วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พล พต"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
นิลกาฬ (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 1,844 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
{{ผู้นำประเทศ
| name = พลเอก พล พต
| image = =PolPot.jpg
| order = นายกรัฐมนตรี[[กัมพูชาประชาธิปไตย]]
| term_start term_star = พ.ศ. 2519
| term_end = พ.ศ. 2523
| predecessor = [[เขียว สัมพัน]]
| successor = [[เขียว สัมพัน]]
| birth_date = 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2468<ref name = BBC>{{cite web |url=http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/pot_pol.shtml |title=BBC – History – Historic Figures: Pol Pot (1925–1998) |publisher=BBC |accessdate=25 January 2011 }}</ref>
| birth_place = แพรกสเบา [[จังหวัดกำปงธม]]
| death_date = {{วันตายและอายุ|2541|4|15|2468|5|19}}
| death_place = อันลองเวง [[จังหวัดอุดรมีชัย]]
| order2 =
| term_start2 =
| term_end2 =
| vicepresident2 =
| viceprimeminister2 =
| deputy2 =
| lieutenant2 =
| president2 =
| primeminister2 =
| predecessor2 =
| successor2 =
| party = [[พรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา]]<br /> [[พรรคกัมพูชาประชาธิปไตย]]
| spouse = [[เขียว พนนารี]] <small>(2459-2522)</small><br />เมีย ซน <small>(2530-2541)</small>
|children = ซอ พัชฏะ (Sar Patchata)<ref>{{cite web|url=http://www.phnompenhpost.com/national/pol-pot%E2%80%99s-daughter-weds|title=Pol's Post daughter weds|publisher=''[[The Phnom Penh Post]]''|date=17 March 2014|accessdate=29 June 2014}}</ref>
| religion = [[การไม่มีศาสนา|ไม่มีศาสนา]]<br><small>(เดิม [[ศาสนาพุทธ]])</small>
| signature =
| footnotes = ผู้กุมอำนาจที่แท้จริงใน[[เขมรแดง]]
}}
 
พลเอก '''ซาลต ซอ''' ({{lang-km|សាឡុត ស ''สาฬุต สอ''}}) หรือ '''พล พต ''' ({{lang-km|ប៉ុល ពត ''ปุล พต''}}, ออกเสียง: ''ปล โปต''; 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2468 -– 15 เมษายน พ.ศ. 2541) เป็นนักปฏิวัติชาวกัมพูชาที่เป็นผู้นำ[[เขมรแดง]]<ref>"Red Khmer," from the French ''rouge'' "red" (longtime symbol of socialism) and ''Khmer,'' the term for [[Khmer people|ethnic Cambodian]]s.</ref> ตั้งแต่ พ.ศ. 2506 – 2540 ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 2506 – 2524 เขาเป็นเลขาธิการทั่วไปของ[[พรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา]] และเป็นผู้นำของกัมพูชาเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2518 เมื่อกองกำลังของเขายึดครอง[[พนมเปญ]]ได้ และระหว่าง พ.ศ. 2519 – 2522 เขาเป็นนายกรัฐมนตรีของ[[กัมพูชาประชาธิปไตย]] รัฐบาลของเขาได้เคลื่อนย้ายประชากรจำนวนมากไปยังชนบทให้ทำงานในนารวม และบังคับใช้แรงงาน ผลร่วมกันของการประหารชีวิตฝ่ายตรงข้าม การทำงานหนัก การขาดแคลนอาหารและการแพทย์ที่ย่ำแย่ ทำให้ประชากรกัมพูชาเสียชีวิตไปราว 25% <ref>Heuveline, Patrick (1998), "Between One and Three Million": Towards the Demographic Reconstruction of a Decade of Cambodian History (1970-79), Population Studies, Vol. 52, Number 1: 49-65.</ref><ref>Craig Etcheson, ''After the Killing Fields'' (Praeger, 2005), p. 119.</ref><ref name="Locard">Locard, Henri, [http://www.paulbogdanor.com/left/cambodia/locard.pdf State Violence in Democratic Kampuchea (1975-1979) and Retribution (1979-2004)], ''European Review of History'', Vol. 12, No. 1, March 2005, pp. 121–143.</ref>หรือราว 1-3 ล้านคน (จากประชากรขณะนั้นราว 8 ล้านคน) ซึ่งเป็นผลมาจากนโยบายของเขา<ref name="Heuveline, Patrick 2001">Heuveline, Patrick (2001). "The Demographic Analysis of Mortality in Cambodia." In Forced Migration and Mortality, eds. Holly E. Reed and Charles B. Keely. Washington, D.C.: National Academy Press.</ref><ref name="Marek Sliwinski 1995">Marek Sliwinski, Le Génocide Khmer Rouge: Une Analyse Démographique (L'Harmattan, 1995).</ref><ref name="Banister, Judith 1993">Banister, Judith, and Paige Johnson (1993). "After the Nightmare: The Population of Cambodia." In Genocide and Democracy in Cambodia: The Khmer Rouge, the United Nations and the International Community, ed. Ben Kiernan. New Haven, Conn.: Yale University Southeast Asia Studies.</ref> ใน พ.ศ. 2522 หลังจาก[[สงครามกัมพูชา-เวียดนาม]] พล พตได้เคลื่อนย้ายไปทางตะวันตกเฉียงใต้ของกัมพูชาและรัฐบาลเขมรแดงล่มสลาย<ref>{{Cite news|url=http://www.time.com/time/asia/asia/magazine/1999/990823/pol_pot1.html |title=Time necropsy |newspaper=Time Magazine |date=23 August 1999 |accessdate=27 February 2009 |first=David |last=Chandler |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090126135726/http://www.time.com/time/asia/asia/magazine/1999/990823/pol_pot1.html |archivedate=January 26, 2009 }}</ref> เขาและสมาชิกที่เหลือตั้งศูนย์บัญชาการเขมรแดงที่แนวชายแดนไทย-กัมพูชา ระหว่างนั้น [[สหประชาชาติ]]ยอมรับให้เขมรแดงเป็นรัฐบาลของกัมพูชา พล พตเสียชีวิตเมื่อ พ.ศ. 2541 ขณะถูกคุมขังในบ้านโดยกลุ่มของ[[ตา มก]] โดยยังมีข้อสงสัยว่าฆ่าตัวตายหรือถูกวางยาพิษ<ref>{{Cite news|newspaper=Time Magazine |title=Putting a Permanent Lid on Pol Pot |last=Horn |first=Robert |date=25 March 2002 |url=http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,219924,00.html |accessdate=3 September 2008 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090531081654/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,219924,00.html |archivedate=May 31, 2009 }}</ref>
 
