ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วรรณกรรมกรีกโบราณ"

[[ไฟล์:Werke und Tage.jpg|thumb|300px|หน้ากระดาษจากหนังสือเรื่อง ''[[งานและวัน]]'' ของ[[เฮเซียด]] ฉบับพิมพ์ปี ค.ศ. 1539]]

[[ไฟล์:Anselm Feuerbach - Das Gastmahl. Nach Platon (zweite Fassung) - Google Art Project.jpg|thumb|upright=2.5|ภาพวาดจากซีนในบทสนทนา ซิมโพเซียม (ปรัชญาว่าด้วยความรัก) ของ[[เพลโต]] (Anselm Feuerbach, 1873)]]

 

งานวรรณกรรมกรีกโบราณ เริ่มต้นขึ้นจากบทกวีขับร้องประกอบการเล่นดนตรีอย่างเช่น มหากาพย์ของโฮเมอร์ และ[[กวีนิพนธ์ความในใจ|บทกวีประกอบเสียงพิณ]] (lyric poetry) ซึ่งมีกวีนามอุโฆษ เช่น [[แซพโพ]] [[อัลซีอัส]] และ[[พินดาร์]] เป็นแบบอย่างที่ีมีอิทธิพลในช่วงแรก ต่อมามีการพัฒนาศิลปะการละครขึ้น งานนาฏกรรมบทละครที่ตกทอดมาได้แก่ของ [[เอสคิลัส]] (ราว 525-456 ก.คริสต์) [[ซอโฟคลีส]] (497-406 ก.คริสต์) [[ยูริปิดีส]] (480-406 ก.คริสต์) และ[[อริสโตฟานเนส|อริสโตฟานีส]] (446-436 ก.คริสต์) ในบรรดานาฏศิลปินทั้งสี่ เอสคิลัสเป็นนักประพันธ์ละครคนแรกสุดที่มีงานตกทอดมาถึงเราอย่างสมบูรณ์ ซอโฟคลีสเป็นนักแต่งบทละครที่มีชื่อเสียงจากงาน[[โศกนาฏกรรม]]ไตรภาคเกีียวกับ[[อีดิปัส]] โดยเฉพาะเรื่อง[[พระเจ้าอีดิปัส]] (Oedipus Rex) และ[[แอนติโกเน่]]ฯ ยูริปิดีสมีชื่อเสียงจากการสร้างงานประพันธ์ที่พยายามผลักขอบเขตของโศกนาฏกรรมออกไป ส่วนนักประพันธ์[[สุขนาฏกรรม]] (หรือ หัสนาฏกรรม) อริสโตฟานีสมีปรีชาสามารถในสาขางานสุขนาฏกรรมแบบดั้งเดิม (old comedy) ในขณะที่[[เมแนนเดอร์]]เป็นผู้บุกเบิกสุขนาฏกรรมใหม่