ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้ารามิโรที่ 3 แห่งเลออน"

 

'''รามีโรที่ 3''' ({{Lang-es|Ramiro III}}) เป็นพระมหากษัตริย์แห่ง[[ราชอาณาจักรเลออน|เลออน]]ในช่วงปี ค.ศ. 966 ถึง ค.ศ. 985 ทรงสืบทอดบัลลังก์ต่อจาก[[พระเจ้าซันโชที่ 1 แห่งเลออน|พระเจ้าซันโชที่ 1]] ผู้เป็นพระบิดา ตอนพระชนมายุ 5 พรรษา

 

== พระราชประวัติ ==

หลังพระเจ้าซันโชที่ 1 พระบิดาของรามีโรถูกปลงพระชนม์โดยขุนนางกาลิเซีย การสำเร็จราชการแผ่นดินของราชอาณาจักรตกไปอยู่ในมือของสตรีสองคน คือ พระปิตุจฉาของรามีโร อินฟันตาเอลบิรา รามีเรซ แม่ชีที่ทำหน้าที่เป็นพระราชินีในช่วงที่พระมหากษัตริย์ยังเยาว์วัย<ref>Martínez Diez, 2005 , p. 437, Volume I.</ref> และพระมารดาของรามีโร พระราชินีเตเรซา อันซูเรซ ซึ่งหลังจากเป็นม่ายได้เข้ารับการปฏิญาณตนที่อารามซันปาเลโยเดโอบิเอโดและกลายเป็นพระอธิการิณีที่นั่น

 

ในฐานะกษัตริย์ ทรงให้สัตยาบันในสนธิสัญญาสันติภาพกับกาหลิบอัลฮะกัมที่ 2 และแต่งตั้งซันโรเซนโด ผู้ปราบ[[ชาวไวกิง]]ที่ขึ้นฝั่งในกาลิเซียในปี ค.ศ. 968 เป็นแม่ทัพของพระองค์

 

ในปี ค.ศ. 975 เกิดเหตุการณ์ปิดล้อมปราสาทซันเอสเตบันเดกอร์มัซก่อนที่กองกำลังเสริมซาราเซ็นจะเดินทางมาถึง ความพ่ายแพ้ยับเยินทำให้กองทัพเลออน, กัสติยา และนาวาร์ถอนกองกำลังออกไป กระตุ้นให้เกิดวิกฤตทางการเมืองในเลออนจนทำให้อินฟันตาเอลบิราทิ้งตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดินไว้ให้พระมารดาของกษัตริย์<ref>Alemparte, Julio (1961). Adventures in old Spain . Ed. Andrés Bello</ref>

 

ปี ค.ศ. 976 การตายของกาหลิบอัลฮากัมที่ 2 ทำให้ตำแหน่งกาหลิบตกเป็นของฮิชัมที่ 2 ทายาทที่มีอายุเพียง 11 ปี กาหลิบคนใหม่แต่งตั้งอัลมันซอร์เป็นวิเซียร์ (เสนาบดี) เพียงไม่กี่วันหลังสาบานตนเข้ารับตำแหน่งกาหลิบ ระหว่างปลายคริสต์ศตวรรษ 970 จนเข้าสู่คริสตทศวรรษ 980 อัลมันซอร์ทำการโจมตีแผ่นดินของราชอาณาจักรเลออนเป็นครั้งแรก ซาโมรา, รูเอดา, อาติเอนซา, เซปูลเบดาคือหนึ่งในเมืองที่ตกไปอยู่ในมือของผู้นำชาวมุสลิม

 

