ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมาน ส.จาตุรงค์"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Saeng Petchchai (คุย | ส่วนร่วม)
ปรับแก้ +เนื้อหา
บรรทัด 19:
| เสมอ = 1
}}
'''สมาน ส.จาตุรงค์''' มีชื่อจริงว่า '''สมาน ศรีประเทศ''' เกิดเมื่อวันที่ [[2 สิงหาคม]] [[พ.ศ. 2511]] ที่บ้านคลองสุขใจ ต.ทุ่งทราย อ.คลองขลุง จ.[[กำแพงเพชร]] เป็นบุตรชายคนที่ 2 ในจำนวน 4 คนของ นายจำนงค์ และนางละไม ศรีประเทศ สมานนับได้ว่าเป็นแชมป์โลกคนที่ 3 ของไทย ที่ไม่เคยชกมวยไทยมาก่อนเลย (2 คนก่อนหน้านี้คือ [[โผน กิ่งเพชร]] และ [[ชาติชาย เชี่ยวน้อย]])
 
== ฝันจะเป็นนักมวย ==
สมานนับได้ว่าเป็นแชมป์โลกคนที่ 3 ของไทย ที่ไม่เคยชกมวยไทยมาก่อนเลย (2 คนก่อนหน้านี้คือ [[โผน กิ่งเพชร]] และ [[ชาติชาย เชี่ยวน้อย]]) สมานเริ่มชกมวยเมื่อตอนอายุได้ 21 ปี โดยมีความชอบส่วนตัวและใฝ่ฝันว่าจะเป็นแชมป์โลกกับเขาบ้าง จึงติดต่อไปทาง " อาว์สังข์ " ม.ร.ว.นริศ กฤดากร บรรณาธิการนิตยสารมวยโลกรายสัปดาห์ ม.ร.ว.นริศ จึงได้แนะนำไปที่ สุชาติ ธีรวุฒิชูวงศ์ เจ้าของค่าย " ส.จาตุรงค์ " เพื่อให้สมานขึ้นชกแบบมวยสากลเพียงอย่างเดียว สมานขึ้นชกอย่างสม่ำเสมอ จนได้ชิงแชมป์โลกกับนักชกอันตรายชาวเม็กซิกัน [[ริคาร์โด โลเปซ]] โดยแพ้น็อกเพียงแค่ยก 2 ชวดตำแหน่งแชมป์สตอร์วเวท สภามวยโลก (WBC ไป ในปี [[พ.ศ. 2536]] หลังจากนั้นสมานยังคงขึ้นชกอย่างสม่ำเสมอ นับได้ว่าเป็นนักมวยฝีมือดีอีกคนหนึ่ง แต่ไม่มีใครคาดคิดหรือคาดหวังเลยว่า สมานจะมีฝีมือดีพอที่จะเป็นแชมป์โลก จนกระทั่งเมื่อสมานได้มีโอกาสชิงแชมป์โลกอีกครั้ง ในวันที่ [[16 กรกฎาคม]] ปี [[พ.ศ. 2538]] กับนักชกอันตรายอีกคนหนึ่งชาวเม็กซิกัน [[ฮุมเบอร์โต กอนซาเลซ|ฮุมเบอร์โต้ " ชิกิต้า " กอนซาเลซ]] ที่เวทีมวยอิงเกิลวู้ด [[แคลิฟอร์เนีย]] ซึ่งก่อนไป ทุกคนต่างคาดไว้ว่า สมานต้องแพ้แน่ ๆ จะแพ้น็อกหรือแพ้คะแนนเท่านั้น เพราะกอนซาเลซถือเป็นนักมวยระดับโลก ที่หวังว่าสมานจะชนะ มีแค่เพียงกลุ่มผู้สนับสนุน คือ สหสมภพ ศรีสมวงศ์ กับ สุชาติ ธีรวุฒิชูวงศ์ เท่านั้น แต่ผลการชกกลับพลิกล็อกถล่มทลาย เมื่อสมานเป็นฝ่ายชนะกอนซาเลซไปได้ และเป็นการชนะน็อกอย่างเด็ดขาดเสียด้วย ในยกที่ 7 ชนิดที่ตัวเองก็เจียนไปเจียนอยู่เหมือนกัน
 
