ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอังกฤษเก่า"

| extinct = พัฒนากลายเป็น [[Middle Englishภาษาอังกฤษสมัยกลาง]] ในช่วง [[คริสต์ศตวรรษที่ 12]]

ภาษาอังกฤษเก่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่ชน[[แองโกล-แซ็กซอน]]อพยพเข้ามายัง[[เกาะบริเตน]] สร้างอิงแลนด์ขึ้น ใน[[คริสต์ศวรรษที่ 5]] จนถึงระยะเวลาหลังพวก[[นอร์มัน]]บุกรุกเข้าไปเมื่อ [[ค.ศ. 1066]] หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรกๆ นี้ ภาษาอังกฤษเก่าได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น [[ภาษาเคลติก]] (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สเก่า (บรรพบุรุษของภาษาแดนิชในปัจจุบัน) จากการบุกรุกของพวก[[ไวกิง]]จากทางเดนมาร์ก ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก หลังจากชาวนอร์แมนยกทัพเข้าชิงอังกฤษจากกษัตริย์แซ็กซอนมาปกครองได้ ใรปี ค.ศ. 1066 ภาษาของ[[อังกฤษสมัยแองโกล-นอร์มัน|ชาวแองโกล-นอร์มัน]] ซึ่งเป็น[[ภาษาฝรั่งเศส]]ตระกูลหนึ่ง ก็เข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษโดยกลายเป็นภาษาที่ชนชั้นปกครองใช้พูดกัน ในระยะนี้ภาษาอังกฤษจึงได้รับอิทธิพลจากภาษาแองโกล-นอร์มันอย่างมหาศาล และเป็นจุดเริ่มไปสู่จุดสิ้นสุดของยุคของภาษาอังกฤษเก่า โดยอิทธิพลของชาวนอร์มันที่มีต่อภาษาอังกฤษเก่า ทำให้เกิดวิวัฒนาการของ[[ภาษาอังกฤษสมัยกลาง]]ขึ้น