ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิลเลียม เชกสเปียร์"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
แทนที่ "ออกซ์ฟอร์ด" → "ออกซฟอร์ด" ด้วยสจห.
บรรทัด 29:
}}
'''วิลเลียม เชกสเปียร์''' ({{lang-en|William Shakespeare}}; รับศีล 26 เมษายน ค.ศ. 1564 - 23 เมษายน ค.ศ. 1616<ref>เป็นวันที่ตาม[[ปฏิทินจูเลียน]] ซึ่งใช้อยู่ในประเทศอังกฤษในช่วงที่เชกสเปียร์มีชีวิต หากนับตาม[[ปฏิทินเกรกอเรียน]]ซึ่งนำมาใช้ในกลุ่มประเทศคาทอลิกเมื่อปี ค.ศ. 1582 เชกสเปียร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม</ref>) เป็น[[กวี]]และ[[นักเขียนบทละคร]]ชาว[[อังกฤษ]] ได้รับยกย่องทั่วไปว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของโลก<ref>สตีเฟน กรีนแบลทท์ (2005). ''Will in the World: How Shakespeare Became Shakespeare''. ลอนดอน: พิมลิโค, 11. ISBN 0-7126-0098-1.<br />
• เดวิด เบวิงตัน (2002) ''Shakespeare'', 1–3. ออกซ์ฟอร์ดออกซฟอร์ด: แบล็คเวลล์. ISBN 0-631-22719-9.<br />
• สแตนลี่ย์ เวลส์ (1997). ''Shakespeare: A Life in Drama''. นิวยอร์ก: ดับเบิลยู. ดับเบิลยู. นอร์ตัน, 399. ISBN 0-393-31562-2.</ref> มักเรียกขานกันว่าเขาเป็นกวีแห่งชาติของอังกฤษ และ "Bard of Avon" (กวีแห่ง[[แม่น้ำเอวอน|เอวอน]]) งานเขียนของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ถึงปัจจุบัน ประกอบด้วย[[บทละคร]] 38 เรื่อง กวีนิพนธ์แบบ[[ซอนเน็ต]] 154 เรื่อง กวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่อง และบทกวีแบบอื่นๆ อีกหลายชุด บทละครของเขาได้รับการแปลออกไปเป็นภาษาต่างๆ มากมาย และเป็นที่นิยมนำมาแสดงมากที่สุดในบรรดาบทละครทั้งหมด<ref>ลีออน แฮโรลด์ เครก (2003). ''Of Philosophers and Kings: Political Philosophy in Shakespeare's "Macbeth" and "King Lear"''. โตรอนโต: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโตรอนโต, 3. ISBN 0-8020-8605-5.</ref>
 
เชกสเปียร์เกิดและเติบโตที่เมืองสแตรทฟอร์ด ริมแม่น้ำเอวอน เมื่ออายุ 18 ปี เขาสมรสกับแอนน์ ฮาธาเวย์ มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือ ซูซานนา และฝาแฝด แฮมเน็ตกับจูดิธ ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1585-1592 เขาประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงในกรุงลอนดอน รวมถึงการเป็นนักเขียน ได้ร่วมเป็นหุ้นส่วนใน[[คณะละครลอร์ดเชมเบอร์เลน]] ''(Lord Chamberlain's Men)'' ซึ่งในภายหลังมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในชื่อ ''King's Men'' เชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดในราวปี ค.ศ. 1613 และเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมา ไม่ค่อยมีบันทึกใดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์มากนัก จึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่างๆ นานา เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว ความเชื่อทางศาสนา และแรงบันดาลใจในงานเขียนของเขา<ref>เจมส์ ชาปิโร (2005). 1599: ''A Year in the Life of William Shakespeare''. ลอนดอน: เฟเบอร์แอนด์เฟเบอร์, xvii–xviii. ISBN 0-571-21480-0.<br />
• เอส. ฌอนบอม, (1991). ''Shakespeare's Lives''. ออกซ์ฟอร์ดออกซฟอร์ด: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด, 41, 66, 397–98, 402, 409. ISBN 0-19-818618-5.<br />
• แกรี่ เทย์เลอร์ (1990). ''Reinventing Shakespeare: A Cultural History from the Restoration to the Present''. ลอนดอน: สำนักพิมพ์โฮการ์ธ, 145, 210–23, 261–5. ISBN 0-7012-0888-0.</ref>
 
