ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จาการ์ตา"

ชาว[[ประเทศเนเธอร์แลนด์|ดัตช์]]เข้ามาถึงจายาการ์ตาในตอนปลายของคริสต์ศตวรรษที่ 16 ใน[[พ.ศ. 2162]] กองกำลังของ[[บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์]] (Dutch East India Company) นำโดย[[ยัน ปีเตอร์โซน กุน]] (Jan Pieterszoon Coen) ยึดครองเมืองและเปลี่ยนชื่อจายาการ์ตาเป็น'''[[บาตาวียาฟียา]]''' (Batavia) ซึ่งเป็นชื่อ[[ภาษาละติน]]ของชนเผ่าที่อาศัยในเนเธอร์แลนด์ในสมัยโรมัน บาตาวีฟียาเป็นเมืองหลวงของอาณานิคม[[หมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์|อินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์]] (Dutch East Indies) ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 มีการขยายเมืองเมื่อชาวดัตช์เริ่มย้ายไปทางใต้ ไปที่พื้นที่สูงที่คาดว่ามีความอุดมสมบูรณ์กว่า ชาวอังกฤษยึดครองชวาใน [[พ.ศ. 2354]] และครองอยู่ 5 ปีระหว่างที่เนเธอร์แลนด์ทำ[[สงครามนโปเลียน]] (Napoleonic Wars) ในยุโรป ก่อนคืนให้ดัตช์

หลังจากที่การปกครองโดยตรงของเนเธอร์แลนด์ขยายไปทั่วทั้งหมู่เกาะในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20 ตอนต้น ความสำคัญของบาตาวีฟียาได้เพิ่มขึ้น กลยุทธ์ของดัตช์ที่จะยังคงอำนาจและรายได้ภาษี ทำให้การส่งออกจากพื้นที่ใด ๆ ในภูมิภาคแทบทั้งหมดจะต้องผ่านบาตาวียาฟียา ทำให้เมืองมีความสำคัญทางด้านการเมืองและเศรษฐกิจตราบจนถึงปัจจุบัน

[[ประเทศญี่ปุ่น]]ยึดครอง[[บาตาวียาฟียา]]ใน[[พ.ศ. 2485]] ระหว่าง[[สงครามโลกครั้งที่ 2]] และเปลี่ยนชื่อเมืองโดยกลับมาใช้ชื่อ จาการ์ตา เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากคนในท้องถิ่น หลังจากที่ญี่ป่นพ่ายแพ้สงครามใน พ.ศ. 2488 กองกำลังชาวดัตช์กลับเข้ายึดครองเมืองอีกครั้งหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่ชาวอินโดนีเซียได้ประกาศเอกราชไปก่อนแล้วในช่วงปลายสงคราม เมื่อวันที่ [[17 สิงหาคม]] [[พ.ศ. 2488]] จาการ์ตาเป็นศูนย์กลางของความพยายามของชาวดัตช์ที่จะยังคงอำนาจเหนืออาณานิคมเดิมระหว่างสงครามเอกราชอินโดนีเซีย ซึ่งยุติลงด้วยการรับรองการก่อตั้ง[[สาธารณรัฐอินโดนีเซีย]]เต็มรูปแบบเมื่อ [[พ.ศ. 2492]]