สมานนับได้ว่าเป็นแชมป์โลกคนที่ 3 ของไทย ที่ไม่เคยชกมวยไทยมาก่อนเลย (2 คนก่อนหน้านี้คือ [[โผน กิ่งเพชร]] และ [[ชาติชาย เชี่ยวน้อย]]) สมานเริ่มชกมวยเมื่อตอนอายุได้ 21 ปี โดยมีความชอบส่วนตัวและใฝ่ฝันว่าจะเป็นแชมป์โลกกับเขาบ้าง จึงติดต่อไปทาง " อาว์สังข์ " ม.ร.ว.นริศ กฤดากร บรรณาธิการนิตยสารมวยโลกรายสัปดาห์ ม.ร.ว.นริศ จึงได้แนะนำไปที่ สุชาติ ธีรวุฒิชูวงศ์ เจ้าของค่าย " ส.จาตุรงค์ " เพื่อให้สมานขึ้นชกแบบมวยสากลเพียงอย่างเดียว สมานขึ้นชกอย่างสม่ำเสมอ จนได้ชิงแชมป์โลกกับนักชกอันตรายชาวเม็กซิกัน [[ริคาร์โด โลเปซ]] โดยแพ้น็อกเพียงแค่ยก 2 ชวดตำแหน่งแชมป์สตอร์วเวท สภามวยโลก (WBC ไป ในปี [[พ.ศ. 2536]] หลังจากนั้นสมานยังคงขึ้นชกอย่างสม่ำเสมอ นับได้ว่าเป็นนักมวยฝีมือดีอีกคนหนึ่ง แต่ไม่มีใครคาดคิดหรือคาดหวังเลยว่า สมานจะมีฝีมือดีพอที่จะเป็นแชมป์โลก จนกระทั่งเมื่อสมานได้มีโอกาสชิงแชมป์โลกอีกครั้ง ในวันที่ [[16 กรกฎาคม]] ปี [[พ.ศ. 2538]] กับนักชกอันตรายอีกคนหนึ่งชาวเม็กซิกัน [[ฮุมเบอร์โต กอนซาเลซ|ฮุมเบอร์โต้ " ชิกิต้า " กอนซาเลซ]] ที่เวทีมวยอิงเกิลวู้ด [[แคลิฟอร์เนีย]] ซึ่งก่อนไป ทุกคนต่างคาดไว้ว่า สมานต้องแพ้แน่ ๆ จะแพ้น็อกหรือแพ้คะแนนเท่านั้น เพราะกอนซาเลซถือเป็นนักมวยระดับโลก ที่หวังว่าสมานจะชนะ มีแค่เพียงกลุ่มผู้สนับสนุน คือ สหสมภพ ศรีสมวงศ์ กับ สุชาติ ธีรวุฒิชูวงศ์ เท่านั้น แต่ผลการชกกลับพลิกล็อกถล่มทลาย เมื่อสมานเป็นฝ่ายชนะกอนซาเลซไปได้ และเป็นการชนะน็อกอย่างเด็ดขาดเสียด้วย ในยกที่ 7 ชนิดที่ตัวเองก็เจียนไปเจียนอยู่เหมือนกัน
สมาน ส.จาตุรงค์ จึงกลายเป็นแชมป์โลกคนที่ 21 ของไทย โดยได้แชมป์ในรุ่นไลท์ฟลายเวท 2 สถาบันทันที คือ ทั้งสภามวยโลก (WBC) และสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) ''เป็นคนแรกของไทยและของเอเชีย ที่ครองแชมป์พร้อมกัน 2 สถาบันในคราวเดียวกัน'' ซึ่งไฟท์นี้นับว่าเป็นไฟท์สุดท้ายของชีวิตการชกของกอนซาเลซด้วย เพราะหลังการชกกอนซาเลซก็ได้ประกาศแขวนไป สมานเมื่อกลับมาถึง จึงกลายเป็นขวัญใจคนใหม่ของแฟนมวยชาวไทยไปโดยทันที สมานป้องกันตำแหน่งครั้งแรกกับ [[ยูอิชิ โฮโซโน่]] นักชาว[[ญี่ปุ่น]] โดยเป็นการป้องกันตำแหน่งทั้ง 2 สถาบัน โดยสมานก็เป็นฝ่ายชนะน็อกไปอย่างง่ายดายในยกที่ 4
 