== วัยเด็ก ==
บรรทัด 36:
ซาลต ซอร์ เกิดเมื่อ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2468 เป็นบุตรของเพ็น ซาลต และซก เนม มีพี่น้องทั้งหมด 7 คน คือ<ref name="รุ่งมณี">รุ่งมณี เมฆโสภณ. ถกแขมร์ แลเขมร. กทม. บ้านพระอาทิตย์. 2552</ref>
# ลต ซีม (Loth Sem)
# ลต ซวง (Loth Soung)
# ลต แซง (Loth Seng)
# ลต เสรือง (Loth Sroeung) คนนี้เป็นเจ้าจอมคนหนึ่งของ[[พระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์]]
# [[ลต ฉาย]] (Loth Chhay)
# ลต ซอ หรือพล พต
# ลต แญบ (Loth Nhep)
 
เขาอ่อนว่าลต ฉายที่เป็นพี่ชายของเขา 3 ปี ครอบครัวของเขาอยู่ในหมู่บ้านชาวประมงเล็กๆในเปรกสบวบ จังหวัดกำปงธม ในสมัยที่ยังเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส<ref>{{cite news |url=https://www.nytimes.com/1997/08/06/world/pol-pot-s-siblings-remember-the-polite-boy-and-the-killer.html?pagewanted=2&src=pm
|title=Pol Pot's Siblings Remember The Polite Boy and the Killer – Page 2|newspaper=New York Times|date= 6 August 1997|last=Seth|first=Mydans|accessdate=16 April 2011}}</ref> เพ็น ซาลตเป็นชาวนา มีเนื้อที่เพียง 12 เฮกแตร์ จัดเป็นครอบครัวชนชั้นกลางในสมัยนั้น ครอบครัวนี้มีสายเลือดจีน-เขมร<ref>{{Harvnb|Short|2005|p=18}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.phnompenhpost.com/national/debating-genocide|title=Debating Genocide|last=Touch|first=Bora|date=2005-01-28|website=[[The Phnom Penh Post]]|publisher=|accessdate=2017-01-28|deadurl=no|archiveurl=http://web.archive.org/web/20170128214902/http://www.phnompenhpost.com/national/debating-genocide|archivedate=2017-01-28}}</ref> ใน พ.ศ. 2478 ซาลต ซอร์ไปเข้าโรงเรียนคาทอลิกในพนมเปญ โดยอยู่กับเมียกที่เป็นญาติของเขา ซี่งเธอเป็นนางรำหลวง<ref>Chandler, David P., 1992, ''Brother Number One: A political biography of Pol Pot'', Silkworm Books, Thailand: 8</ref> ที่ไปอยู่ในวังตั้งแต่ 8 ขวบ<ref name="รุ่งมณี"/> เคยบวชเป็นสามเณรเมื่ออายุ 10 ขวบ ซอร์พักกับเมียกจนถึง พ.ศ. 2490 จึงเข้าเรียนที่ลิซี สีสุวัตถ์
 