บรรทัด 44:
[[ไฟล์:William Shakespeares birthplace, Stratford-upon-Avon 26l2007.jpg|thumb|200px|บ้านเกิดของเชกสเปียร์ ที่เมืองสแตรทฟอร์ด ริมแม่น้ำเอวอน]]
[[ไฟล์:Shakespeare1COA.png|thumb|200px|ตราประจำตระกูลขุนนางเชกสเปียร์]]
วิลเลียม เชกสเปียร์ เป็นบุตรของ จอห์น เชกสเปียร์ เทศมนตรีและพ่อค้าถุงมือชาวเมืองสนิตเตอร์ฟิลด์ กับแมร์รี่ อาร์เด็น บุตรีของเจ้าที่ดินผู้มั่งคั่ง<ref name="compact">ฌอนบอม (1987), ''William Shakespeare: A Compact Documentary Life'', ฉบับปรับปรุงใหม่, ออกซ์ฟอร์ดออกซฟอร์ด: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด, 14–22. ISBN 0-19-505161-0.</ref> เขาเกิดที่เมืองสแตรทฟอร์ดริมแม่น้ำเอวอน เข้าพิธีรับศีลเมื่อ 26 เมษายน ค.ศ. 1564 ไม่ทราบวันเกิดของเขาแน่ชัด แต่เชื่อว่าน่าจะเป็นวันที่ 23 เมษายน หรือวันที่ระลึกนักบุญเซนต์จอร์จ<ref name="compact" /> อย่างไรก็ดีอาจเป็นความผิดพลาดของนักวิชาการในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซึ่งสับสนกับวันเสียชีวิตของเชกสเปียร์ คือ 23 เมษายน 1616 ก็เป็นได้<ref name="compact" /> เชกสเปียร์เป็นบุตรคนที่สามในจำนวนพี่น้องแปดคน และเป็นบุตรชายคนโตที่ยังมีชีวิตอยู่<ref name="compact" />
 
แม้จะไม่ใคร่มีบันทึกเกี่ยวกับประวัติของเชกสเปียร์หลงเหลืออยู่ นักศึกษาชีวประวัติส่วนใหญ่เชื่อว่า เชกสเปียร์เข้ารับการศึกษาเบื้องต้นที่โรงเรียน ''King's New School'' ในเมืองสแตรทฟอร์ด<ref name="ackroyd">ปีเตอร์ แอคครอยด์ (2006). ''Shakespeare: The Biography''. ลอนดอน: วินเทจ, 53. ISBN 0749386558.</ref> ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของเขาราว 1 ใน 4 ไมล์ การศึกษาภาษาศาสตร์ในโรงเรียนยังค่อนข้างเปลี่ยนแปลงไปมาในยุคสมัยเอลิซาเบธ แต่หลักสูตรถูกควบคุมทั่วประเทศโดยกฎหมาย<ref>เดวิด เครสซี่ (1975). ''Education in Tudor and Stuart England''. นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์เซนต์มาร์ติน, 28, 29. OCLC 2148260.</ref> ทางโรงเรียนจะต้องสอนไวยากรณ์[[ภาษาละติน|ละติน]]และ[[วรรณกรรมคลาสสิก]]เท่านั้น เมื่ออายุได้ 18 ปี เชกสเปียร์แต่งงานกับแอนน์ ฮาธาเวย์ (Anne Hathaway) หญิงสาวอายุ 26 ปี เมื่อวันที่ 27 พฤศจิกายน ค.ศ.1582 ดูเหมือนการแต่งงานจะจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ เพราะมีการประกาศเรียกหาคำคัดค้านการวิวาห์เพียงครั้งเดียว แทนที่จะเป็นสามครั้งตามประเพณีปรกติ<ref>ไมเคิล วูด (2003). ''Shakespeare''. นิวยอร์ก: เบสิกบุ๊คส์, 84. ISBN 0-465-09264-0.</ref> สาเหตุอาจเนื่องมาจากการตั้งครรภ์ของฮาธาเวย์ก็ได้ เพราะเพียงหกเดือนหลังการแต่งงาน เธอก็ให้กำเนิดบุตรีคนแรกของเชกสเปียร์ คือ ซูซานนา ผู้เข้าพิธีรับศีลในวันที่ 26 พฤษภาคม ค.ศ. 1583<ref name="compact" /> ต่อมาบุตรชายและบุตรสาวฝาแฝด คือแฮมเน็ตและจูดิธ จึงถือกำเนิดขึ้น 2 ปีหลังจากนั้น และเข้าพิธีรับศีลเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1585<ref name="compact" /> แฮมเน็ตเสียชีวิตโดยไม่ทราบสาเหตุเมื่ออายุได้เพียง 11 ปี มีพิธีฝังศพเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม ค.ศ. 1596<ref name="compact" />
บรรทัด 51:
 