== แชมป์โลกคนที่ 21 ==
หลังจากนั้นในปี [[พ.ศ. 2539]] สมานก็สละตำแหน่งแชมป์ของสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) โดยเลือกที่จะครองแต่ของสภามวยโลก (WBC) เท่านั้น สมานได้ป้องกันตำแหน่งหลายครั้ง อย่างต่อเนื่อง เช่น ชนะน็อก [[อันโตนิโอ เปเรซ]]นักชาวชาวเม็กซิกัน ยก 4 ชนะน็อก [[โจม่า แกมบัว]] (ฟิลิปปินส์) ยก 7 ชนะ [[ชิโร ยาฮิโร่]] นักมวยชาวญี่ปุ่น ถึง 2 ครั้ง ชนะคะแนน [[ลาดิสซิโอ วาสเควซ]] นักมวยชาวเม็กซิกัน เป็นต้น สมานมาเสียตำแหน่งในการป้องกันครั้งที่ 11 กับ [[โย ซัม ชอย]] นักมวยชาว
[[ภาพ:Chiquita-en-accion.jpg|thumb|200px|left|สมาน (กางเกงขาว) ขณะชกกับกอนซาเลซ]]
จนกระทั่งเมื่อสมานได้มีโอกาสชิงแชมป์โลกอีกครั้ง ในวันที่ [[16 กรกฎาคม]] ปี [[พ.ศ. 2538]] กับนักชกอันตรายอีกคนหนึ่งชาวเม็กซิกัน [[ฮุมเบอร์โต กอนซาเลซ|ฮุมเบอร์โต้ " ชิกิต้า " กอนซาเลซ]] ที่เวทีมวยอิงเกิลวู้ด [[แคลิฟอร์เนีย]] ซึ่งก่อนไป ทุกคนต่างคาดไว้ว่า สมานต้องแพ้แน่ ๆ จะแพ้น็อกหรือแพ้คะแนนเท่านั้น เพราะกอนซาเลซถือเป็นนักมวยระดับโลก ที่หวังว่าสมานจะชนะ มีแค่เพียงกลุ่มผู้สนับสนุน คือ สหสมภพ ศรีสมวงศ์ กับ สุชาติ ธีรวุฒิชูวงศ์ เท่านั้น แต่ผลการชกกลับพลิกล็อกถล่มทลาย เมื่อสมานเป็นฝ่ายชนะกอนซาเลซไปได้ และเป็นการชนะน็อกอย่างเด็ดขาดเสียด้วย ในยกที่ 7 ชนิดที่ตัวเองก็เจียนไปเจียนอยู่เหมือนกัน
เกาหลีใต้ ถึงกรุง[[โซล]] ถิ่นของผู้ท้าชิงเอง โดยที่สมานโดนเอารัดเอาเปรียบด้วยวิธีการสารพัดต่าง ๆ ตลอดเวลา เช่น โดนเอาหัวโขก, ตัดคะแนน เป็นต้น โดยที่กรรมการจากสภามวยโลก ที่อยู่ตรงนั้น ช่วยอะไรไม่ได้เลย เมื่อเสียแชมป์โลกไปแล้ว สมานยังคงมุ่งมั่นที่จะชิงแชมป์คืนมาได้ สมานยังคงชกอุ่นเครื่องต่อไปอีก 4 - 5 ครั้ง แต่จนแล้วจนรอด สมานก็ยังไม่มีโอกาสเสียที ประกอบกับผู้สนับสนุนคนสำคัญ สห
 
