ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อักษรธรรมลาว"

'''อักษรธรรมลาว''' (อักษรธัมม์ลาว) หรือ '''อักษรธรรมล้านช้าง''' ออกเสียงในท้องถิ่นว่า โตธัมม์ (โตทำ) หรือ ตัวธัมม์ เป็นอักษรที่มีวิวัฒนาการมาจาก[[อักษรสมัยหลังปัลลวะ]] เป็นต้นกำเนิดของอักษรธรรมล้านนา (อักษรลาวยวนในภาษาลาว) อักษรธรรมลื้อ และอื่น ๆ มีลักษณะความสัมพันธ์กับอักษรมอญโบราณอยู่บ้าง ถือเป็นอักษรโบราณสำคัญชนิดหนึ่งของภูมิภาคอุษาคเนย์ บางครั้งจึงเรียกว่า อักษรลาวบูฮาน (อักษรลาวโบราณ) ใช้ในการเขียนคัมภีร์ทางพระ[[พุทธศาสนา]]ตลอดจนคัมภีร์ที่เกี่ยวเนื่องกับความเชื่อและตำนานเมืองในสมัยโบราณของชาวลาวและชาติพันธุ์เนื่องในวัฒนธรรมลาวทั้งสองฝั่งแม่น้ำโขง รวมถึงบางส่วนของอาณาจักรล้านนา สามารถเขียนคำที่มาจาก[[ภาษาบาลี]]-[[ภาษาสันสกฤต|สันสกฤต]]ได้ครบถ้วน และใช้ในการเขียน[[ภาษาลาว]]และภาษาไทยได้ด้วย แต่ไม่นิยมใช้เขียนภาษาลาวในปัจจุบันหรือใช้ในบางกรณีเท่านั้น ส่วนกรณีการใช้เขียนภาษาไทยนั้นไม่เป็นที่นิยมมากที่สุด อักษรชนิดนี้ในปัจจุบันไม่นิยมใช้เขียนและกำลังเสื่อมสูญไป จะพบตามคัมภีร์ใบลานเก่า ๆ ที่เรียกว่า[[หนังสือผูก]]หรือลานธัมม์ และยังมีใช้อยู่บ้างในองค์กรทางพระพุทธศาสนาของลาวและอีสาน รวมถึงในสถาบันการศึกษาที่เกี่ยวกับสาขาภาษาท้องถิ่น ในประเทศไทยสามารถพบอักษรชนิดนี้ได้ทั่วไปในภาคอีสานเนื่องจากเคยเป็นอาณาจักรเดียวกันกับสปป.ลาวในอดีต หากแต่ถูกบัญญัติศัพท์ใหม่ว่า "อักษรธรรมอีสาน" ตามชื่อภูมิภาคที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน