|
การศึกษาในสหราชอาณาจักรเป็นเรื่องการกระจายอำนาจ ซึ่งแต่ละประเทศมีระบบการศึกษาที่แยกจากกัน
ในขณะที่การศึกษาใน[[ประเทศอังกฤษ]]เป็นความรับผิดชอบของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกาาธิการ, การบริหารวันต่อวัน และการระดมทุนของโรงเรียนของรัฐเป็นความรับผิดชอบของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น.<ref>{{cite web|url=http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/20081230030407/http://www.dcsf.gov.uk/localauthorities/index.cfm |title=Local Authorities |publisher=Department for Children, Schools and Families |accessdate=21 December 2008}}</ref> '''การศึกษาของรัฐแบบถ้วนหน้า'''ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายได้รับการแนะนำทีละน้อยระหว่างปี 1870 ถึงปี 1944.<ref>{{cite book |author=Gordon, J.C.B. |title= Verbal Deficit: A Critique |publisher=Croom Helm |location =London |year=1981 |isbn=978-0-85664-990-5 |page=44 note 18}}</ref><ref>Section 8 ('Duty of local education authorities to secure provision of primary and secondary schools'), Sections 35–40 ('Compulsory attendance at Primary and Secondary Schools') and Section 61 ('Prohibition of fees in schools maintained by local education authorities ...'), Education Act 1944.</ref> ปัจจุบัน การศึกษาจะเป็นภาคบังคับจากวัย 5-16 (15 ถ้าเกิดหลังกรกฎาคมหรือสิงหาคม) ในปี 2011 แนวโน้มในการศึกษาวิชาคณิตศาสตร์ระหว่างประเทศและวิทยาศาสตร์ (TIMSS) ที่จัดให้นักเรียนอายุ 13-14 ปีในอังกฤษและเวลส์เป็นอันดับ 10 ในโลกสำหรับวิชาคณิตศาสตร์ และอันดับ 9 สำหรับวิทยาศาสตร์.<ref>{{cite news |url= http://news.bbc.co.uk/1/hi/education/7773081.stm |title= England's pupils in global top 10 |work=BBC News |date= 10 December 2008}}</ref> ส่วนใหญ่ของเด็กได้รับการศึกษาในโรงเรียนภาครัฐ, ส่วนเล็กๆเล็ก ๆ ของเด็กเหล่านั้นเลือกบนพื้นฐานของความสามารถทางวิชาการ สองอัตราส่วน 2 ในสิบ 10 สุดยอดของโรงเรียนที่มีการดำเนินการในแง่ของผลการสอบเทียบในปี 2006 เป็นโรงเรียนของรัฐด้านไวยากรณ์ กว่าครึ่งหนึ่งของนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยชั้นนำของอ๊อกฟอร์ด และเคมบริดจ์ได้มาจากโรงเรียนของรัฐ.<ref>{{cite news |url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/education/6905288.stm |title=More state pupils in universities |work=BBC News |date=19 July 2007}}</ref> แม้จะมีการลดลงในจำนวนที่เกิดขึ้นจริง สัดส่วนของเด็กในประเทศอังกฤษที่เข้าเรียนในโรงเรียนเอกชนได้เพิ่มขึ้นถึงกว่า 7% .<ref>{{cite news |url=http://www.guardian.co.uk/education/2007/nov/09/schools.uk |title=Private school pupil numbers in decline |newspaper= The Guardian |date=9 November 2007 |location=London |first=Donald |last=MacLeod |accessdate=31 March 2010}}</ref> ในปี 2010 กว่า 45% ของที่เรียนที่[[มหาวิทยาลัยอ๊อกซฟอร์ด]] และ 40% ที่มหาวิทยาลัย เคมบริดจ์มาจากนักเรียนจากโรงเรียนเอกชน ถึงแม้ว่าพวกเขาได้เข้าเรียนเพียง 7% ของ ประชากร.