูมิภาคป้อนกลับไปยังภาษาโดยรวมเช่นกัน<ref name="one">{{cite journal|author=Jambor, Paul Z. |title=English Language Imperialism: Points of View|journal= Journal of English as an International Language|date=April 2007 |volume =2| pages =103–123|url=http://www.eilj.com/index.php?option=com_phocadownload&view=category&download=15:2-december-2007&id=3:free-journals}}</ref>
 
== ระบบการเขียน ==
{{บทความหลัก|พยัญชนะอังกฤษ}}
พยัญชนะอังกฤษสมัยใหม่ประกอบด้วยอักษร 26 ตัว ได้แก่ [[a]], [[b]], [[c]], [[d]], [[e]], [[f]], [[g]], [[h]], [[i]], [[j]], [[k]], [[l]], [[m]], [[n]], [[o]], [[p]], [[q]], [[r]], [[s]], [[t]], [[u]], [[v]], [[w]], [[x]], [[y]], [[z]] (รูปอักษรใหญ่เป็น A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z ตามลำดับ) สัญลักษณ์อื่นซึ่งใช้ในการเขียนภาษาอังกฤษมีการผูก [[æ]] และ [[œ]] ซึ่งพบได้น้อย นอกจากนี้ ยังมีการใช้[[เครื่องหมายเสริมสัทอักษร]]บ้าง ส่วนใหญ่ในคำยืมจากภาษาต่างประเทศ (เช่น [[acute accent|เครื่องหมายลงน้ำหนักเด่นชัด]]ในคำว่า café และ exposé) และในการใช้เครื่องหมาย[[ไดเอเรซิส]] (diaeresis) บางครั้งเพื่อชี้ว่าสระสองตัวนั้นออกเสียงแยกกัน (เช่น ในคำว่า naïve และ Zoë)
 
ระบบการสะกด หรือ[[อักขรวิธี]] ของภาษาอังกฤษนั้นมีหลายชั้น โดยมีส่วนการสะกดภาษาฝรั่งเศส ละตินและกรีกบนระบบเจอร์แมนิกพื้นเมือง นอกจากนี้ ภาษาอังกฤษยังซับซ้อนขึ้นจากการเปลี่ยนเสียงที่ไม่ไปด้วยกันกับอักขรวิธี จึงหมายความว่า การสะกดภาษาอังกฤษมิใช่ตัวชี้บอกการออกเสียงที่น่าเชื่อถือ หรือกลับกัน เมื่อเทียบกับภาษาอื่นจำนวนมาก (กล่าวโดยทั่วไป ภาษาอังกฤษมิใช่[[อักขรวิธีเชิงหน่วยเสียง]])
 
แม้อักษรและเสียงอาจไม่สัมพันธ์กันเมื่อแยกกัน แต่กฎการสะกดซึ่งพิจารณาโครงสร้างพยางค์ สัทศาสตร์และการลงน้ำหนักนั้นน่าเชื่อถือไม่น้อยกว่า 75%<ref>{{cite journal|author=Abbott, M. |year=2000|title= Identifying reliable generalisations for spelling words: The importance of multilevel analysis|journal= The Elementary School Journal |volume=101|issue=2|pages= 233–245|jstor=1002344|doi=10.1086/499666}}</ref> การสะกดเสียงบางอย่างสนับสนุนข้ออ้างที่ว่าภาษาอังกฤษนั้นสอดคล้องกับการออกเสียงกว่า 80%<ref>Moats, L. M. (2001). Speech to print: Language essentials for teachers. Baltimore, MD: Paul H. Brookes Company, ISBN 1598570501.</ref> อย่างไรก็ดี ภาษาอังกฤษมีความสัมพันธ์สอดคล้องระหว่างเสียงกับอักษรน้อยกว่าภาษาอื่นจำนวนมาก ตัวอย่างเช่น ลำดับอักษร ough สามารถออกเสียงได้ถึง 10 วิธี ผลของประวัติอักขรวิธีซับซ้อนนี้ คือ การอ่านอาจเป็นสิ่งท้าทาย<ref>McGuinness, Diane (1997) ''Why Our Children Can't Read'', New York: Touchstone, pp. 156–169, ISBN 0684853566.</ref> ผู้เรียนต้องใช้เวลานานกว่าภาษาอื่นจึงจะเป็นนักอ่านภาษาอังกฤษได้คล่องอย่างสมบูรณ์ ซึ่งรวมถึงภาษาฝรั่งเศส กรีกและสเปน<ref>{{cite journal|author=Ziegler, J. C., & Goswami, U. |pmid=15631549|year=2005|title=Reading acquisition, developmental dyslexia, and skilled reading across languages: A psycholinguistic grain size theory|volume=131|issue=1|pages=3–29|doi=10.1037/0033-2909.131.1.3|journal=Psychological bulletin}}</ref> พบว่า เด็กที่พูดภาษาอังกฤษใช้เวลาเรียนอ่านนานกว่าเด็กในประเทศยุโรปอื่น 12 ประเทศสองปี<ref name="spellingsociety.org">{{cite web|url=http://www.spellingsociety.org/media/research.php |title=Media centre |publisher=Spelling Society |year= 2001|author=Seymour, Philip H K, University of Dundee|accessdate=21 April 2010}}</ref>
 
