ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดยุกแห่งเคมบริดจ์"

ต่อมาพระอิสริยยศนี้ได้ถูกพระราชทานให้แก่จอร์จ ออกัสตัส พระโอรสของเจ้าชายจอร์จ หลุยส์แห่งฮันโนเฟอร์และ[[ดยุกแห่งเบราน์ชไวก์-ลือเนบูร์ก]]ซึ่งต่อมาในภายหลังได้กลายเป็น[[พระเจ้าจอร์จที่ 1 แห่งบริเตนใหญ่]] เมื่อปีพ.ศ. 2257 และต่อมาเมื่อจอร์จ ออกัสตัส ได้สืบราชสมบัติต่อจากพระราชบิดาเป็น[[พระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งบริเตนใหญ่|พระเจ้าจอร์จที่ 2]] พระอิสริยยศนี้จึงถูกผนวกเป็นพระราชอิสริยยศของพระมหากษัตริย์โดยปริยาย<ref name="titles">{{cite web |url=http://www.royal.gov.uk/LatestNewsandDiary/Pressreleases/2011/Announcementoftitles29April2011.aspx |title=Announcement of Titles: Statement issued by the press secretary to The Queen |publisher=The Royal Household |date=29 April 2011 |accessdate=2012–04-30}}</ref>

 

 

ครั้งต่อมาได้มีการพระราชทานให้แก่เจ้าชายอดอลฟัส พระราชโอรสอันดับที่ 7 ของ[[พระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งบริเตนใหญ่|พระเจ้าจอร์จที่ 3]] ซึ่งได้สืบบรรดาศักดิ์นี้ต่อมาจนกระทั่งพระโอรสของพระองค์สิ้นพระชนม์ในปีพ.ศ. 2447 คือ เจ้าชายจอร์จ ดยุกแห่งเคมบริดจ์ โดยพระองค์นั้นสิ้นพระชนม์โดยปราศจากทายาท จึงทำให้บรรดาศักดิ์นี้สิ้นสุดลงอีกครั้งหนึ่ง<ref>{{cite web |url=http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/8138271/Could-William-and-Kate-be-the-next-Duke-and-Duchess-of-Cambridge.html|title= Could William and Kate be the next Duke and Duchess of Cambridge?|author= Tim Ross |date=16 November 2010 |work= The Telegraph |publisher=telegraph.co.uk |accessdate=11 February 2012}}</ref>

 

{{clr}}

==อ้างอิง==

{{รายการอ้างอิง}}