<ref>{{cite news |url= http://www.tes.co.uk/article.aspx?storycode=6055970 |title=Is Oxbridge still a preserve of the posh? |newspaper=TES |author=Frankel, Hannah |location =London |date=3 September 2010 |accessdate=9 April 2013}}</ref> มหาวิทยาลัยของอังกฤษอยู่ในหมู่ของมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก, [[มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์]], ที่[[มหาวิทยาลัย, อ๊อกซฟอร์ด]], [[มหาวิทยาลัยคอลเลจลอนดอน]] และ อิมพีเรียลคอลเลจลอนดอนถูกจัดอยู่ในระดับโลก 10 อันดับแรกในการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกปี 2010 โดย QS, เคมบริดจ์เป็นอันดับแรก.<ref>{{cite web|url=http://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2010/results |title=QS World University Rankings Results 2010 |accessdate=27 April 2011 |publisher=Quacquarelli Symonds}}</ref>โรงเรียน การศึกษา ภาคฤดูร้อน Lite Regal Education มีให้เลือกมากมายซึ่งจะช่วยให้นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 13-18 มีโอกาสเรียนรู้และเรียนรู้ในช่วง ฤดูร้อน ในวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของเคมบริดจ์ หรือมหาวิทยาลัยลอนดอน.
[[ไฟล์:Queen's University of Belfast, Lanyon building, May 2006.jpg|thumb|Queen's University Belfast, ที่สร้างขึ้นใน 1849<ref>Davenport, F.; Beech, C.; Downs, T.; Hannigan, D. (2006). ''Ireland''. Lonely Planet, 7th edn. ISBN 1-74059-968-3. p. 564.</ref>]]
การศึกษา ใน[[ประเทศสกอตแลนด์]] เป็นความรับผิดชอบของเลขาธิการรัฐมนตรีเพื่อการศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตที่มีการบริหารงานแบบวันต่อวัน และการระดมทุนของโรงเรียนของรัฐเป็น ความรับผิดชอบของหน่วยงานท้องถิ่น สองหน่วยงานที่ไม่ใช่แผนกสาธารณะมีบทบาทสำคัญในการศึกษาของสกอตแลนด์ หน่วยงานคณสมบัติของสกอต เป็นผู้รับผิดชอบในการพัฒนา, ให้การรับรอง, การประเมิน และประกาศนียบัตรรับรองคุณสมบัติอื่นๆนอกเหนือจากปริญญาบัตร ซึ่งจะถูกส่งไปที่โรงเรียนมัธยม, วิทยาลัยหลังมัธยมของการศึกษาต่อเนื่องและศูนย์อื่นๆ.<ref>{{cite web |url= http://www.sqa.org.uk/sqa/5656.html |title=About SQA |publisher=Scottish Qualifications Authority |date=10 April 2013 |accessdate=28 April 2013}}</ref> หน่วยงานการเรียนการสอนสกอตแลนด์ให้คำแนะนำ, การพัฒนาทรัพยากรและพนักงานให้เป็นมืออาชีพทางการศึกษา.<ref>{{cite web|url=http://www.ltscotland.org.uk/aboutlts/index.asp |title=About Learning and Teaching Scotland |publisher=Learning and Teaching Scotland|date= |accessdate=28 April 2013}}</ref> สก็อตแลนด์ได้ออกกฎหมายครั้งแรกสำหรับการศึกษาภาคบังคับในปี 1496.<ref>{{cite web |url= http://www.scotland.org/about/innovation-and-creativity/features/education/e_brain_drain.html |archiveurl= https://web.archive.org/web/20071204064525/http://www.scotland.org/about/innovation-and-creativity/features/education/e_brain_drain.html |archivedate=4 December 2007 |title=Brain drain in reverse |publisher=Scotland Online Gateway |date=July 2002 }}</ref> สัดส่วนของเด็กในสก็อตแลนด์ที่เข้าเรียนในโรงเรียนเอกชนมีเพียง 4% และได้เพิ่มขึ้นอย่างช้าๆในหลายปีที่ผ่านมา.