สำหรับ[[พยัญชนะ]] ความสอดคล้องระหว่างการสะกดกับการออกเสียงนั้นค่อนข้างสม่ำเสมอ อักษร b, d, f, h, j, k, l, m, n, p, r, s, t, v, w, z แทน[[หน่วยเสียง]] /b/, /d/, /f/, /h/, /dʒ/, /k/, /l/, /m/, /n/, /p/, /r/, /s/, /t/, /v/, /w/, /z/ ตามลำดับ อักษร c และ g ปกติจะแทน /k/ และ /g/ แต่ยังมีเสียง c อ่อนที่ออกเสียงเป็น /s/ และเสียง g อ่อนที่ออกเสียงเป็น /dʒ/ บางเสียงนั้นแทนด้วย[[ทวิอักษร]] ได้แก่ ch แทน /tʃ/, sh แทน /ʃ/, th แทน /θ/ หรือ /ð/, ng แทน /ŋ/ (นอกจากนี้ ph ออกเสียงเป็น /f/ ในคำที่มาจากภาษากรีก) อักษรพยัญชนะซ้อน (และ ck) โดยทั่วไปออกเสียงเป็นพยัญชนะเดี่ยว และ qu และ x ออกเสียงเป็น /kw/ และ /ks/ อักษร y เมื่อใช้เป็นพยัญชนะ แทน /j/ อย่างไรก็ดี ชุดกฎนี้มีข้อยกเว้นเช่นกัน หลายคำมีพยัญชนะที่ไม่ออกเสียงหรือออกเสียงพิเศษ
 
ส่วนสระนั้น ความสอดคล้องระหว่างการสะกดและการออกเสียงยิ่งไม่สม่ำเสมอ ภาษาอังกฤษมีหน่วยเสียงสระมากกว่าอักษรสระ (a, e, i, o, u) มาก ซึ่งหมายความว่า การประสมอักษรมักจำเป็นต้องใช้ระบุ[[สระประสมสองเสียง]]และสระยาวอื่น ๆ (เช่น oa ในคำว่า boat และ ay ในคำว่า stay) หรือการใช้ e ที่ไม่ออกเสียงหรืออุบายคล้ายกันแทน (เช่นในคำว่า note และ cake) ทว่า อุบายเหล่านี้ก็ยังไม่ใช้คงเส้นคงวา ฉะนั้น การออกเสียงสระจึงยังเป็นแหล่งความไม่สม่ำเสมอหลักในอักขรวิธีภาษาอังกฤษ
 
== สัทวิทยา ==
=== พยัญชนะ ===
สัทวิทยา (ระบบเสียง) ของภาษาอังกฤษแตกต่างกันตามภาษาถิ่น คำอธิบายด้านล่างใช้ได้กับชนิดมาตรฐาน ที่เรียกว่า [[Received Pronunciation|สำเนียงอังกฤษมาตรฐาน]] (RP) และ[[General American|สำเนียงอเมริกันมาตรฐาน]]
 
การแปแก่
=== พยัญชนะ ===
ตารางด้านล่างแสดงระบบหน่วยเสียงพยัญชนะซึ่งทำหน้าที่ในภาษาอังกฤษส่วนใหญ่ สัญลักษณ์ต่าง ๆ มาจาก[[สัทอักษรสากล]] (IPA) และยังใช้ระบุการออกเสียงในพจนานุกรมหลายเล่ม
 
* ในกางือก [ɹ]
{| class="wikitable"
* ล่านี้
|-
* เ
! &nbsp;
* [[เสียงอโฆษะ จากริมฝีปากกับเพดานอ่อน|เสียง]] าง
![[เสียงพยัญชนะโอษฐชะ|โอษฐชะ]]
* เสียงin
![[เสียงพยัญชนะริมฝีปากกับฟัน|ริมฝีปาก-<br>ฟัน]]
![[เสียงพยัญชนะลิ้นระหว่างฟัน|ฟัน]]
![[เสียงพยัญชนะปุ่มเหงือก|ปุ่มเหงือก]]
![[เสียงพยัญชนะหลังปุ่มเหงือก|หลังปุ่มเหงือก]]
![[เสียงพยัญชนะเพดานแข็ง|เพดานแข็ง]]
![[เสียงพยัญชนะเพดานอ่อน|เพดานอ่อน]]
![[เสียงพยัญชนะริมฝีปากกับเพดานอ่อน|ริมฝีปาก-<br>เพดานอ่อน]]
![[เสียงพยัญชนะเส้นเสียง|เส้นเสียง]]
|-
![[เสียงพยัญชนะนาสิก|นาสิก]]
| style="text-align:center;"|{{IPA|m}}
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;" |{{IPA|n}}
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;"|{{IPA|ŋ}}
|
| &nbsp;
|-
![[เสียงระเบิด|ระเบิด]]
| style="text-align:center;"|{{IPA|p&nbsp;&nbsp;b}}
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;" |{{IPA|t&nbsp;&nbsp;d}}
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;"|{{IPA|k&nbsp;&nbsp;ɡ}}
|
| &nbsp;
|-
![[เสียงพยัญชนะกักเสียดแทรก|กักเสียดแทรก]]
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;" |{{IPA|tʃ&nbsp;&nbsp;dʒ}}
| &nbsp;
|
| &nbsp;
| &nbsp;
|-
![[เสียงพยัญชนะเสียดแทรก|เสียดแทรก]]
| &nbsp;
| style="text-align:center;"|{{IPA|f&nbsp;&nbsp;v}}
| style="text-align:center;"|{{IPA|θ&nbsp;&nbsp;ð}}
| style="text-align:center;"|{{IPA|s&nbsp;&nbsp;z}}
| style="text-align:center;"|{{IPA|ʃ&nbsp;&nbsp;ʒ}}
| &nbsp;
| style="text-align:center;"|({{IPA|x}})
|
| style="text-align:center;"|{{IPA|h}}
|-
![[เสียงพยัญชนะเปิด|เปิด]]
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;" |{{IPA|r}}
| &nbsp;
| style="text-align:center;"|{{IPA|j}}
| &nbsp;
| style="text-align:center;"|{{IPA|w}}
| &nbsp;
|-
![[เสียงพยัญชนะเปิดข้างลิ้น|เปิดข้างลิ้น]]
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
| style="text-align:center;" |{{IPA|l}}
| &nbsp;
| &nbsp;
| &nbsp;
|
| &nbsp;
|}
 