สมภพ ศรีสมวงศ์ ก็เสียชีวิตไป และมีนักมวยรายใหม่ก้าวขึ้นมาด้วย โอกาสของสมานก็เท่ากับว่าปิดไป สมาน ส.จาตุรงค์ขึ้นชกมวยครั้งสุดท้าย พบกับ [[เดวิด นครหลวงโปรโมชั่น]] นักมวยชาวไทยรุ่นน้อง แพ้[[ทีเคโอ]]ในที่ 4 เท่านั้นเอง สมานจึงแขนวมมวยไปโดยปริยาย
สมาน ส.จาตุรงค์ จึงกลายเป็นแชมป์โลกคนที่ 21 ของไทย โดยได้แชมป์ในรุ่นไลท์ฟลายเวท 2 สถาบันทันที คือ ทั้งสภามวยโลก (WBC) และสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) ''เป็นคนแรกของไทยและของเอเชีย ที่ครองแชมป์พร้อมกัน 2 สถาบันในคราวเดียวกัน'' ซึ่งไฟท์นี้นับว่าเป็นไฟท์สุดท้ายของชีวิตการชกของกอนซาเลซด้วย เพราะหลังการชกกอนซาเลซก็ได้ประกาศแขวนไป สมานเมื่อกลับมาถึง จึงกลายเป็นขวัญใจคนใหม่ของแฟนมวยชาวไทยไปโดยทันที สมานป้องกันตำแหน่งครั้งแรกกับ [[ยูอิชิ โฮโซโน่]] นักชาว[[ญี่ปุ่น]] โดยเป็นการป้องกันตำแหน่งทั้ง 2 สถาบัน โดยสมานก็เป็นฝ่ายชนะน็อกไปอย่างง่ายดายในยกที่ 4
 
หลังจากนั้นในปี [[พ.ศ. 2539]] สมานก็สละตำแหน่งแชมป์ของสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) โดยเลือกที่จะครองแต่ของสภามวยโลก (WBC) เท่านั้น สมานได้ป้องกันตำแหน่งหลายครั้ง อย่างต่อเนื่อง เช่น ชนะน็อก [[อันโตนิโอ เปเรซ]]นักชาวชาวเม็กซิกัน ยก 4 ชนะน็อก [[โจม่า แกมบัว]] (ฟิลิปปินส์) ยก 7 ชนะ [[ชิโร ยาฮิโร่]] นักมวยชาวญี่ปุ่น ถึง 2 ครั้ง ชนะคะแนน [[ลาดิสซิโอ วาสเควซ]] นักมวยชาวเม็กซิกัน เป็นต้น สมานมาเสียตำแหน่งในการป้องกันครั้งที่ 11 กับ [[โย ซัม ชอย]] นักมวยชาวเกาหลีใต้ ถึงกรุง[[โซล]] ถิ่นของผู้ท้าชิงเอง โดยที่สมานโดนเอารัดเอาเปรียบด้วยวิธีการสารพัดต่าง ๆ ตลอดเวลา เช่น โดนเอาหัวโขก, ตัดคะแนน เป็นต้น โดยที่กรรมการจากสภามวยโลก ที่อยู่ตรงนั้น ช่วยอะไรไม่ได้เลย
 
== หลังจากเสียแชมป์ ==
 
สมภพเมื่อเสียแชมป์โลกไปแล้ว สมานยังคงมุ่งมั่นที่จะชิงแชมป์คืนมาได้ สมานยังคงชกอุ่นเครื่องต่อไปอีก 4 - 5 ครั้ง แต่จนแล้วจนรอด สมานก็ยังไม่มีโอกาสเสียที ประกอบกับผู้สนับสนุนคนสำคัญ สหสมภพ ศรีสมวงศ์ ก็เสียชีวิตไป และมีนักมวยรายใหม่ก้าวขึ้นมาด้วย โอกาสของสมานก็เท่ากับว่าปิดไป สมาน ส. จาตุรงค์ขึ้นชกมวยครั้งสุดท้าย พบกับ [[เดวิด นครหลวงโปรโมชั่น]] นักมวยชาวไทยรุ่นน้อง แพ้[[ทีเคโอ]]ในที่ 4 เท่านั้นเอง สมานไปชกที่ญี่ปุ่นอีกครั้ง แพ้น็อค [[โกกิ คาเมดะ]] ยก 3 สมานจึงแขแขวนนวมมวยไปโดยปริยาย
 