=== ลอนดอน และการอาชีพการละคร ===
ไม่ทราบแน่ชัดว่า เชกสเปียร์เริ่มต้นการประพันธ์ของเขาเมื่อใด แต่มีบันทึกและการกล่าวอ้างถึงชื่อของเขาอยู่ในรายการแสดง ทำให้ทราบว่าบทละครของเขามีการแสดงอยู่ในลอนดอนแล้วในราวปี ค.ศ. 1592<ref name="chamber1">อี.เค. แชมเบอร์ส (1930). ''William Shakespeare: A Study of Facts and Problems. Vol. 1''. ออกซ์ฟอร์ดออกซฟอร์ด: สำนักพิมพ์คลาเรนดอน, 287, 292. OCLC [http://worldcat.org/oclc/353406&tab=editions 353406].</ref> เขาเป็นที่รู้จักดีในกรุงลอนดอนจนกระทั่งนักเขียนบทละคร โรเบิร์ต กรีน ยังเอ่ยถึง<ref>สตีเฟน กรีนแบลทท์ (2005). ''Will in the World: How Shakespeare Became Shakespeare''. ลอนดอน: พิมลิโค, 11. ISBN 0-7126-0098-1.</ref> นักวิชาการส่วนมากเห็นว่า กรีนระบุชื่อเชกสเปียร์ในเชิงปรามาสว่าเขาพยายามขยับฐานะของตัวให้ขึ้นสูงกว่าที่ควรจะเป็น และพยายามตีเสมอนักเขียนผู้ได้รับการศึกษาอย่างดีจากมหาวิทยาลัย เช่น คริสโตเฟอร์ มาร์โลว์, โทมัส แนช รวมถึงตัวกรีนเอง<ref name="ackroyd" />
 
คำว่าร้ายของกรีนเป็นหลักฐานอย่างแรกที่ระบุถึงการงานอาชีพของเชกสเปียร์เกี่ยวกับการละคร นักศึกษาชีวประวัติเชื่อว่าเขาน่าจะเริ่มต้นอาชีพของเขาในราวกลางคริสต์ทศวรรษ 1580 ก่อนการเอ่ยถึงของกรีนเล็กน้อย<ref name="wells">สแตนลี่ย์ เวลส์ (2006). ''Shakespeare & Co''. นิวยอร์ก: แพนธีออน, 28. ISBN 0-375-42494-6.</ref> หลังจาก ค.ศ. 1594 บทละครของเชกสเปียร์ก็มีการแสดงแต่เฉพาะในคณะละคร ''Lord Chamberlain's Men'' ซึ่งเป็นคณะละครที่เหล่านักแสดงร่วมเป็นเจ้าของเอง โดยเชกสเปียร์ก็เป็นหุ้นส่วนด้วย ในเวลาต่อมาคณะละครนี้กลายเป็นคณะที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในกรุงลอนดอน<ref name="compact" /> หลังจากการสิ้นพระชนม์ของ[[สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 แห่งอังกฤษ|สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ]] ในปี ค.ศ. 1603 คณะละครนี้ได้รับพระราชทานตราทะเบียนหลวงจากพระเจ้าอยู่หัวองค์ใหม่ คือ[[สมเด็จพระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ|พระเจ้าเจมส์ที่หนึ่ง]] และเปลี่ยนชื่อคณะละครเป็น ''King's Men''<ref>อี.เค. แชมเบอร์ส (1923). ''The Elizabethan Stage''. Vol. 2. ออกซ์ฟอร์ดออกซฟอร์ด: สำนักพิมพ์คลาเรนดอน, 208–209. OCLC [http://worldcat.org/oclc/336379 336379].</ref>
 