== ปารีส ==
ต่อมา ซอร์ไปเรียนที่โรงเรียนเทคนิคที่รุสเซยแกว ทางเหนือของพนมเปญ และได้ผ่านไปเรียนเทคนิคที่ฝรั่งเศส เขาเรียนเกี่ยวกับวิทยุอิเล็กทรอนิกส์ในปารีสตั้งแต่ พ.ศ. 2492 – 2496 เขาได้ไปร่วมงานแรงงานนานาชาติที่[[ซาเกร็บ]] [[ยูโกสลาเวีย]]เมื่อ พ.ศ. 2493 หลังจากที่โซเวียตยอมรับเวียดมินห์เป็นรัฐบาลเวียดนามใน พ.ศ. 2493 แนวคิดต่อต้านอาณานิคมของ[[พรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส]]เป็นที่ดึงดูดของนักเรียนชาวกัมพูชารวมทั้งซอร์ ใน พ.ศ. 2494 เขาเข้าร่วมเป็นหน่วยของพรรคคอมมิวนิสต์ในองค์กรลับ ซึ่งควบคุมนักศึกษาเขมรในปีเดียวกัน และอีกไม่กี่เดือน เขาเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์
เส้น 53 ⟶ 54:
หลังจากที่กัมพูชาได้รับเอกราช พรรคฝ่ายซ้ายและพรรคฝ่ายขวาในกัมพูชาได้ต่อสู้กันเพื่อจัดตั้งรัฐบาลใหม่ พระนโรดม สีหนุ กษัตริย์กัมพูชาได้จัดตั้งพรรคการเมืองต่อต้านทั้งสองกลุ่ม โดยใช้กำลังตำรวจและทหารในการกดดัน การเลือกตั้งที่ไม่โปร่งใสใน พ.ศ. 2498 ทำให้ฝ่ายซ้ายของกัมพูชาหมดความหวังที่จะต่อสู้ตามกฎหมาย ขบวนการสังคมนิยมได้เปลี่ยนไปใช้การต่อสู้แบบกองโจร เมื่อซอร์กลับสู่พนมเปญ เขาเข้าร่วมกับกลุ่มพรรคฝ่ายซ้าย ซอร์แต่งงานกับเขียว พอนนารี เมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2499 พอนนารีไปเป็นครูที่ลิซี สีสุวัตถ์ ส่วนซอร์ไปสอนวรรณคดีฝรั่งเศสและประวัติศาสตร์ที่โรงเรียนเอกชนที่ตั้งขึ้นใหม่ชื่อจำเริญวิชา<ref name=camnet>{{Cite news
|url=http://www.camnet.com.kh/cambodia.daily/selected_features/khiev.htm
|title=Sister No. 1 The Story of Khieu Ponnary, Revolutionary and First Wife of Pol Pot |author=Thet Sambath |date=20 October 2001 |publisher=''The Cambodia Daily'', WEEKEND |accessdate=15 November 2007}}</ref>เขาเคยออกหนังสือพิมพ์ชื่อสามักกี ร่วมกับพี่ชายชื่อ ลต ฉาย<ref name="รุ่งมณี"/> ต่อมาถูกรัฐบาลของเจ้า[[สีหนุ]]สั่งปิด
 
