ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาผู้ไท"

*ใคร = เพอ-ผู้เลอ

*ใด-ไร = เลอ

___(ข้อ 7 เป็นต้นไปเป็นเพียงปลีกย่อย)___

 

3) อะ เป็น เอะ เช่น มัน (หัวมัน) = เม็น, มันแกว = เม็นเพา-โหเอ็น, มันเทศ = เม็นแกว

4) เอะ เป็น อิ เช่น เล่น=ดิ้น, เด็กน้อย=ดิกน้อย

6) สระเสียงสั้นในภาษาไทยบางคำกลายเป็นสระเสียงยาวในภาษาผู้ไท เช่น ลิง = ลีง, ก้อนหิน = มะขี้หีน, ผิงไฟ = ฝีงไฟ

8. คำเฉพาะถิ่น เป็นคำที่มีใช้เฉพาะในภาษาผู้ไท และอาจมีใช้ร่วมกับภาษาอื่นที่เคยมีวัฒนธรรมร่วมกัน เช่น

*ดวงเดือน = โต๊ต่าน, เดิน

*ขี้โม้ = ขี้จะหาว

*ขึ้นรา = ตึกเหนา

*น้ำหม่าข้าว,น้ำส่งกลิ่นเหม็นเน่า = น้ำโม๊ะ

*สวย = ซับ

*หัวเข่า = โหโค้ย

*ลูกอัณฑะ = มะขะหลำ

*ถ่านก่อไฟ = ก้อมี่

*พูดคุย,สนทนา = แอ่น

*หัน = ปิ่น (หันมา = ปิ่นมา)

*ย้ายข้าง = ว้าย (ภาษาลาวว่า อ่วย)

*อุทานไม่พอใจ = เยอ! เยอะ!

*ไปโดยไม่หันกลับมา = ไปกิ่นๆ, ไปกี่ดี่ๆ

 

== อ้างอิง ==