ปี ค.ศ. 1599 สมาชิกคณะละครกลุ่มหนึ่งได้สร้างโรงละครของตัวเองขึ้นมาบนฝั่งด้านใต้ของ[[แม่น้ำเทมส์]] เรียกชื่อโรงละครว่า "[[โรงละครโกลบ]]" ในปี ค.ศ. 1608 หุ้นส่วนกลุ่มนี้ได้เข้าควบคุมกิจการของโรงละคร Blackfriars มีบันทึกการซื้อที่ดินและการลงทุนของเชกสเปียร์ทำให้ทราบได้ว่า การลงทุนครั้งนี้ทำให้เชกสเปียร์มีฐานะมั่งคั่งขึ้น<ref name="chamber1" /> ในปี ค.ศ. 1597 เชกสเปียร์ซื้อบ้านขนาดใหญ่เป็นหลังที่สองในเมืองสแตรทฟอร์ด (ภายหลังเรียกว่า New Place) และในปี ค.ศ. 1605 เขายังได้ลงทุนเป็นเจ้าของถึงหนึ่งในสิบของตำบลแห่งหนึ่งในเมืองสแตรทฟอร์ด<ref>จี.อี. เบนท์ลี่ย์ (1961). ''Shakespeare: A Biographical Handbook''. นิวฮาเว่น: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยล, 36. OCLC [http://worldcat.org/oclc/356416&tab=editions 356416].</ref>
บรรทัด 64:
 
=== ช่วงปลายของชีวิต ===
หลังจากปี ค.ศ. 1606-1607 เชกสเปียร์ก็เขียนบทละครน้อยลง และไม่ได้เขียนเพิ่มอีกเลยหลังจากปี 1613<ref name="compact" /> งานเขียนบทละคร 3 เรื่องสุดท้ายของเขาเป็นงานเขียนร่วมกับนักเขียนบทละครคนอื่น ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็น [[จอห์น เฟล็ตเชอร์]]<ref name="honan">ปาร์ก โฮแนน (1998). ''Shakespeare: A Life''. ออกซ์ฟอร์ดออกซฟอร์ด; นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด, 121. ISBN 0-19-811792-2.</ref> ผู้รับสืบทอดตำแหน่งนักเขียนบทละครประจำคณะของเขาใน ''King's Men'' ในเวลาต่อมา<ref name="compact" />
 
นิโคลัส รอว์ เป็นนักศึกษาชีวประวัติคนแรกที่นำเสนอแนวคิดว่า เชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดเป็นเวลาหลายปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต<ref name="ackroyd" /> ทว่าในยุคสมัยนั้นยังไม่ค่อยนิยมการเกษียณการทำงาน และเชกสเปียร์เองก็ยังเดินทางไปยังลอนดอนอยู่บ่อยๆ<ref name="ackroyd" /> เช่นในปี ค.ศ. 1612 เขาเดินทางมาเป็นพยานในศาลเนื่องจากคดีของบุตรสาวของเมาท์จอย<ref name="honan" /> ในเดือนมีนาคม 1613 เขาซื้อบ้านหลังเล็กหลังหนึ่งในที่สงฆ์ของ Blackfriars<ref name="compact" /> และหลังจากเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1614 เขาพำนักอยู่ในลอนดอนเป็นเวลาหลายสัปดาห์กับลูกเขย คือ จอห์น ฮอลล์<ref name="honan" />