== กบฏ ==
ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2505 รัฐบาลได้จับกุมผู้นำส่วนใหญ่ของกรมประชาชนซึ่งเป็นพรรคฝ่ายซ้ายก่อนการเลือกตั้ง ในเดือนมิถุนายน หนังสือพิมพ์และสื่ออื่นๆถูกปิด ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2505 ตู สามุตซึ่งเป็นเลขาธิการทั่วไปของพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชาถูกจับกุมและถูกสังหารในที่สุด ซอร์จึงได้ขึ้นเป็นผู้นำ ใน พ.ศ. 2506 พรรคได้จัดการประชุมและเลือกซอร์ขึ้นเป็นเลขาธิการพรรค ในเดือนมีนาคม ซอร์ได้ไปซ่อนตัวหลังจากชื่อของเขาปรากฏในบัญชีดำของพระนโรดม สีหนุ เขาหนีไปยังแนวชายแดนเวียดนามและร่วมกับหน่วยของชาวเวียดนามต่อสู้กับ[[เวียดนามใต้]] ต้นปี พ.ศ. 2507 ซอร์ติดต่อกับเวียดนามให้ช่วยเหลือนักสังคมนิยมชาวกัมพูชาให้ตั้งค่ายตามแนวชายแดน ที่ค่ายนี้เอง แนวคิดของเขมรแดงได้พัฒนาขึ้นมา พรรคได้ทำลายแนวคิดแบบลัทธิมาร์ก ประกาศให้ชาวนาเป็นชนชั้นกรรมาชีพที่แท้จริงและเป็นเลือดแห่งการปฏิวัติ คณะกรรมการของพรรคได้สร้างสังคมแบบฟิวดัลขึ้นมา
เส้น 59 ⟶ 61:
หลังจากการกดดันของเจ้าสีหนุใน พ.ศ. 2508 กองกำลังเขมรแดงของซอร์เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ครูและนักเรียนที่นิยมฝ่ายซ้ายเดินทางไปยังชนบทเพื่อร่วมขบวนการในเดือนเมษายน พ.ศ. 2508 ซอร์เดินทางไปยัง[[เวียดนามเหนือ]]เพื่อขอความช่วยเหลือและสนับสนุนในการต่อต้านรัฐบาลกัมพูชา เวียดนามเหนือปฏิเสธการสนับสนุนเพราะกำลังเจรจากับรัฐบาลกัมพูชา พระนโรดม สีหนุสัญญาว่าจะยอมให้ชาวเวียดนามใช้แผ่นดินและท่าเรือของกัมพูชาในสงครามต่อต้านเวียดนามใต้ หลังจากกลับสู่กัมพูชาใน พ.ศ. 2509 ซอร์ได้ประชุมพรรคอย่างลับๆ เปลี่ยนชื่อพรรคเป็นพรรคคอมมิวนิสต์กัมปูเจีย และเตรียมพื้นที่สำหรับการลุกฮือ
ต้นปี พ.ศ. 2509 การต่อสู้เกิดขึ้นในชนบทระหว่างผู้ใช้แรงงานและรัฐบาลเกี่ยวกับราคาข้าว การที่รัฐบาลปฏิเสธการเจรจาอย่างสันติทำให้โอกาสเป็นของฝ่ายสังคมนิยม ต้นปี พ.ศ. 2510 ซอร์ตัดสินใจให้มีการลุกขึ้นสู้ระดับชาติ แม้ว่าเวียดนามเหนือปฏิเสธการให้ความช่วยเหลือ การลุกขึ้นสู้เกิดขึ้นเมื่อ 18 มกราคม พ.ศ. 2511 ทางใต้ของ[[พระตะบอง]]
 
== ขึ้นสู่อำนาจ ==
ใน พ.ศ. 2512 ซอร์ได้เรียกประชุมพรรคเพื่อเปลี่ยนกลยุทธการโฆษณาชวนเชื่อ ก่อน พ.ศ. 2512 การต่อต้านสีหนุถือเป็นกลยุทธสำคัญ แต่ในปีนี้ กลยุทธเปลี่ยนเป็นต่อต้านพรรคฝ่ายขวาของกัมพูชาและกลุ่มที่นิยมสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นการเปลี่ยนนโยบายสาธารณะแต่ไม่ได้เปลี่ยนมุมมองส่วนบุคคลของเขา
เส้น 76 ⟶ 79:
 
การรุกคืบครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นในเดือนมกราคม พ.ศ. 2518 และพระนโรดม สีหนุได้ประกาศรายชื่อบัญชีดำของซอร์ ซึ่งบุคคลเหล่านี้จะถูกฆ่าทันทีที่ซอร์ชนะ รายชื่อนี้ตอนแรกมี 7 คน ต่อมาเพิ่มเป็น 23 คน และรวมรายชื่อของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาล โดยเฉพาะผู้ที่คุมทหารและตำรวจ ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2518 รัฐบาลของสภาสูงสุดแห่งชาติจัดตัวผู้นำใหม่ เพื่อเจรจามอบตัวต่อเขมรแดง นำโดย[[สัก สุตสคาน]]ซึ่งเคยเรียนในฝรั่งเศสกับซอร์ และเป็นญาติกับ[[นวน เจีย]] ซอร์ตอบสนองโดยประกาศว่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับสภาสูงสุดแห่งชาติจะถูกฆ่า รัฐบาลใหม่นี้ล่มสลายเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2518
 
== ผู้นำกัมปูเจีย ==
{{บทความหลัก|กัมพูชาประชาธิปไตย}}
เส้น 95 ⟶ 99:
ใน พ.ศ. 2519 ระบบของพล พตได้จัดแบ่งชาวกัมพูชาออกเป็น 3 กลุ่ม คือ ผู้มีสิทธิ์เต็ม ผู้มีสิทธิ์แข่งขัน และผู้อาศัย ผู้อาศัยส่วนใหญ่เป็นประชาชนใหม่ที่ออกจากเมืองมาอยู่ในคอมมูน<ref>
{{cite book
| last1 = Jackson
| first1 = Karl D.
| chapter = The Ideology of Total Revolution
| editor1-last = Jackson
| editor1-first = Karl D.
| title = Cambodia, 1975-1978: Rendezvous with Death
| url = https://books.google.com/books?id=noWXAwAAQBAJ
| publisher = Princeton University Press
| publication-date = 2014
| page = 52
| isbn = 9781400851706
| accessdate = 2015-04-17
| quote = [...] the population of Democratic Kampuchea was divided into three categories, based on their class backgrounds and their political pasts: individuals with full rights (''penh sith''), those who were candidates for full rights (''triem''), and those who had no rights whatever (''bannheu''). [...] The lowest category, the ''bannheu'' or depositees, had no rights whatever, not even the right to food. These were former landowners, army officers, bureaucrats, teachers, merchants, and urban residents [...].
}}
</ref> ได้รับอาหารเพียงน้ำข้าว 2 ชามต่อวัน ซึ่งทำให้เกิดความอดอยากไปทั่ว ประชาชนใหม่ไม่มีสิทธิ์เลือกตั้งในวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2519 แม้ว่ารัฐธรรมนูญจะให้สิทธิ์ทุกคนที่อายุมากกว่า 18 ปี ผู้นำเขมรแดงออกอากาศทางวิทยุกระจายเสียงที่ควบคุมโดยรัฐ กล่าวว่าต้องการประชากรเพียง 1-2 ล้านคนในการสร้างสังคมใหม่ ดังนั้น “เก็บคุณไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ทำลายคุณไปก็ไม่มีความเสียหาย” <ref name="children_of_cambodias_killing_fields">Children of Cambodia's Killing Fields, ''Worms from Our Skin.'' Teeda Butt Mam. Memoirs compiled by Dith Pran. 1997, [[Yale University]]. ISBN 978-0-300-07873-2. [https://books.google.com/books?id=FjEpaj1F9VoC&printsec=frontcover&source=gbs_summary_r&cad=0#PPA13,M1 Excerpts available from Google Books].</ref>
เส้น 116 ⟶ 120:
 
พล พต ดำเนินนโยบายเป็นพันธมิตรกับสาธารณรัฐประชาชนจีนและต่อต้านสหภาพโซเวียต ในขณะที่เวียดนามเป็นมิตรกับสหภาพโซเวียต จีนได้สนับสนุนอาวุธแก่เขมรแดงก่อนจะครองอำนาจ ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2519 พล พตแสดงความเป็นศัตรูกับเวียดนาม มีการป้องกันชายแดนอย่างเข้มงวด การกระทำของพล พตเป็นการตอบโต้การประชุมใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามครั้งที่ 4 ซึ่งรับรองความสัมพันธ์แบบพิเศษระหว่างเวียดนามกับลาวและกัมพูชา ซึ่งเกี่ยวข้องกับการที่เวียดนามจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับการสร้างและป้องกันประเทศทั้งสอง พล พตต่างจากผู้นำประเทศคอมมิวนิสต์ทั่วไปคือเก็บตัวเองเป็นความลับในช่วงสองปีที่ครองอำนาจ พรรคเรียกตัวเองว่าอังกอร์ จนกระทั่งสุนทรพจน์เมื่อ 15 เมษายน พ.ศ. 2520 พล พตจึงประกาศถึงการมีอยู่ของพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ผู้สังเกตการณ์ต่างชาติยืนยันว่า พล พต คือซาลต ซอร์
 
== ความขัดแย้งกับเวียดนาม ==
ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2518 ทหารเขมรแดงเข้ายึด[[เกาะฝูกว๊ก]] ก่อนถูกเวียดนามยึดคืนได้ ใน พ.ศ. 2520 ความสัมพันธ์กับเวียดนามเริ่มแย่ลง มีการปะทะตามแนวชายแดนในเดือนมกราคม พล พตป้องกันแนวชายแดนของตนด้วยการส่งทหารรุกเข้าไปในดินแดนเวียดนาม การเจรจาล้มเหลวทำให้เกิดปัญหาตามแนวชายแดนเพิ่มขึ้น ในวันที่ 30 เมษายน ทหารกัมพูชาโจมตีเวียดนาม ทำให้รัฐบาลและชาวเวียดนามต่อต้านเขมรแดง ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2519 เวียดนามส่งกองทัพอากาศเข้าโจมตีกัมพูชา เวียดนามบังคับให้ลาวลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพทำให้เวียดนามสามารถควบคุมลาวได้ ในกัมพูชาทางภาคตะวันออกได้ปลุกระดมให้ทำสงครามเพื่อยึด[[ขะแมร์กรอม]]กลับคืนมา
เส้น 123 ⟶ 128:
นักสังคมนิยมกัมพูชาก่อกบฏในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2521 ทหารของพล พตไม่สามารถปราบปรามได้อย่างรวดเร็ว ในวันที่ 10 พฤษภาคม สถานีวิทยุของพล พตออกอากาศว่าต้องกำจัดชาวเวียดนาม 50 ล้านคน และต้องแยกแยกความบริสุทธิ์ของชาวกัมพูชาภาคตะวันออก 1.5 ล้านคน ที่ร่างกายเป็นเขมรแต่จิตใจเป็นเวียดนาม ประชาชนอย่างน้อย 1 แสนคนถูกประหารชีวิตภายใน 6 เดือน ในช่วงปลายปีนั้น เวียดนามได้รุกรานกัมพูชาเพื่อล้มล้างรัฐบาลของกัมพูชา ซึ่งเวียดนามถือว่าเป็นการป้องกันตนเอง ฝ่ายเขมรแดงพ่ายแพ้ กลุ่มของพล พตเคลื่อนย้ายมายังแนวชายแดนไทย ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2522 เวียดนามจัดตั้งรัฐบาลใหม่ นำโดยฝ่ายต่อต้านเขมรแดงคือ เฮง สำริน พล พตจัดตั้งกลุ่มของตนเองขึ้นมาใหม่ที่แนวชายแดนไทย กองทัพไทยเขมรแดงเป็นกันชนเพื่อให้ทหารเวียดนามอยู่ห่างจากชายแดนไทย และยังมีรายได้ในการขนส่งอาวุธจากจีนไปให้เขมรแดง พล พตจัดตั้งกองทัพใหม่ทางตะวันตกของกัมพูชาโดยได้รับการสนับสนุนจากสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยสนับสนุนทั้งการเงินและการทหารตั้งแต่ พ.ศ. 2522 พล พตอาศัยในเขตพนมมาลัย เขาได้ให้สัมภาษณ์เมื่อราว พ.ศ. 2523 ประณามฝ่ายต่อต้านเขาว่าเป็นหุ่นเชิดของเวียดนาม
 