<ref>{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/scotland/6563167.stm |title=Increase in private school intake|work=BBC News |date=17 April 2007}}</ref> นักเรียนสก็อตที่เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยของสก็อตไม่ได้จ่ายค่าเล่าเรียนหรือค่าใช้จ่ายการบริจาคบัณฑิต ({{lang-en|graduate endowment charges}}) เมื่อค่าธรรมเนียมต่างๆต่าง ๆ ถูกยกเลิกในปี 2001 และโครงการบริจาคบัณฑิตถูกยกเลิกในปี 2008<ref>{{cite news |url= http://news.bbc.co.uk/1/hi/scotland/7268101.stm |title= MSPs vote to scrap endowment fee |work=BBC News |date= 28 February 2008}}</ref> มหาวิทยาลัย แห่งสก็อตแลนด์อยู่ในกลุ่มของมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก, [[มหาวิทยาลัยเอดินบะระ|มหาวิทยาลัยแห่งเอดินบะระ]], [[มหาวิทยาลัยกลาสโกว์|มหาวิทยาลัยแห่งกลาสโกว์]] และ มหาวิทยาลัยเซนต์แอนดรู ทั้งหมดอยู่ในอันดับ 100 สูงสุดในโลกในการอันดับมหาวิทยาลัยโลกปี 2012 โดย OS, ที่มี [[มหาวิทยาลัยเอดินบะระ|มหาวิทยาลัยแห่งเอดินบะระ]] อยู่ในอันดับที่ 21.<ref>{{cite web|url=http://www.topuniversities.com/university-rankings/world-university-rankings/2012 |title=QS World University Rankings Results 2012 |accessdate=13 August 2013 |publisher=Quacquarelli Symonds}}</ref>
[[ประเทศเวลส์|รัฐบาลเวลส์]]มีความรับผิดชอบในการศึกษาในเวลส์ นักเรียนของเวลส์จำนวนมากได้รับการสอนทั้งหมดหรือส่วนใหญ่ในภาษาเวลส์; บทเรียนในภาษาเวลส์เป็นภาคบังคับสำหรับนักเรียนทุกคน จนอายุ 16.<ref>[http://wales.gov.uk/topics/educationandskills/parents/helpchildwelsh/whatchildlearn;jsessionid=LtdrLbCM21w0dlcTH1Crdy0J4H7Yg7XdqD1yVvpV2sHG8PX1BGZl!686978193?lang=en What will your child learn?]{{ลิงก์เสีย|date=เมษายน 2556}} The Welsh Assembly Government. Retrieved 22 January 2010.</ref> มีหลายแผนที่จะเพิ่มการให้ โรงเรียนเวลส์ชั้นกลางเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการสร้างเวลส์ให้เป็นแบบสองภาษาอย่างเต็มที่
การศึกษาในภาค[[ประเทศไอร์แลนด์เหนือของ|ไอร์แลนด์เหนือ]]เป็นความรับผิดชอบของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการจ้างงานและการเรียนรู้, ถึงแม้ว่าความรับผิดชอบในระดับท้องถิ่นจะมีการบริหารงานโดยมี 5 ห้าคณะกรรมการการศึกษาและห้องสมุด ที่ซึ่งครอบคลุมหลายพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน สภาหลักสูตร, การสอบและการประเมิน (CCEA) เป็นคณะทำงานที่รับผิดชอบในการให้คำแนะนำรัฐบาลในสิ่งที่ควรจะสอนในโรงเรียนของไอร์แลนด์เหนือ, การตรวจสอบมาตรฐานและการตัดสินคุณสมบัติ.<ref>{{cite web |author=CCEA |url= http://www.ccea.org.uk/ |title=About Us – What we do |publisher=Council for the Curriculum Examinations & Assessment |date= |accessdate=28 April 2013}}</ref>
=== การสาธารณสุข ===
|
