ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดนตรีสมัยคลาสสิก"

'''ยุคคลาสสิก''' ({{lang-en|Classical period}}) เป็นยุคของดนตรีระหว่าง ค.ศ.1750- 1750–1820 ดนตรีมีการเปิดกว้างสู่ประชาชนเป็นดนตรีนอกโบสถ์ (secular music) มากขึ้น ดนตรียุคคลาสสิกมีลักษณะความเป็นจริง มีความสมดุล และชัดเจนในรูปแบบ ในยุคนี้ดนตรีบรรเลงมีความเด่นกว่าเพลงร้อง ดนตรียุคคลาสสิกเป็นดนตรีบริสุทธิ์ (absolute music) คือ ดนตรีที่ไม่มีจินตนาการอยู่เบื้องหลัง ไม่มีบทกวีประกอบ เป็นดนตรีที่มีแต่เสียงดนตรีบริสุทธิ์ ตรงข้ามกับดนตรีใน[[ยุคโรแมนติก (ดนตรี)|ยุคโรแมนติก]]ที่เป็นดนตรีพรรณนา (program music) คือดนตรีที่มีเรื่องราว ยุคนี้มีกรุงเวียนนาของออสเตรียเป็นศูนย์กลางของดนตรี

ในยุคคลาสสิกเลิกนิยมการสอดประสานของทำนอง (Counterpointcounterpoint) แต่หันมานิยมการใส่เสียงประสานแบบโฮโมโฟนี (Homophonyhomophony) คือการเน้นทำนองหลักเพียงแนวเดียว โดยมีแนวเสียงอื่นประสานให้ทำนองไพเราะมากขึ้น มีแนวประสานเป็น[[คอร์ด]] หรืออาร์เพจจิโอเปจโจ (arpeggio) หลายแนวที่มีจังหวะคล้ายกัน โดยเลิกใช้แนวเบสต่อเนื่อง (basso continuo) และความสำคัญของการด้นสดหรือการแสดงเชิงปฏิภาณ (Improvisationimprovisation) เริ่มหมดไปในยุคนี้ เพราะดนตรีส่วนมากมีการเขียนเสียงประสานครบถ้วน คีตกวีจะระบุวิธีการบรรเลงอย่างชัดเจน

เกิดบทเพลงลักษณะใหม่ๆ ขึ้นในยุคนี้ คือ [[ซิมโฟนี]] [[คอนแชร์โต]] และ[[โซนาตา]] ลักษณะการผสมวงมีกำหนดแน่นอนว่าเป็นวงเล็กหรือวงใหญ่ คือเป็น[[ดนตรีแชมเบอร์เชมเบอร์|วงแชมเบอร์มิวสิกดนตรีเชมเบอร์]] หรือ[[วงออร์เคสตรา]] เพลงบรรเลงนิยมประพันธ์กันมากขึ้น เพลงร้องยังคงมีการประพันธ์อยู่เช่นเดิม [[โอเปร่าอุปรากร]] เป็นที่นิยมชมกันมาก ผู้ประพันธ์หลายคนจึงประพันธ์แต่โอเปร่าอุปรากรเป็นส่วนใหญ่ ลักษณะของโอเปร่าในยุคนี้จะเน้นเรื่องศิลปะการแสดงมากขึ้น มิใช่เน้นเพียงการร้องเท่านั้น

*[[คริสท็อฟ วิลลีบัลท์ กลุค]] (Christoph Willibald Gluck)

* Symphony No.41 in C Major "Jupiter" K.551 - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* Piano Concerto in C Major, K.467 - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* String Quartet in G Major, K.387 - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* The Marriage of Figaro (Opera) - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* Don Giovanni (Opera) - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* Thr Magic Flute (Opera) - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* Requiem Mass, K.626 - โมซาร์ทโมทซาร์ท

* Piano Sonata in C Major, Op.2 No.3 - เบโธเฟนเบทโฮเฟิน

* Symphony No.1,2 - เบโธเฟนเบทโฮเฟิน

* Concerto for Harpsichord or Piano and Strings in E-flat Major, Op.7 No.5 - บาคบัค

* คมสันต์ วงค์วรรณ์. '''ดนตรีตะวันตก.'''. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย., 2551.

* ณรุทธ์ สุทธจิตต์. '''สังคีตนิยม ความซาบซึ้งในดนตรีตะวันตก.'''. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย., 2548 🤗🤗.