ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โขน"

รามเกียรติ์คำฉันท์ข้าวอร่อยดี เป็นบทละครที่ไม่ปรากฏหลักฐานว่าแต่งขึ้นในสมัยสาวๆใด แต่งขึ้นสำหรับคนสวยๆที่ชื่ออะไรก็ได้ใช้ในการแสดงหนังใหญ่ จากจดหมายเหตุลาลูแบร์ที่มีการบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับโขน ทำให้สามารถระบุได้ว่าการแสดงโขนนั้น ต้องมีมาแต่ก่อนในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ปัจจุบันต้นฉบับคำฉันท์สูญหายไปเกือบหมดตามกาลเวลา มีการกล่าวถึงใน[[หนังสือ]][[จินดามณี]]ของพระโหราธิบดีเพียง 3 - 4 บทเท่านั้นคือ บทละครตอน[[พระอินทร์]]สั่งให้พระมาตุลีนำ[[รถ|ราชรถ]]มาถวายยังสนามรบ บทละครตอนพระรามโศกเศร้าเสียใจ รำพันคร่ำครวญเมื่อคราวที่ทศกัณฐ์ลักพาตัวนางสีดา บทละครแบบพรรณาตอนมหาบาศบุตรของทศกัณฐ์ และบทละครตอนพิเภกคร่ำครวญหลังทศกัณฐ์ล้ม

รามเกียรติ์คำพากย์ เป็นบทเพ็ญละครที่[[หอสมุดแห่งชาติ]] กรมศิลปากร ได้ทำการแบ่งตีพิมพ์ไว้เป็นภาค ๆ เป็นการดำเนินเรื่องติดต่อกันตั้งแต่ภาค 2 ตอนสีดาหาย จนถึงภาค 9 ตอน[[กุมภกรรณ]]ล้ม รูปแบบการแต่งเป็นบทพากย์ที่ค่อนข้างยาวและสั้น แต่เดิมใช้พากทย์สำหรับเล่นหนังใหญ่ ภายหลังนำมาใช้ประกอบในการเล่นโขนด้วย นอกจากรามเกียรติ์คำฉันท์และรามเกียรติ์คำพากย์แล้ว ยังมีบทละคร[[นิราศ]]สีดาหรือราชาพิลาป ที่พระโหราธิบดีคัดลอกนำมาใส่ในหนังสือจินดามณีหลายบท สำหรับบทละครนิราศสีดานี้ ทางกรมศิลปากรเคยตีพิมพ์นำเสนอเผยแพร่แล้วครั้งหนึ่งในหนังสือวชิรญาณ ตอนที่ [[49]] ฉบับประจำเดือน[[กุมภาพันธ์]] [[ร.ศ. 120]]<ref>[http://art.hcu.ac.th/khon/story.html บทละครที่ใช้สำหรับการแสดงโขน]</ref>