หากพยัญชนะมาเป็นคู่ (เช่น "p b") พยัญชนะตัวแรกจะไม่ก้อง ออกเสียงตัวที่สอง สัญลักษณ์ส่วนมากแสดงเสียงเดียวกับตามปกติเมื่อใช้เป็นอักษร แต่ /j/ แทนเสียงแรกของ '''y'''acht สัญลักษณ์ /ʃ/ แทนเสียง sh, /ʒ/ แทนเสียงกลางของ vi'''si'''on, /tʃ/ แทนเสียง ch, /dʒ/ แทนเสียง j ใน jump, /θ/ และ /ð/ แทนเสียง th ใน '''th'''ing และ '''th'''is ตามลำดับ, และ /ŋ/ แทนเสียง ng ใน si'''ng''' [[เสียงเสียดแทรก เพดานอ่อน ไม่ก้อง]] /x/ มิใช่หน่วยเสียงปกติในภาษาอังกฤษชนิดส่วนใหญ่ แม้ผู้พูดคำภาษาสกอต/เกลิคบางคนใช้ เช่น lo'''ch''' หรือในคำยืมอื่น เช่น '''ch'''anukah
 
การแปรผันในการออกเสียงพยัญชนะที่โดดเด่นบางอย่าง ได้แก่
* ในการลงน้ำหนักไม่[[rhotic accent|รัวลิ้น]] เช่น สำเนียงอังกฤษมาตรฐานและสำเนียงออสเตรเลีย /r/ สามารถปรากฏก่อนสระเท่านั้น (ฉะนั้นจึงไม่มีเสียง "r" ในคำอย่าง card) การออกเสียง /r/ ตามจริงนั้นแตกต่างกันตามภาษาถิ่น แต่ที่พบมากที่สุด คือ เสียงเปิด ปุ่มเหงือก [ɹ]
* ในสำเนียงอเมริกาเหนือและสำเนียงออสเตรเลีย /t/ และ /d/ เป็น[[เสียงลิ้นสะบัด]] [ɾ] ในหลายตำแหน่งระหว่างสระ<ref>{{cite journal|last=Cox |first=Felicity |year=2006 |title=Australian English Pronunciation into the 21st century |url=http://www.shlrc.mq.edu.au/~felicity/Papers/Prospect_Erratum_v1.pdf |format=PDF|accessdate=22 July 2007 |journal=Prospect |volume=21 |pages=3–21 |archiveurl = http://web.archive.org/web/20070724185054/http://www.shlrc.mq.edu.au/~felicity/Papers/Prospect_Erratum_v1.pdf |archivedate = 24 July 2007|ref=harv}}</ref> ซึ่งหมายความว่า คู่คำอย่าง latter และ ladder อาจเป็น[[คำพ้องเสียง]]สำหรับผู้พูดภาษาถิ่นเหล่านี้
* เสียง th /θ/ และ /ð/ บางครั้งออกเสียงเป็น /f/ และ /v/ ในค็อกนีย์ และเป็นเสียงระเบิด ฟัน (ซึ่งตามปกติเป็นเสียงระเบิด ปุ่มเหงือก) ในบางสำเนียงไอร์แลนด์ ในสำเนียงพื้นเมืองแอฟริกันอเมริกัน /ð/ รวมกับเสียงฟัน /d/
* [[เสียงอโฆษะ จากริมฝีปากกับเพดานอ่อน|เสียง w อโฆษะ]] [ʍ] บางครั้งเขียนเป็น /hw/ สำหรับ wh ในคำอย่าง '''wh'''en และ '''wh'''ich พบในสำเนียงสกอตแลนด์และไอร์แลนด์ และอื่น ๆ บ้าง
* เสียงระเบิดอโฆษะ /p/, /t/ และ /k/ นั้น[[เสียงธนิต|ธนิต]]บ่อยครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นพยางค์ที่เน้น แต่ไม่ธนิตหลัง /s/ ที่ต้นคำ เช่น spin
 
=== สระ ===
ร
ระบบหน่วยเสียงและการออกเสียงสระนี้แปรผันได้มากตามภาษาถิ่น ตารางด้านล่างนี้แสดงรายการสระที่พบในสำเนียงอังกฤษมาตรฐานและสำเนียงอเมริกันมาตรฐาน (ซึ่งในที่นี้ย่อเป็น GAm) พร้อมตัวอย่างคำที่หน่วยเสียงปรากฏ สระนั้นแสดงด้วยสัญลักษณ์จากสัทอักษรสากล สัญลักษณ์ซึ่งให้แก่ RP นั้นพบใช้ค่อนข้างเป็นมาตรฐานในพจนานุกรมของอังกฤษและสิ่งพิมพ์เผยแพร่อื่น
{|
|-
| valign="top" |
{| class="wikitable"
|-
!RP !! GAm !! คำ
|-
! colspan="3" style="text-align:left; background:#dedede"| [[สระเดี่ยว]]
|-
| {{IPA|iː}} || {{IPA|i}} || n'''ee'''d
|-
| {{IPA|ɪ}} || {{IPA|ɪ}} || b'''i'''d
|-
| {{IPA|e}} || {{IPA|ɛ}} || b'''e'''d
|-
| {{IPA|æ}} || {{IPA|æ}} || b'''a'''ck
|-
| {{IPA|ɒ}} || ({{IPA|ɑ}}) || b'''o'''x
|-
| {{IPA|ɔː}} || {{IPA|ɔ}} || p'''aw'''
|-
| {{IPA|ɑː}} || {{IPA|ɑ}} || br'''a'''
|}
| valign="top" |
{| class="wikitable"
|-
!RP !! GAm !! คำ
|-
! colspan="3" style="text-align:left; background:#dedede"| สระเดี่ยว (ต่อ)
|-
| {{IPA|ʊ}} || {{IPA|ʊ}} || g'''oo'''d
|-
| {{IPA|uː}} || {{IPA|u}} || f'''oo'''d
|-
| {{IPA|ʌ}} || {{IPA|ʌ}} || b'''u'''t
|-
| {{IPA|ɜː}} || {{IPA|ɜr}} || b'''ir'''d
|-
| {{IPA|ə}} || {{IPA|ə}} || comm'''a'''
|-
| ({{IPA|ɪ}}) || {{IPA|ɨ}} || ros'''e'''s
|}
| valign="top" |
{| class="wikitable"
|-
!RP !! GAm !! คำ
|-
! colspan="3" style="text-align:left; background:#dedede"| [[สระประสมสองเสียง]]
|-
| {{IPA|eɪ}} || {{IPA|eɪ}} || b'''ay'''
|-
| {{IPA|əʊ}} || {{IPA|oʊ}} || r'''oa'''d
|-
| {{IPA|aɪ}} || {{IPA|aɪ}} || cr'''y'''
|-
| {{IPA|aʊ}} || {{IPA|aʊ}} || c'''ow'''
|-
| {{IPA|ɔɪ}} || {{IPA|ɔɪ}} || b'''oy'''
|-
| {{IPA|ɪə}} || {{IPA|(ɪr)}} || f'''ear'''
|-
| {{IPA|ɛə}} || {{IPA|(ɛr)}} || f'''air'''
|-
| {{IPA|ʊə}} || {{IPA|(ʊr)}} || l'''ure'''
|}
|}
 
* สำหรั /r/)
หมายเหตุ:
* ในษ์<ref>{{cite book|last=Gimson, ed. A. Cruttenden|title=Pronunciation of English|publisher=Hodder|year=2008|pages=112–3}}</ref>
* สำหรับคำซึ่งในสำเนียงอังกฤษมาตรฐานมี /ɒ/ ภาษาถิ่นอเมริกาเหนือส่วนใหญ่มี /ɑ/ (เช่นในตัวอย่าง b'''o'''x ด้านบน) หรือ /ɔ/ (เช่นใน cl'''o'''th) อย่างไรก็ดี ภาษาถิ่นอเมริกาเหนือบางภาษาไม่มีสระ /ɔ/ เลย (ยกเว้นก่อน /r/)
* น [ɝ]
* ในสำเนียงอังกฤษมาตรฐานปัจจุบัน หน่วยเสียง /æ/ ใกล้เคียงกับ [a] ดังเช่นในการลงน้ำหนักอื่นส่วนใหญ่ในบริเตน เสียง [æ] ปัจจุบันพบเฉพาะในสำเนียงอังกฤษมาตรฐานอนุรักษ์<ref>{{cite book|last=Gimson, ed. A. Cruttenden|title=Pronunciation of English|publisher=Hodder|year=2008|pages=112–3}}</ref>
* สร)
* ในสำเนียงอเมริกันมาตรฐานและการลงน้ำหนักรัวลิ้นอื่นบางแบบ การผสมสระ+/r/ มักเข้าใจว่าเป็น[[rhotic vowel|สระรัวลิ้น]] ตัวอย่างเช่น butt'''er''' /ˈbʌtər/ ออกเสียงด้วยชวารัวลิ้น [ɚ] และทำนองเดียวกัน n'''ur'''se มีสระรัวลิ้น [ɝ]
* ในพยาง
* สระซึ่งเขียนตามสัญนิยมว่า /ʌ/ แท้จริงแล้วออกเสียงเป็นศูนย์กลางกว่า เป็น [ɐ] ในสำเนียงอังกฤษมาตรฐาน ในอังกฤษซีกเหนือ สระนี้แทนที่ด้วย /ʊ/ (ฉะนั้น cut จึงสัมผัสกับ put)
* หนือ
* ในพยางค์ที่ไม่เน้น อาจมีหรือไม่มีข้อแตกต่างระหว่าง /ə/ (ชวา) และ /ɪ/ (/ɨ/) ก็ได้ ฉะนั้น สำหรับผู้พูดบางคนจึงออกเสียงคำว่า ros'''e'''s และ Ros'''a'''{{'}}s ต่างกัน
* ช่นกัน
* สระประสมสองเสียง /eɪ/ และ /əʊ/ (/oʊ/) มีแนวโน้มออกเสียงเป็นสระเดี่ยว [eː] และ [oː] ในบางภาษาถิ่น ซึ่งรวมสำเนียงแคนาดา สกอตแลนด์ ไอร์แลนด์และอังกฤษเหนือ
* เ
* ในทวีปอเมริกาเหนือบางส่วน /aɪ/ จะออกเสียงเป็น [ʌɪ] ก่อนพยัญชนะอโฆษะ ซึ่งพบเป็นพิเศษในแคนาดา เช่นเดียวกับที่ /aʊ/ ออกเสียงเป็น [ʌʊ] ก่อนพยัญชนะอโฆษะเช่นกัน
* เสียง /ʊə/ กำลังถูกแทนที่ด้วย /ɔː/ ในหลายคำ ตัวอย่างเช่น sure มักออกเสียงคล้าย shore
 
=== การเน้น จังหวะและทำนองเสียง ===
ภาเน้น
ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่เน้นหนัก ซึ่งกล่าวกันว่าการเน้นพยางค์นั้นเป็นหน่วยเสียง คือ สามารถจำแนกความแตกต่างของคำได้ (เช่น นาม '''in'''crease เน้นพยางค์แรก และกริยา in'''crease''' เน้นพยางค์ที่สอง) แทบทุกคำที่มีมากกว่าหนึ่งพยางค์ จะมีพยางค์หนึ่งที่ระบุว่าเน้นมาก (primary stress) และอาจมีอีกพยางค์หนึ่งที่เน้นรองลงมา (secondary stress) เช่นในคำว่า '''ci'''vili'''za'''tion /ˌsɪvəlaɪˈzeɪʃn̩/ ซึ่งพยางค์แรกเน้นรอง และพยางค์ที่สี่เน้นมาก ส่วนพยางค์อื่นไม่เน้น
 
หรือไม่
กระบวนการที่สัมพันธ์ใกล้ชิดกับการเน้นพยางค์ในภาษาอังกฤษ คือ [[vowel reduction|การลดการออกเสียงสระ]] ตัวอย่างเช่น นาม '''con'''tract เน้นพยางค์แรก และมีสระ /ɒ/ ใน RP ขณะที่กริยา con'''tract''' ไม่เน้นพยางค์แรก และสระลดเหลือ /ə/ (ชวา) กระบวนการเดียวกันนี้ใช้กับ[[function word|คำที่ทำหน้าที่ทางไวยากรณ์]]สามัญบางคำ เช่น of ซึ่งออกเสียงด้วยสระคนละตัวขึ้นอยู่กับว่าเน้นคำเหล่านี้ในประโยคหรือไม่
 
ภาษาอังกฤษยังมี[[prosodic stress|การเน้นฉันทลักษณ์]]ที่หนัก คือ การเน้นบางคำในประโยคเพิ่มที่ผู้พูดต้องการดึงความสนใจ ทำนองเดียวกับที่ออกเสียงคำที่สำคัญน้อยเบา สำหรับจังหวะ ภาษาอังกฤษจัดเป็นภาษาที่มี[[stress-timed|การเน้นบางพยางค์]] ซึ่งมีแนวโน้มให้เวลาพักระหว่างพยางค์ที่เน้นเท่ากัน โดยออกเสียงกลุ่มพยางค์ที่ไม่เน้นเร็วขึ้น
 
สำหรับทำนองเสียง มีการใช้ระดับเสียงเชิงวากยสัมพันธ์ในภาษาอังกฤษ ตัวอย่างเช่น เพื่อถ่ายทอดความประหลาดใจหรือประชดประชัน หรือเพื่อเปลี่ยนข้อความเป็นคำถาม ภาษาถิ่นส่วนใหญ่ของภาษาอังกฤษใช้ทำนองเสียงลงสำหรับข้อความบอกเล่า และทำนองเสียงสูงเพื่อแสดงวามไม่แน่ใจ เช่น ในคำถาม (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง[[คำถามปลายปิด]]) นอกจากนี้ ยังมีการเปลี่ยนทำนองเสียงตรงพยางค์ที่เน้นหนักเป็นพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พยางค์ที่เน้นหนักที่สุดในประโยคหรือกลุ่มทำนองเสียง
 