สหประชาชาติได้ยอมรับแนวร่วมเขมรสามฝ่ายหรือ[[รัฐบาลผสมกัมพูชาประชาธิปไตย]] (Coalition Government of Democratic Kampuchea: CGDK) ซึ่งรวมเขมรแดงด้วยใน พ.ศ. 2525 แต่ไม่รับรอง[[สาธารณรัฐประชาชนกัมพูชา]] ใน พ.ศ. 2528 เขาได้เกษียณออกจากตำแหน่งต่างๆในเขมรแดง [[เขียว สัมพัน]] ขึ้นเป็นผู้นำแทนพล พต ในปี พ.ศ. 2528 แต่เชื่อกันว่าพล พต ยังคงกุมอำนาจที่แท้จริงศูนย์กลางของเขมรแดงที่พนมมาลัยถูกทำลาย พล พตหนีเข้ามาอยู่ในไทยราว 6 ปี ศูนย์กลางของเขาอยู่ที่แนวชายแดนไทยใกล้จังหวัดตราด แม้จะออกจากตำแหน่งผู้นำใน พ.ศ. 2528 แต่ยังคือเป็นผู้นำโดยพฤตินัย ผู้รับถ่ายโอนอำนาจทหารไปจากเขาคือ[[ซอน เซน]]
 
ใน พ.ศ. 2529 พล พตไปปักกิ่งเพื่อรักษามะเร็งจนถึง พ.ศ. 2531 ใน พ.ศ. 2532 เวียดนามถอนทหารออกจากกัมพูชา เขมรแดงจัดตั้งพื้นที่ขึ้นใหม่ทางตะวันตกของกัมพูชาใกล้ชายแดนไทย พล พตเดินทางกลับมาถึงกัมพูชา ในปี [[พ.ศ. 2534]] กลุ่มต่างๆ ในเขมรลงนามสันติภาพขอให้มีการเลือกตั้งที่กำกับโดยสหประชาชาติ แต่แล้วเขมรแดงก็ปฏิเสธผลการเลือกตั้งที่จะได้รัฐบาลผสมในปี [[พ.ศ. 2535]] แม้ว่าจะเสียกำลังพลไปจำนวนมากแล้วก็ตาม และยังคงต่อสู้กับรัฐบาลใหม่ การต่อสู้ดำเนินต่อไปถึง พ.ศ. 2539 รัฐบาลมีนโยบายที่จะเจรจากับกลุ่มเขมรแดงเพื่อยุติการสู้รบ พล พตสั้งประหารชีวิตซอน เซนพร้อมกับสมาชิกในครอบครัวเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2540 เนื่องจากพยายามเจรจากับฝ่ายรัฐบาล แม้ว่าเขาจะปฏิเสธในภายหลังว่าไม่ได้สั่ง เขาเคลื่อนย้ายขึ้นเหนือแต่ถูกตา มก จับตัวได้เมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2540 ในเดือนกรกฎาคม เขาถูกตัดสินให้กักขังไว้ในบ้านด้วยข้อหาฆาตกรรมซอน เซน
เส้น 139 ⟶ 144:
 
== แหล่งข้อมูลอื่น ==
* [http://www.manager.co.th/Around/ViewNews.aspx?NewsID=9490000021635 เว็บไซต์ประวัติพล พต ]
 
{{เริ่มกล่อง}}
{{สืบตำแหน่ง|ตำแหน่ง=นายกรัฐมนตรี[[กัมพูชาประชาธิปไตย]]|ก่อนหน้า=[[เขียว สัมพัน]]|ถัดไป=[[เขียว สัมพัน]]|ปี=1976 – 1980}}
{{สืบตำแหน่ง|ตำแหน่ง=เลขาธิการ[[พรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา]]|ก่อนหน้า=[[ตู สามุต]] |ถัดไป=ตัวเอง<br />พรรคกัมพูชาประชาธิปไตย|ปี=1963 - 1981}}
{{สืบตำแหน่ง|ตำแหน่ง=เลขาธิการพรรคกัมพูชาประชาธิปไตย|ก่อนหน้า=ตัวเอง<br />พรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา|ถัดไป=[[เขียว สัมพัน]]|ปี=1981 - 1985}}
{{สืบตำแหน่ง|ตำแหน่ง=ผู้บัญชาการทหารสูงสุด กองกำลังเขมรแดง|ก่อนหน้า=-|ถัดไป=[[ซอน เซน]]|ปี=1980 - 1985}}
{{จบกล่อง}}
 
{{นายกรัฐมนตรีกัมพูชา}}
{{เกิดปี|2468}}{{ตายปี|2541}}
 
{{อายุขัย|2468|2541}}
[[หมวดหมู่:พล พต| ]]
[[หมวดหมู่:นายกรัฐมนตรีกัมพูชา]]
[[หมวดหมู่:นักการเมืองกัมพูชา]]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/พล_พต"