ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอังกฤษเก่า"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
มีคนคิดจะปลอบ
ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
ย้อนการก่อกวน 2 ครั้งของ 223.24.156.21 (พูดคุย) ไปยังรุ่นโดย 96.231.226.198.ด้วยสจห.
ป้ายระบุ: ทำกลับ
บรรทัด 1:
{{ต้องการอ้างอิง}}
{{Infobox Language
| name = ภาษาอังกฤษเก่า
| nativename = Ænglisc, Anglisc, Englisc
| familycolor = Indo-European
| region = [[ประเทศอังกฤษ|อังกฤษ]] และ[[สกอตแลนด์]]ตอนใต้
| extinct = พัฒนากลายเป็น [[Middle English]] ในช่วง [[คริสต์ศตวรรษที่ 12]]
| fam2 = [[Germanic languages|Germanic]]
| fam3 = [[West Germanic]]
| fam4 = [[Anglo-Frisian languages|Anglo-Frisian]]
| fam5 = [[Anglic languages|Anglic]]
| iso2 = ang|iso3=ang}}
 
'''ภาษาอังกฤษเก่า''' (Ænglisc, Anglisc, Englisc; {{lang-en|Old English}} ย่อว่า OE) หรือ '''ภาษาแองโกล-ซัคเซิน''' ({{lang-en|Anglo-Saxon}}) เป็น[[ภาษาอังกฤษ]]ยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคือแคว้นอิงแลนด์ [[อังกฤษ]]และ[[สกอตแลนด์]]ตอนใต้ ในระหว่าง กลาง[[คริสต์ศตวรรษ]]ที่ 5 ถึงกลาง[[คริสต์ศตวรรษ]]ที่ 12 นับเป็น[[ภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก]] ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับ[[ภาษาฟริเซียนเก่า]] (Old Frisian) และ[[ภาษาแซกซันเก่า]] (Old Saxon) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับ[[ภาษานอร์สเก่า]] (Old Norse) และเชื่อมโยงไปถึง[[ภาษาไอซ์แลนด์]]ปัจจุบัน (modern Icelandic) ด้วย
เป็นต้นมา
 
ไวยกรณ์ของภาษาอังกฤษเก่ามีความใกล้เคียงกับไวยกรณ์ของภาษาเยอรมันสมัยใหม่ กล่าวคือ คำนาม คำวิเศษณ์ คำสรรพนาม และคำกริยา มีการผันเปลี่ยนรูปข้างท้ายของคำอยู่หลากหลายแบบ และการลำดับคำในประโยคก็มีอิสระมากกว่า ตัวอักษรของภาษาอังกฤษเก่าแค่เดิมเป็นระบบอักษรรูน (runic system) แต่ถูกแทนที่ด้วยอักษรละตินนับแต่ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมา
ทำให้เกิดวิวัฒนาการของ[[ภาษาอังกฤษสมัยกลาง]]ขึ้น
 
ภาษาอังกฤษเก่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่ชน[[แองโกล-แซ็กซอน]]อพยพเข้ามายัง[[เกาะบริเตน]] สร้างอิงแลนด์ขึ้น ใน[[คริสต์ศวรรษที่ 5]] จนถึงระยะเวลาหลังพวก[[นอร์มัน]]บุกรุกเข้าไปเมื่อ [[ค.ศ. 1066]] หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรกๆ นี้ ภาษาอังกฤษเก่าได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น [[ภาษาเคลติก]] (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สเก่า (บรรพบุรุษของภาษาแดนิชในปัจจุบัน) จากการบุกรุกของพวก[[ไวกิง]]จากทางเดนมาร์ก ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก หลังจากชาวนอร์แมนยกทัพเข้าชิงอังกฤษจากกษัตริย์แซ็กซอนมาปกครองได้ ใรปี ค.ศ. 1066 ภาษาของ[[อังกฤษสมัยแองโกล-นอร์มัน|ชาวแองโกล-นอร์มัน]] ซึ่งเป็น[[ภาษาฝรั่งเศส]]ตระกูลหนึ่ง ก็เข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษโดยกลายเป็นภาษาที่ชนชั้นปกครองใช้พูดกัน ในระยะนี้ภาษาอังกฤษจึงได้รับอิทธิพลจากภาษาแองโกล-นอร์มันอย่างมหาศาล และเป็นจุดเริ่มไปสู่จุดสิ้นสุดของยุคของภาษาอังกฤษเก่า โดยอิทธิพลของชาวนอร์มันที่มีต่อภาษาอังกฤษเก่า ทำให้เกิดวิวัฒนาการของ[[ภาษาอังกฤษสมัยกลาง]]ขึ้น
==ประวัติศาสตร์ไทย==
==อิทธิพล==
 
==ประวัติศาสตร์ไทย==
==รรณกรรมในภาษาไทย==
{{see|ประวัติศาสตร์ภาษาอังกฤษ}}
== แหล่ ==
 
==อิทธิพลจากภาษาอื่น==
 
==วรรณกรรมในภาษาอังกฤษเก่า==
{{see|วรรณกรรมอังกฤษ}}
 
== แหล่งข้อมูลอื่น ==
{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Old English}}
* [http://www.oldenglishtranslator.co.uk/ Old English/Modern English Translator] {{en}}