'''ซองเกาะ''' ({{MYname|MY=[[ไฟล์:Saunggauk.gif|စောင်းကောက်]]|MLCTS=caung: kauk}}; {{IPA-my|sáʊnɡaʊʔ|IPA}}; {{lang-mnw|စံၚ်}}, [cɔŋ]) หรือที่รู้จักกันในชื่อ '''พิณพม่า''' เป็นเครื่องดนตรีประเภท[[เครื่องสาย]]ของประเทศพม่า มีลักษณะเป็นพิณโค้งคล้ายกับคันธนู ซองเกาะได้รับการยกย่องให้เป็นเครื่องดนตรีประจำ[[ประเทศพม่า]]เนื่องจากมีความโดดเด่นตรงที่เป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่มาก และกล่าวกันว่าเป็นพิณ (แบบ[[ฮาร์ป|พิณฝรั่ง]]) เพียงชนิดเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ในทวีปเอเชีย<ref>Miller, Terry E. and [[Sean Williams (ethnomusicologist)|Sean Williams]]. ''The Garland handbook of Southeast Asian music''. Routledge, 2008. ISBN 0-415-96075-4</ref><ref>However the site [http://www.harphistory.info Harp History] site mentions that a similar instrument, called (according to the site) the ''pin nam tao'', whose picture is shown on the site, is played in Thailand today, the main difference being (according to the site) that the Burmese arched harp has <u>13 strings</u> while the Thai arched harp has <u>15 strings</u>. (In fact the picture purported to be that of the Burmese arched harp on the site shows an instrument with <u>16 strings</u> and that of the purported Thai arched harp an instrument with <u>14 strings </u>)</ref>