== ไวยากรณ์ ==
ไวยากขึ้น
ไวยากรณ์อังกฤษมี[[การผันคำ]]น้อยเมื่อเทียบกับภาษาอื่นใน[[ตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน|ตระกูลอินโด-ยูโรเปียน]]ส่วนใหญ่ ตัวอย่างเช่น ภาษาอังกฤษใหม่ ซึ่งไม่เหมือนกับภาษาเยอรมันหรือดัตช์ใหม่ และภาษาโรมานซ์ ไม่มี[[grammatical gender|เพศทางไวยากรณ์]]และ[[adjectival agreement|ความสอดคล้องของคุณศัพท์]] เครื่องหมาย[[การก]]แทบไม่ปรากฏในภาษาอังกฤษและส่วนใหญ่มีอยู่เฉพาะใน[[สรรพนาม]] การวางแบบ[[strong inflection|ผันกริยาแข็ง]] (เช่น speak/spoke/spoken) กับผันกริยาอ่อน (เช่น love/loved หรือ kick/kicked) ซึ่งรับมาจากภาษาเยอรมันลดความสำคัญลงในภาษาอังกฤษใหม่ และส่วนที่เหลือของการผันคำ (เช่น เครื่องหมาย[[พหูพจน์]]) กลายมาพบได้มากขึ้น
 
ในขณอเนื่อง
ในขณะเดียวกัน ภาษาอังกฤษกลายมาเป็นเชิงวิเคราะห์มากขึ้น และได้พัฒนาลักษณะอย่าง[[modal verb|กริยาข่วย]]และ[[ลำดับคำ]]เป็นทรัพยากรสำหรับสื่อความหมาย [[คำช่วยกริยา]]เป็นการผูกคำถาม สภาพปฏิเสธ [[passive voice|กรรมวาจก]]และภาวะต่อเนื่อง
 
== คำศัพท์ ==
คำติเนต
คำเจอร์แมนิก (Germanic, คำจากภาษาอังกฤษเก่าหรือ ในวงแคบกว่า คำที่มีกำเนิดจากภาษานอร์สโบราณโดยทั่วไป) มีแนวโน้มสั้นกว่า คำลาติเนต (Latinate, คำที่มีรากศัพท์หรือเลียนภาษาละติน) และใช้พูดในชีวิตประจำวันมากกว่า ซึ่งรวมสรรพนาม บุพบท สันธาน กริยาช่วย ฯลฯ พื้นฐานแทบทั้งหมด ซึ่งเป็นฐานของวากยสัมพันธ์และไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ โดยทั่วไป ความสั้นของคำนั้นมาจาก[[การตัดกลางคำ]]ในภาษาอังกฤษกลาง (เช่น อังกฤษเก่า hēafod → อังกฤษใหม่ head, อังกฤษเก่า sāwol → อังกฤษใหม่ soul) และจากการตัดพยางค์สุดท้ายเนื่องจากการเน้นพยางค์ (เช่น อังกฤษเก่า gamen → อังกฤษใหม่ game, อังกฤษเก่า ǣrende → อังกฤษใหม่ errand) มิใช่เพราะคำเจอร์แมนิกสั้นกว่าคำลาติเนตเป็นปกติอยู่แล้ว คำซึ่งมักพิจารณาว่าสละสลวยหรือมีการศึกษาในภาษาอังกฤษใหม่จึงมักเป็นคำลาติเนต
 
ในหลายกรณี ผู้ใช้ภาษาอังกฤษสามารถเลือกระหว่างไวพจน์เจอร์แมนิกและลาติเนต เช่น come หรือ arrive, sight หรือ vision, freedom หรือ liberty ในบางกรณี มีทางเลือกระหว่างคำที่มีรากศัพท์จากกลุ่มภาษาเจอร์แมนิก (oversee) คำที่มีรากศัพท์จากภาษาละติน (supervise) และคำภาษาฝรั่งเศสที่มีรากศัพท์มาจากคำเดียวกันในภาษาละติน (survey) หรือกระทั่งคำเจอร์แมนิกที่มีรากศัพท์จากภาษานอร์มัน (เช่น warranty) กับภาษาฝรั่งเศสสำเนียงปารีส (guarantee) หรือแม้แต่ทางเลือกระหว่างแหล่งเจอร์แมนิกและลาติเนตหลายแหล่งก็มี เช่น sickness (อังกฤษเก่า), ill (นอร์สโบราณ), infirmity (ฝรั่งเศส), affliction (ละติน) อย่างไรก็ดี ไวพจน์จำนวนมากนี้มิใช่ผลของอิทธิพลภาษาฝรั่งเศสและละติน เพราะภาษาอังกฤษมีคำหลากหลายอยู่แล้วก่อนยืมคำภาษาฝรั่งเศสและละตินอย่างกว้างขวาง
 
นอกจากนี้ในชื่อสัตว์และเนื้อสัตว์จะใช้ศัพท์แยกจากกัน ชื่อสัตว์มักมีชื่อเจอร์แมนิก และเนื้อมีชื่อที่มีรากศัพท์จากภาษาฝรั่งเศส ตัวอย่างเช่น deer และ venison, cow และ beef; swine/pig และ pork, และ sheep/lamb และ mutton ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นผลจากการพิชิตอังกฤษของนอร์มัน ซึ่งชนชั้นสูงที่พูดภาษาแองโกล-นอร์มันเป็นผู้บริโภคเนื้อสัตว์ที่ผลิตโดยชนชั้นล่าง ที่ส่วนใหญ่เป็นชาวแองโกล-แซ็กซอน
 
ภาษาอังกฤษรับศัพท์เทคนิคมาใช้กันทั่วไปโดยง่ายและมักรับคำและวลีใหม่ ๆ เข้ามา ตัวอย่างปรากฏการณ์นี้ เช่น [[คุกกี้|cookie]], [[อินเทอร์เน็ต|Internet]] และ [[URL]] (ศัพท์เทคนิค) เช่นเดียวกับ genre, über, lingua franca และ amigo ซึ่งมาจากภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน อิตาลีและสเปนตามลำดับ นอกเหนือจากนี้ [[สแลง]]มักให้ความหมายใหม่แก่คำและวลีเก่าด้วย
 
=== จำนวนคำในภาษาอังกฤษ ===
คำศัพท์ในภาษาอังกฤษนั้นมีมหาศาลอย่างไม่ต้องสงสัย แต่การระบุตัวเลขขนาดแน่ชัดนั้นเป็นประเด็นการนิยามมากกว่าการคำนวณ และไม่มีแหล่งข้อมูลอย่างเป็นทางการที่จะนิยามคำและการสะกดภาษาอังกฤษที่ยอมรับกัน
 
บรรณาธิการของ''พจนานุกรมสากลใหม่ฉบับตีพิมพ์ครั้งที่สามของเว็บสเตอร์ ไม่ย่อ'' (''Webster's Third New International Dictionary, Unabridged'') รวมคำหลักสำคัญไว้ 475,000 คำ แต่ในคำนำ พวกเขาประมาณว่าตัวเลขที่แท้จริงจะสูงกว่านี้มาก นักภาษาศาสตร์และนักพจนานุกรมโดยทั่วไปไม่ถือการเปรียบเทียบขนาดคำศัพท์ภาษาอังกฤษกับขนาดคำศัพท์ภาษาอื่นจริงจังนัก และนอกจากนี้ยังมีข้อเท็จจริงที่ว่าพจนานุกรมจะมีนโยบายการรวมและนับหน่วยข้อมูลแตกต่างกัน<ref>{{cite web |url=http://www.slate.com/id/2139611/ |title=How many words are there in English? |last=Sheidlower |first=Jesse |date=10 April 2006|accessdate=17 September 2010}}</ref>
 
ในเดือนธันวาคม 2553 การศึกษาร่วมของฮาร์วาร์ด/กูเกิลพบว่า ภาษาอังกฤษมีคำ 1,022,000 คำ และขยายตัวที่อัตรา 8,500 คำต่อปี<ref>[http://www.telegraph.co.uk/technology/internet/8207621/English-language-has-doubled-in-size-in-the-last-century.html English language has doubled in size in the last century], Richard Alleyne, Science Correspondent, ''The Telegraph'', 16 December 2010</ref> การค้นพบนี้มีขึ้นหลังการคำนวณโดยคอมพิวเตอร์จากหนังสือที่ถูกแปลงเป็นดิจิทัล 5,195,769 เล่ม ส่วนการค้นพบอื่นประมาณอัตราการเติบโตของคำไว้ 25,000 คำต่อปี<ref>{{cite journal|author=Kister, Ken|title=Dictionaries defined|journal=Library Journal|date=1992-06-15|volume=117|issue =11|pages=43, 4p, 2bw}}</ref>
 
=== ที่มาของคำ ===
ในบรรดาหนึ่งพันคำที่ใช้มากที่สุดในภาษาอังกฤษ ส่วนใหญ่ (พิสัยการประมาณตั้งแต่ราว 50%<ref>{{harvnb|Nation|2001|p=265}}</ref> ไปจนถึงกว่า 80%<ref>{{cite web|url=http://www.utexas.edu/cola/centers/lrc/eieol/engol-0-X.html |title=Old English Online |publisher=Utexas.edu |date=20 February 2009 |accessdate=21 April 2010}}</ref>) เป็นคำเจอร์แมนิก อย่างไรก็ดี คำขั้นสูงกว่าในหัวข้ออย่างวิทยาศาสตร์ ปรัชญาและคณิตศาสตร์มาจากภาษาละตินหรือกรีก และยังมีภาษาอารบิกหลายคำในวิชาดาราศาสตร์ คณิตศาสตร์และเคมี<ref>[http://www.america.gov/st/diversity-english/2008/April/20080608224127srenoD0.9640619.html "From Arabic to English"], www.america.gov</ref>
 
ในว้างขวาง
{| class="wikitable right" style="width: 50%"
|+ ที่มาของคำภาษาอังกฤษที่ใช้บ่อยที่สุด 7,476 คำ
! || 100 คำแรก || 1,000 คำแรก || 1,000 คำที่สอง || ที่เหลือ
|-
| เจอร์แมนิก || 97% || 57% || 39% || 36%
|-
| [[กลุ่มภาษาอิตาลิก|อิตาลิก]] || 3% || 36% || 51% || 51%
|-
| เฮลเลนิก || 0 || 4% || 4% || 7%
|-
| อื่น ๆ || 0 || 3% || 6% || 6%
|-
! colspan="5"| ที่มา: {{harvnb|Nation|2001|p=265}}
|}
 
ซอน
== ดูเพิ่ม ==
{{วิกิภาษาอื่น|en}}
{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|English language}}
{{วิกิตำรา}}
{{วิกิพจนานุกรม}}
* [[การเขียนคำทับศัพท์ภาษาอังกฤษ]]
* [[ทิงลิช]]
* [[คำภาษาอังกฤษที่มักอ่านผิด]]
 
