ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ความงาม"

{{ต้องการอ้างอิง}}

'''ความงาม''' ความงาม"เป็นคอนเซปต์หนึ่งที่นิยามไม่ได้ เพราะว่าความงามเป็นเรื่องของอัตวิสัย(subject)มากกว่าภววิสัย(object) ความงามจึงเป็นเรื่องของความงามแบบสัมพัทธ์(relative)มากกว่าเป็นเรื่องของสัมบูรณ์(absolutely)คนหน้าตาไม่ดีบนโลกนี้ที่เรียกว่า "น่าเกลียด" แต่สำหรับเด็กทารก กับมนุษย์ต่างดาว อาจมองว่าหน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดูก็เป็นได้ ความงามคือความพอดี ลงตัว สมบูรณ์ กลมกลืน เป็นที่ยอมรับของคนส่วนใหญ่เพราะอิงเกณฑ์คนส่วนใหญ่เลยเป็นปัญหาขึ้นมา มาจากภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต คือ "สุ" แปลว่า งาม, ดี, ง่าย, แท้, สมบูรณ์ ฯลฯ ที่หมายถึง "สภาวะที่ทรงตัวอยู่เป็นหนึ่ง ไม่ผันแปรเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา" จึงเรียกสภาวะนี้ว่า "ความสุข" โดยกูรูในสมัยโบราณนั้นจะมุ่งเน้นไปที่ "ธรรมะ" เท่านั้น