ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าสการะวุตพี"

เพราะการขาดสภาวะผู้นำของพระเจ้าสการะวุตพีเป็นการเปิดโอกาสให้[[พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้]] ยุวกษัตริย์จาก[[อาณาจักรตองอู]] อาณาจักรเล็ก ๆ ซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือและขุนศึกคู่พระทัยของพระองค์อย่าง[[พระเจ้าบุเรงนอง|บุเรงนอง]] กรีธาทัพลงมาโจมตีอาณาจักรหงสาวดีถึง 3 ครั้งคือ ค.ศ. 1534, 1537 และ 1538 โดยเฉพาะใน ค.ศ. 1538 พระเจ้าสการะวุตพีขาดแม่ทัพที่มีความสามารถและพระองค์ไม่มีพระทัยที่จะสู้รบรวมถึง[[สอพินยา]] (စောဗညား ''ซอบะญา'') เจ้าเมือง[[เมาะตะมะ]] ผู้เป็นพระเทวัน (พี่เขย) มิได้ส่งกำลังทหารมาช่วยจึงหนีไปพึ่งเมือง[[แปร]] ซึ่งขณะนั้นปกครองโดย[[พระเจ้านรปติแห่งแปร|พระเจ้านรปติ]] (နရပတိ) หรือในนวนิยายเรื่อง[[ผู้ชนะสิบทิศ]]เรียก '''พระเจ้านรบดี''' ผู้เป็นพระเทวัน (พี่เขย) อีกพระองค์หนึ่ง ในที่สุดตองอูก็เข้ายึดหงสาวดีได้โดยไม่เสียเลือดเนื้อทำให้อาณาจักรหงสาวดีของชาวมอญที่รุ่งเรืองมากว่า 252 ปีต้องล่มสลายลง พระเจ้าสการะวุตพีได้เสด็จไปยังเมืองแปรเพื่อให้พันธมิตรอย่างแปรและ[[รัฐฉาน]]และพระเจ้านรปติได้พยายามสถาปนาพระเจ้าสการะวุตพีขึ้นเป็นกษัตริย์อีกครั้ง กู้ราชบัลลังค์ของพระองค์คืนมาแต่พระองค์ได้รับการปฏิเสธพร้อมขี่ช้างศึก พระองค์จึงออกจากเมืองแปรไปพร้อมกับทหารจำนวนหนึ่งกระทั่งถึงเข้าสู่เขต[[สามเหลี่ยมปากแม่น้ำอิระวดี]] ที่เพื่อรวบรวมช้างศึกและไพร่พล ใกล้เมือง [[Maubin]] แต่พระเจ้าสการะวุตพีก็ประชวรอย่างกะทันหันและสวรรคตที่เมืองนี้ลงกะทันหัน

หลังจากพระเจ้าสการะวุตพีสวรรคตแล้วสอพินยาได้ประกาศเอกราชและตั้งตนเป็นพระเจ้าเมาะตะมะ กระทั่งพ่ายแพ้และถูกสังหารโดยกองทัพตองอูเมื่อ ค.ศ. 1541 เป็นอันสิ้นสุด[[สงครามตองอู—หงสาวดี]] ที่กินเวลายาวนานถึง 7 ปี หลังการสวรรคตของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ใน ค.ศ. 1550 [[สมิงสอตุต]]และ[[สมิงทอ]]ได้ตั้งตนเป็นกษัตริย์ของชาวมอญ แต่ในที่สุดสมิงทอก็ถูกไล่ล่าและสังหารโดยกองทัพตองอูภายใต้การนำของพระเจ้าบุเรงนองที่ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้เมื่อ ค.ศ. 1552