ภาษาาด้วย
== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง}}
 
=== จำษาอังกฤษ ===
== บรรณานุกรม ==
* {{cite book| first=Ulrich| last=Ammon| title=Sociolinguistics: An International Handbook of the Science of Language and Society| publisher=Walter de Gruyter| year=2006| isbn=3-11-018418-4| url=http://books.google.com/?id=LMZm0w0k1c4C| ref=refAmmon2006}}
* {{cite book |last=Baugh |first=Albert C. |coauthors=Thomas Cable |title=A History of the English Language | edition=5th |publisher=Routledge |year=2002 |isbn=0-415-28099-0|ref=Baugh}}
* {{cite book |last=Bragg |first=Melvyn |authorlink=Melvyn Bragg |title=[[The Adventure of English]]: The Biography of a Language |publisher=Arcade Publishing |year=2004 |isbn=1-55970-710-0}}
* {{cite book |last=Crystal |first=David |authorlink=David Crystal |year=1997 |title=English as a Global Language |location=Cambridge |publisher=Cambridge University Press |isbn=0-521-53032-6| url=http://books.google.com/?id=d6jPAKxTHRYC| ref=Crystal1997}}
* {{cite book |last=Crystal |first=David|title=The Cambridge Encyclopedia of the English Language | edition=2nd |publisher=Cambridge University Press |year=2003 |isbn=0-521-53033-4}}
* {{cite book|last=Crystal|first=David|title=The Stories of English|publisher=Allen Lane|year=2004|isbn=0-7139-9752-4}}
* {{cite book | last = Dunton-Downer | first = Leslie | url = http://books.google.com/books?id=NBK6FoHLgcEC&printsec=frontcover | title = The English Is Coming!: How One Language Is Sweeping the World | publisher = Touchstone Books | location = New York | year = 2010 | isbn = 978-1-4391-7665-8}}
* {{cite book |last=Halliday |first=MAK |title=An Introduction to Functional Grammar | edition=2nd |location=London |publisher=Edward Arnold |year=1994 |isbn=0-340-55782-6}}
* {{cite book |last=Hayford |first=Harrison |coauthors=Howard P. Vincent |title=Reader and Writer |publisher=Houghton Mifflin Company |year=1954 }} {{cite web|url=http://www.archive.org/details/readerandwriter030101mbp |title=Internet Archive: Free Download: Reader And Writer |publisher=Archive.org |date=10 March 2001 |accessdate=2 January 2010}}
* {{cite book| first=Anthony| last=Howatt| title=A History of English Language Teaching| publisher=Oxford University Press| year=2004| isbn=0-19-442185-6| url=http://books.google.com/?id=g2e7iw_F-ZcC| ref=refHowatt2004}}
* Kenyon, John Samuel and Knott, Thomas Albert, ''A Pronouncing Dictionary of American English'', G & C Merriam Company, Springfield, Mass, USA,1953.
* {{cite book| first=Alamin| last=Mazrui| title=The Power of Babel: Language & Governance in the African Experience| publisher=University of Chicago Press| year=1998| isbn=0-85255-807-4| url=http://books.google.com/?id=6lQTPxdYx8kC| ref=refMazrui1998}}
* {{cite book |last=McArthur |first=T. (ed.) |title=The Oxford Companion to the English Language |publisher=Oxford University Press |year=1992 |isbn=0-19-214183-X}}
* {{cite book|last=McCrum| first=Robert|coauthors=Robert MacNeil, William Cran |title=[[The Story of English]]|edition=1st|location=New York|publisher=Viking|year=1986|isbn=0-670-80467-3}}
* {{Cite book|last=Nation |first=I.S.P. |authorlink1= Paul Nation |year=2001|title=Learning Vocabulary in Another Language|publisher=Cambridge University Press|url=http://books.google.com/books?id=sKqx8k8gYTkC|page=477|isbn=0-521-80498-1|ref=harv}}
* {{cite book |last=Plotkin |first=Vulf |title=The Language System of English |publisher=BrownWalker Press |year=2006 |isbn=1-58112-993-9}}
* {{cite book |last=Robinson |first=Orrin |title=Old English and Its Closest Relatives |publisher=Stanford Univ. Press |year=1992 |isbn=0-8047-2221-8}}
* {{cite book| first=Edgar| last=Schneider| title=Postcolonial English: Varieties Around the World| publisher=Cambridge University Press| year=2007| isbn=0-521-83140-7| url=http://books.google.com/?id=QIE6zGSd8okC| ref=refSchneider2007}}
* {{cite book| first=Ronald| last=Wardhaugh| title=An Introduction to Sociolinguistics| publisher=Wiley-Blackwell| year=2006| isbn=1-4051-3559-X| url=http://books.google.com/?id=0J2VOzNYtKQC| ref=refWardhaugh2006}}
 
บรรณาธิ{{ภาษาทางการอาเซียน}}
{{ภาษาราชการในสหประชาชาติ}}
{{ภาษาราชการในสหภาพยุโรป}}
{{ภาษาราชการอินเดีย}}
{{ภาษาทางการอาเซียน}}
 
[[หมวดหมู่:ภาษาอังกฤษ]]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/ภาษาอังกฤษ"