ความไม่พอใจของขุนนางกาลิเซียและโปรตุเกสที่มีต่อกษัตริย์แห่งเลออน ซึ่งแสดงให้เห็นตั้งแต่เมื่อครั้งพระเจ้าซันโชที่ 1 พระบิดาของพระเจ้ารามิโรที่ 3 ยังครองราชย์อยู่ ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปเลยเมื่อพระองค์โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ อุปนิสัยที่ซับซ้อนและความพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่องให้กับชาวมุสลิมมีแต่จะทำให้ความไม่พอใจเพิ่มมากขึ้น กลุ่มขุนนางเหล่านั้น ซึ่งนำโดยเคานต์กอนซาโล เมเนนเดซ จึงก่อกบฏต่อพระเจ้ารามีโรที่ 3 และประกาศให้[[พระเจ้าเบร์มุนโดที่ 2 แห่งเลออน|เบร์มุนโด ออร์ดอญเญซ]]เป็นกษัตริย์คนใหม่ในปี ค.ศ. 981<ref>González López, Emilio (1978). Greatness and decadence of the kingdom of Galicia . Ed. Galaxy</ref> เบร์มุนโดเป็นพระโอรสของ[[พระเจ้าออร์ดอญโญที่ 3 แห่งเลออน]] จึงเป็นลูกพี่ลูกน้องของพระเจ้ารามีโรที่ 3 ช่วงระหว่างฤดูใบไม้ผลิจนถึงฤดูร้อนของปี ค.ศ. 982 ผู้สนับสนุนของเบร์มุนโดได้ยึดอำนาจในกาลิเซีย และในวันที่ 15 ตุลาคม (ไม่ก็ 13 พฤศจิกายน)<ref>Martínez Diez, 2005 , p. 505, Volume II.</ref> พระองค์ได้รับการสวมมงกุฎใน[[ซานเตียโกเดกอมโปสเตลา|ซันติอาโกเดกอมโปสเตลา]] ราชอาณาจักรเลออนถูกแบ่งเป็นสองส่วน คือ ส่วนเลออนกับกัสติยาที่ยังคงภักดีต่อพระเจ้ารามีโรที่ 3 กับส่วนกาลิเซียกับโปรตุเกสที่อยู่ฝั่งพระเจ้าเบร์มุนโด ต้นปี ค.ศ. 983 กองทัพของพระเจ้ารามีโรเผชิญหน้ากับกองทัพของพระเจ้าเบร์มุนโดในปอร์ตียาหรือปอร์เตลาเดอาเรนัส ใกล้กับอันตัสเดอูยาในดินแดนกาลิเซีย<ref>Martínez Diez, 2005 , p. 506, Volume II.</ref> ผลลัพธ์ที่ได้ไม่ชัดเจน พระเจ้าเบร์มุนโดยังคงอยู๋ในกาลิเซีย ส่วนพระเจ้ารามีโรเดินทางกลับเลออน เพื่อมุ่งมั่นกับการปกป้องราชอาณาจักรจากการโจมตีของชาวมุสลิม ปลายฤดูใบไม้ผลิของปี ค.ศ. 984 เคานตีเกอาและเคานตีซันดัญญายอมรับพระเจ้าเบร์มุนโดเป็นกษัตริย์<ref>Martínez Diez, 2005 , p. 509, Volume II.</ref> ส่งครามระหว่างผู้ท้าชิงตำแหน่งทั้งสองดำเนินต่อไปจนกระทั่งพระเจ้ารามีโรที่ 3 สิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 985 ทำให้พระเจ้าเบร์มุนโดกลายเป็นกษัตริย์ที่ปกครองราชอาณาจักรเลออนทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว

 

== การอภิเษกสมรส ==

พระเจ้ารามีโรอภิเษกสมรสก่อนวันที่ 18 ตุลาคม ค.ศ. 980 กับซันชา โกเมซ บุตรสาวของโกเมซ ดิอัซ เคานต์แห่งซัลดัญญากับภรรยา มูเนียโดนา เฟร์นันเดซ บุตรสาวของ[[เฟร์นัน กอนซาเลซ เคานต์แห่งกัสติยา]]<ref>Ceballos-Escalera, 2000 , pp. 133-135.</ref> ทั้งคู่มีพระโอรสด้วยกันหนึ่งคน คือ

 

* ออร์ดอญโญ รามีเรซ เด กีเอโก พระสวามีของกรีสตีนา เบร์มุนเดซ พระธิดาของพระเจ้าเบร์มุนโดที่ 2 แห่งเลออนกับพระราชินีเบลัสกีตา รามีเรซ การแต่งงานได้สร้างสายเลือดที่สำคัญที่สุดของอัสตูเรียสในคริสต์ศตวรรษที่ 11

 

== อ้างอิง ==