ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดีเซมเบอร์ (วงดนตรี)"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Manop (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
{{ไม่เป็นสารานุกรม}}
{{กล่องข้อมูล นักดนตรี
| ชื่อ = ดีเซมเบอร์
เส้น 29 ⟶ 28:
วง Death Metal ของไทยวงแรกที่เปิดตัว สร้างชื่อด้วยทำนองเพลง และเนื้อหาอันแปลกแยก ด้วยความจริงใจ ตรงไปตรงมา หนักไปทางสบถและหยาบคายพอสมควร
เนื้อหาเพลงที่วนเวียนแต่เรื่องของความตาย สงคราม การเมือง และความวิปริตของสังคม หน้าปกเทป EP ที่มีเพียงแค่ 4 เพลง กลายเป็นอัลบั้มหายากไปเสียแล้ว (หน้าปกเป็นรูปผู้หญิงเปลือยกาย โดนตอกตะปูไว้ไม้ที่ไขว้กันเหมือนกางเขน บนพื้นดำสนิท) พวกเขาออกอัลบั้มมาภายใต้สังกัด จุติภูติ เร็คคอร์ดส์
สมาชิกในวงหลักๆ ก็มีเพียงสองคน คือ มือกีต้าร์ (ต้น สยาม ชุมทอง)และ มือเบส ส่วนมือกลองนั้น ยังไม่มี เพราะว่าใช้กลอง electronics
พวกเขาเติบโตมาอย่างเงียบๆ พร้อมกับแฟนเพลงเดนตายที่ให้การสนับสนุนทุกที่ ที่เขาเดินทางไปแสดง
ในช่วงกระแสเพลงนอกกระแส เบ่งบาน พวกเขาได้รับการเชื้อเชิญจากค่ายเพลงใหญ่ๆ ที่หันมาเอาดีกับวงใต้ดินที่มีฝีมือ มาออกอัลบั้มแล้วทำการตลาดให้ หลายค่าย ซึ่งแน่นอนว่าความเปลี่ยนแปลงนั้นต้องเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขายังคงความแรงของจังหวะ และท่วงทำนอง แต่เนื้อหานั้นอาจจะเบาลงไปบ้าง เพราะต้องการได้คนฟังกลุ่มใหม่ๆ (เนื่องจากเหตุผลทางการตลาดที่ต้องการ กลุ่มคนฟังที่กว้างขึ้น)
ในฐานะที่ผมรู้จักเพลงของพวกเขาในรุ่นแรกๆ และฟังมาหลายอัลบั้ม ทั้งที่ทำเอง และ ออกกับค่ายใหญ่ การทำงานในสไตล์ของพวกเขา นั้นหยุดไว้ที่อัลบั้ม “คลั่ง” หลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยสัมผัสกับอัลบั้มที่ดุเดือดเลือดพล่านของพวกเขาอีก
แกนนำของวง อย่างพี่ต้น มือกีต้าร์ หน้าโหด ยังมีผลงานออกมาในชื่ออื่นๆ อีกสองวง คือ โชกุน จัมพ์ และ ซาแน็กซ์ (แต่ไม่เป็นที่รู้จักกันมากนัก เนื่องจากขาดจุดขายที่ชัดเจน ผสมกับการตลาดที่ถือว่าน้อยไปหน่อยสำหรับแนวเพลง ร๊อค เมนสตรีม)
แต่ถือว่าก็ดีครับ ที่มีการแยกประเภทของสินค้า ด้วยการใช้ชื่ออื่น ทำให้แฟนเพลงแยกแยะออกได้ ว่างานของ ซาแนกซ์ และ โชกุน จัมพ์ นั้น เป็นงานที่สร้างขึ้นมาเพื่อการอยู่รอดในธุรกิจเพลง)
 
ล่าสุดพวกเขาได้ปรับปรุงสมาชิกภายในวงกันอีกครั้ง และ ออกอัลบั้มภายใต้สังกัดอิสระ เรียกได้ว่า “ทำมือ” กันอีกครั้ง ไม่มีสายส่ง ไม่มีการตลาด จะรู้จักก็ผ่านข่าวสารของแฟนๆ และสื่อดนตรีแนวหนักกระโหลกเท่านั้น
อัลบั้มชุดนี้ ของ Dezember ใช้ชื่อชุดว่า Naturalism เป็นการกลับมาทำงานมาทำงานแบบเดิมๆ ที่เราเคยสัมผัสกันในอัลบั้มสอง (กลองสด ดนตรีอัดกันแหลกราญ สบถกันอย่างเมามัน)
ชุดนี้มีการเปลี่ยนกระบอกเสียงของวงใหม่ (ออฟ) น้ำเสียงยังคงโหดเหี้ยมตามสไตล์ แต่ไม่กดต่ำ เหมือน “กุ้ง” ในชุดสอง จึงทำให้ฟังได้ชัดถ้อยชัดคำมากขึ้น ส่วนตัว เมื่อได้ลองฟังแล้ว รู้สึกว่า การร้องของเขา เหมือนการอ่านบทอาขยาน (ไม่ได้ยานคาง แต่เป็นทำนองเสียงสูงต่ำแบบนั้น) แปลกหูไปนิดนึง เพราะเคยฟังแต่”สำรอกทำนองเดียว”
สำหรับภาคดนตรีนั้น พี่ต้น ยังคงวาดลวดลาย สวิงสวายได้ยอดเยี่ยมเหมือนเดิม การหยุดพักจังหวะแน่นๆ ระหว่างเพลงเป็น ลีดกีตาร์โชว์ความไวของนิ้ว กลายเป็นเอกลักษณ์ของ Dezember ไปเสียแล้ว
กลองหนักแน่น ด้วยฝีเท้าของรัตน์ โกบายาชิ สมาชิกวงตั้งแต่ชุดสองเป็นต้นมา รัวเร็ว หนักแน่น และแม่นยำ เข้าขากับมือกีต้าร์ อันนี้ ต้องยกให้พวกเขาจริงๆ..
 
8 เพลง สำหรับชุดนี้ อาจจะดูน้อยไปหน่อย หลังจากที่คอยกันมาหลายปี แต่เมื่อลองฟัง พบว่าแต่ละเพลงนั้น มีความยาวมากกว่า 3 นาที รูปแบบของเพลงมีจังหวะหลายแบบผสมกันไป ทั้งช้าเร็ว หลากหลายรูปแบบ ชนิดที่เอาไปแกะเล่นเอง ต้องมึนอย่างแน่นอน
8 เพลงที่คิดว่าน้อย จึงถือว่าสมควรแล้วกับความซับซ้อนของรายละเอียดเพลง
เนื่องจากชุดนี้เป็นงานทำมือ ดังนั้น จึงไม่ต้องสนใจกับความรุนแรงในการเลือกใช้คำพูด สบถกันเต็มที่ เนื้อหาของเพลงทั้งหมด ว่าด้วยเรื่องศาสนา คนเลว สังคมที่ฟอนเฟะ การมี Sex แบบไม่เลือกหน้า