ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เรเจป ไตยิป แอร์โดอัน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 34:
'''เรเจป ไตยิป แอร์โดอัน''' ({{lang-tr|Recep Tayyip Erdoğan}}, เกิด 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1954) เป็นนักการเมืองชาวตุรกีซึ่งปัจจุบันเป็นประธานาธิบดีตุรกีนับแต่ปี 2547 เดิมเขาเป็นนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ปี 2546 ถึง 2557 และนายกเทศมนตรีอิสตันบูลตั้งแต่ปี 2537 ถึง 2541 เขาก่อตั้งพรรคความยุติธรรมและการพัฒนา (AKP) ในปี 2544 และนำพรรคชนะการเลือกตั้งทั่วไปในปี 2545 2550 และ 2554 ก่อนลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบ่ดีในปี 2557 เขามาจากภูมิหลังการเมืองอิสลามมิสต์ (Islamist) และอธิบายตนเองว่าเป็นประชาธิปไตยอนุรักษนิยม เขาส่งเสริมอนุรักษนิยมทางสังคมและนโยบายเศรษฐกิจแบบเสรีนิยม<ref name="foxnews.com">{{cite news|url=http://www.foxnews.com/world/2014/08/21/turkey-davutoglu-expected-to-be-docile-prime-minister-with-erdogan-calling/|title=Turkey's Davutoglu expected to be a docile Prime Minister with Erdogan calling the shots|agency=Associated Press|publisher=''Fox News''|date=21 August 2014|accessdate=27 November 2014}}</ref> ภายใต้รัฐบาลเขา ประชาธิปไตยในประเทศตุรกีถดถอย
แอร์โดอันเคยเล่นฟุตบอลให้กับทีมคาซิมบาซาก่อนได้รับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีอิสตันบูลในปี 2537 จากพรรคสวัสดิการอิสลามมิสต์ เขาถูกริบตำแหน่ง ห้ามรับตำแหน่งทางการเมือง และจำคุกสี่เดือน ฐานอ่านบทกวีซึ่งส่งเสริมมุมมองการปกครองทางศาสนาระหว่างสุนทรพจน์ในปี 2541 แอร์โดอันทิ้งนโยบายอิสลามมิสต์เปิดเผยและตั้งพรรค AKP ซึ่งเป็นอนุรักษนิยมสายกลางในปี 2544 หลังพรรคชนะการเลือกตั้งถล่มทลายในปี 2555 ผู้ร่วมก่อตั้งพรรค อับดุลลาห์
รัฐบาลแอร์โดอันควบคุมการเจรจาสมาชิกภาพของตุรกีในสหภาพยุโรป การฟื้นฟูเศรษฐฏิจหลังภาวะการเงินตกต่ำในปี 2544 การเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญผ่านการลงประชามติในปี 2550 และ 2553 นโยบายต่างประเทศออตโตมันใหม่ และการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานอย่างถนน สนามบินและเครือข่ายรถไฟความเร็วสูง<ref>{{cite news |url=https://www.reuters.com/article/2013/02/18/us-turkey-constitution-idUSBRE91H0C220130218|title=Erdogan's ambition weighs on hopes for new Turkish constitution|author=Nick Tattersall|date=28 February 2013|publisher=Stratejik Boyut|accessdate=9 July 2013}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.metrogroup.de/internet/site/ts_turkey/print/234842/Len/index.html |title=Growing consumption|date=24 November 2011 |work=Metro Group|accessdate=28 July 2012}}</ref> และสุดท้ายวิกฤตเงินตราและหนี้ตุรกีปี 2561<ref name=e101>{{cite web|url=https://foreignpolicy.com/2018/05/25/erdogan-is-a-mad-economist-and-turkey-is-his-laboratory/|title=Erdogan Is Failing Economics 101|date=25 May 2018|publisher=Foreign Policy|author=Borzou Daragahi}}</ref><ref name=challenge>{{cite web|url=https://www.ft.com/content/79317f20-67f5-11e8-8cf3-0c230fa67aec|title=Inflation rise poses challenge to Erdogan as election looms|date=5 June 2018|publisher=Financial Times}}</ref><ref name=crash>{{cite web|url=https://www.washingtonpost.com/business/2018/07/13/turkeys-economy-looks-like-its-headed-big-crash/|title=Turkey's economy looks like it's headed for a big crash|date=13 July 2018|publisher=Washington Post|author=Matt O'Brien}}</ref> ด้วยความช่วยเหลือของขบวนการกูเลน แอร์โดอันสามารถกำราบอำนาจของกองทัพผ่านคดีความในศาล ปลายปี 2555 รัฐบาลของเขาเริ่มการเจรจาสันติภาพกับพรรคแรงงานเคอร์ดิสถานเพื่อยุติการก่อการกำเริบของพรรคฯ ซึ่งเริ่มตั้งแต่ปี 2521 การหยุดยิงล้มเหลวในปี 2558 นำไปสู่การบานปลายของความขัดแย้งรอบใหม่ ในปี 2559 มี[[ความพยายามรัฐประหารในประเทศตุรกี พ.ศ. 2559|ความพยายามรัฐประหารที่ไม่สำเร็จ]]ต่อแอร์โดอันและสถาบันของรัฐตุรกี เกิดการกวาดล้างและภาวะฉุกเฉินที่กำลังดำเนินอยู่ตามมา
นักรัฐศาสตร์ไม่ถือว่าประเทศตุรกีเป็นประชาธิปไตยสมบูรณ์อีกต่อไป โดยยึดการขาดการเลือกตั้งที่อิสระและยุติธรรม การกวาดล้างและจำคุกฝ่ายตรงข้าม การจำกัดเสรีภาพสื่อและความพยายามของแอร์โดอันในการขยายอำนาจบริหารของเขาและลดความรับผิดของฝ่ายบริหารของเขา<ref name=":0">{{Cite news|url=https://www.washingtonpost.com/news/monkey-cage/wp/2016/12/08/is-there-still-hope-for-turkish-democracy/|title=Is there still hope for Turkish democracy?|last=Yildirim|first=A. Kadir|date=2016-12-08|work=Washington Post|access-date=2018-06-27|last2=Lynch|first2=Marc|language=en-US|issn=0190-8286}}</ref><ref>{{Cite journal|last=|first=|date=2016|title=Rising competitive authoritarianism in Turkey|url=|journal=Third World Quarterly|volume=|pages=|doi=10.1080/01436597.2015.1135732|via=}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://freedomhouse.org/report/freedom-world/2018/turkey|title=Turkey|website=freedomhouse.org|language=en|access-date=2018-06-27}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.washingtonpost.com/amphtml/news/theworldpost/wp/2018/06/25/erdogan/?__twitter_impression=true|title=Turkey takes a big step toward nationalist fascism|website=www.washingtonpost.com|access-date=2018-06-27}}</ref> การประท้วงครั้งใหญ่ในปี 2556 เกิดจาก
==อ้างอิง==
|