== ชีวิตส่วนตัว ==
ชีวิตส่วนตัว สมาน จบการศึกษาทางโลกจากโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่ [[วัดโพธิ์]] ในทางธรรมบวชเรียน จบเปรียญธรรม 3 ประโยค สามารถเรียกคำนำหน้านามได้ว่า " มหา " มีกิจการส่วนตัวคือ เปิดร้าน[[ข้าวมันไก่]] ซึ่งเป็นกิจการเดิมของครอบครัว ที่ ซ.สุขุมวิท 38 สมานเป็นคนชอบเล่นเครื่องเสียง สถานภาพปัจจุบันสมรสแล้ว โดยภรรยาชื่อ " ปาริชาติ " ชื่อเล่นชื่อ " ติ๊ก " มีลูกชายและหญิงอย่างละคน
 
== เกียรติประวัติ ==
* แชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBC
** ชิง 15 กรกฎาคม 2538 ชนะน็อค [[ฮุมเบอร์โต กอนซาเลซ]] (เม็กซิโก) ยก 7 ที่ สหรัฐ
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 12 พฤศจิกายน 2538 ชนะน็อค [[ยูอิชิ โฮโซโน]] (ญี่ปุ่น) ยก 4 ที่ จ.ราชบุรี
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 24 กุมภาพันธ์ 2539 ชนะน็อค [[แอนโตนีโอ เปเรซ]] (เม็กซิโก) ยก 4 ที่ จ.ฉะเชิงเทรา
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 27 เมษายน 2539 ชนะน็อค [[โจมา แกมบัว]] (ฟิลิปปินส์) ยก 7 ที่ จ.มหาสารคาม
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 10 สิงหาคม 2539 ชนะแตก [[ชิโร ยาชิโร]] (ญี่ปุ่น) ยก 9 ที่ จ.พิษณุโลก
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 19 ตุลาคม 2539 ชนะน็อค [[อาลี กัลเวซ]] (ชิลี) ยก 2 ที่ จ.สมุทรปราการ
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 15 ธันวาคม 2539 ชนะคะแนน [[มิเกล เฮอร์รีรา]] (โดมินิกัน) ที่ จ.เชียงราย
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 13 เมษายน 2540 ชนะน็อค [[ฮูลิโอ โคโรเนล]] (โคลัมเบีย) ยก 7 ที่ จ.ชัยภูมิ
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 31 พฤษภาคม 2540 ชนะน็อค [[มาซูกิซี มาราลี]] (แอฟริกาใต้) ยก 4 ที่ จ.เพชรบูรณ์
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 9, 8 มีนาคม 2541 ชนะน็อค ชิโร ยาชิโร (ญี่ปุ่น) ยก4 ที่ โยโกฮามา ญี่ปุ่น
** ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 10, 26 พฤศจิกายน 2541 ชนะคะแนน [[ลาดิสลาโอ วาสเควซ]] (เม็กซิโก) ที่ เมืองทองธานี
** เสียแชมป์ 17 ตุลาคม 2542 แพ้คะแนน [[โย ซัมชอย]] (เกาหลีใต้) ที่ โซล เกาหลีใต้
* เคยชิงแชมป์ต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
* ชิงแชมป์โลกรุ่นสตรอเวท WBC เมื่อ 3 กรกฎาคม 2536 แพ้น็อค [[ริคาร์โด โลเปซ]] (เม็กซิโก) ยก 2 ที่ เม็กซิโก
** ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBC 30 มกราคม 2544 แพ้น็อค โย ซัมชอย (เกาหลีใต้) ยก 7 ที่โซล เกาหลีใต้
 
== แหล่งข้อมูลอื่น==